به گزارش مشرق، روزنامه رسالت نوشت: يوسف پير زاده که اين روزها به شدت در حال پيگيري براي شکايت در دادگاه هاي بين‌المللي عليه دولت آلمان است تاجري ايراني است که البته اين روزها ديگر کسب و کار او رونق سابق را ندارد.
او به ما گفت که بيش از 2 ميليون يورو هزينه وکيل و دعاوي داده است تا توانسته وي را از دست دولت آلمان که او را به دليل يک ورق کاغذ که چند شکل ميله روي آن نقش بسته بود بازداشت کرده بودند نجات دهد.يوسف پيرزاده بازرگان 43 ساله ايراني است كه در اسفند 84 به اتهام واهي خريد سلاح و تجهيزات نظامي براي جمهوري اسلامي در آلمان دستگير و محاكمه شده است. او که به دفتر روزنامه رسالت آمده بود دل پري از برخي کم توجهي ها داشت.
پيرزاده در ابتدا در پاسخ به اين سئوال ما که از دوران بازداشت خود بگوييد گفت: مشکل اصلي، وضعيت کنوني من است که مورد بي توجهي مسئولين قرار گرفته ام. وي با بيان اينکه دولت آلمان در سال 84 من را به اتهام واهي قاچاق اسحه بازداشت کرده است اين استدلال را مطرح کرد که اگر من يک جاسوس ايراني هستم بايد از من تقدير مي شد و اگر جاسوس نيز نبوده و براي ايران سلاح خريد و فروش نمي کردم باز دولت مي بايست به سراغ من مي آمد و از وضعيت من در آلمان با خبر مي شد و اقدامي را عليه اين اتهامات واهي صورت مي داد.
پيرزاده همچنين به دوران بازداشت خود در آلمان نيز اشاره کرد و گفت: وقتي هتل من را محاصره کردند و من و تعدادي از دوستانم بازداشت شديم بسياري از شبکه هاي تلويزيوني به پخش اخبار پرداختند و با شانتاژ رسانه‌‌اي اين‌گونه القا کردند که پليس آلمان مافياي اروپاي غربي را که يک ايراني است دستگير نموده است.پيرزاده با اشاره به اينکه از لحظه دستگيري به من پيشنهادهاي مختلفي از سوي دولت آلمان داده شد که فقط در يک گفتگوي تلويزيوني در برابر مردم بگويم عذر مي خواهم افزود: اما من دين و وطن خود را نفروختم و هيچ کدام از اتهامات را قبول نکردم و نتيجه اين قبول نکردن آن بود که ماه ها دور از خانواده ام در زندان باشم.
پير زاده با بيان اينکه حتي سفارت ايران در آلمان با اعتصاب غذاي من مجبور شد که به زندان بيايد و با من ديدار کند.
دولت مي توانست با استناد به بي گناهي من نشان دهد که حقوق بشر در غرب يک بازي مسخره است اما نماينده سفارت ايران با اکراه به ديدار من آمد.
وي افزود: در زندان آلمان با انواع و اقسام فشارهاي روحي و داروهاي مخرب و محدوديت در تماس با خانواده مواجه بودم و حتي گاه براي مكالمه 10 دقيقه اي با خانواده‌ام سه ماه به من اجازه تماس نمي دادند؛ در حالي كه دو تبعه آلماني كه در زندان هاي ايران بودند و مدتي پيش آزاد شدند، روزانه 20 دقيقه با خانواده‌هاي خود صحبت مي كردند.
پيرزاده با گلايه از كوتاهي دستگاه ديپلماسي كشورمان براي پيگيري وضعيت و احقاق حقوق وي گفت: من براي هر بار تماس با خانواده‌ام حدود 270يورو هزينه ترجمه پرداخت مي كردم تا آلمان‌‌ها از مشروح مكالماتم با خبر شوند و وكلايم را نيز شخصا انتخاب كردم و براي آزادي ام متحمل هزينه‌هاي زيادي شدم.
وي افزود: من يوسف پيرزاده يکي از تجار بزرگ ايران در آلمان بودم و اگر امكانات مالي من خوب نبود، هنوز در زندان هاي آلمان به‌سر مي بردم و وقتي به كشورم آمدم، همه منابع مالي ام نابود شده بود و حتي بانك‌ها قصد داشتند اموال مرا به خاطر عدم بازپرداخت تسهيلات مصادره كنند و با وجود دستور رئيس جمهور براي تسريع در رسيدگي به وضعيتم، به دليل نظام بروكراسي اقدامي در اين زمينه صورت نگرفت.
پيرزاده همچنين با انتقاد از آزادي اخير دو زنداني آمريکايي با قرار وثيقه ادامه داد: در حالي که افرادي مانند خانم شهرزاد مير قلي‌خان در زندان آمريکا آن‌هم به اتهام شوهرش در زندان به‌سر مي برد بسيار جالب است که دولت ما دو جاسوس آمريکايي را آزاد مي‌کند.
ما فکر مي کنيم که اين اقدام در عرصه بين المللي براي ما مثبت است اما رسانه‌هاي غربي پس از آزادي اين دو گفتند که آنها بي گناه بوده اند و الا ايران آنان را آزاد نمي کرد!وي همچنين با اشاره به وضعيت خودش به عنوان يک نمونه بارز از نقض حقوق بشر توسط دولت آلمان گفت: اگر من
بي‌گناه نبودم چرا دولت آلمان تنها در 15 ماه مرا آزاد کرد در حالي که حداقل زندان براي اتهامات وارده بر من بيش از 20 سال بود. اين بازرگان ايراني با اشاره به صراحت قانون اساسي درباره "دفاع دولت از جان و مال هر ايراني" معتقد است: اگر بنده براي جمهوري اسلامي كار كردم، دولت بايد متقبل خسارات وارده به من شود و اگر هم با نظام همكاري نداشتم، بايد دستگاه ديپلماسي مقابل دولت آلمان بايستد و از حقوق تضييع شده شهروندي و ملي من دفاع كند.
به اعتقاد پيرزاده كه خود را مورد اتهام دشمنان و بي‌مهري دوستان مي‌بيند، بي توجهي دستگاه ديپلماسي نسبت به اقدامات تضييع‌كننده حقوق شهروندي ايرانيان مقيم خارج كشور، باعث گستاخي دشمنان و تكرار اين رفتارها از سوي آنها و دلسردي دوستان مي شود.وي در همين خصوص گفت: امروز تعداد زندانيان ايراني در خارج در حال افزايش است و اين به دليل کوتاهي دستگاه ديپلماسي ماست.
اگر کشورهاي غربي بدانند دستگيري يک ايراني هزينه بر است هرگز اقدام به چنين کاري نمي کنند اما با اهمال ما در برخورد با چنين اقدامي تنها راه براي افزايش جسارت و تهمت زني به اتباع ايراني در دنيا هموار مي‌گردد.
وي با گلايه از برخي مسئولين کشور ادامه داد: زماني که من در سلول انفرادي در آلمان بودم و مرا برهنه در يک اتاق کوچک با دماي 30 درجه نگاه مي داشتند خانواده من در تهران تحت فشارهاي شديد روحي و اقتصادي قرار داشتند .
وي در ادامه با اشاره به اينکه پرونده من از نظر حقوقي کاملا آماده براي ارجاع به دادگاه‌هاي بين المللي است خاطرنشان نمود:دولت آلمان برخلاف قوانين مرا دستگير کرد و به مولداوي فرستاد در حالي که اين اقدام آلمان بر خلاف قوانين بين المللي بود.
