به گزارش مشرق، قانون نوشت:
مشعل‌های روشن پالایشگا‌ها به همراه بوی تند گاز و دود ناشی از سوختن مواد هیدروکربنی اولین چیزی است که به محض ورود به عسلویه توجه را به خود جلب می‌کند و اگر با کمی بدشانسی روبه شده و بادی وزیدن بگیرد، نسیم زردرنگ گوگرد‌های حاشیه جاده به شما خوش‌آمد خواهد گفت.
به تبع گسترش فاز‌های مختلف منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی (عسلویه)، آلودگی‌های زیست محیطی تبدیل به معضلی شده است که ساکنان محلی و کارکنان و کارگران شاغل در این منطقه بزرگ صنعتی-اقتصادی را تهدید می‌کند. سال‌هاست که در کنار توجه به گسترش فعالیت‌های صنعتی و بالا بردن ظرفیت‌های تولید، از مدیران این منطقه اقتصادی خواسته شده که به مسائل زیست محیطی و سلامت مردمی که در این منطقه کار و یا زندگی می‌کنند نیز توجه ویژه‌ای شود. اما غفلت از این مهم، نتایجی را به دنبال داشته که برخی از آن‌ها کم‌کم خود را نشان داده و نگرانی‌های زیادی را برای مردم محلی به وجود آورده است.
حق آلودگی یا حق سکوت
به گزارش قانون، آلودگی‌ها در عسلویه به حدی رسیده است که دیگر مسئولان هم بر وجود آن صحه می‌گذارند و حتی کارمندان و کارکنان عسلویه و نخلِ‌تقی و شهرداری‌های این شهرها، حق آلودگی دریافت می‌کنند. آخوندی رئیس بهداشت، ایمنی و محیط زیست منطقه ویژه اقتصادی عسلویه می‌گوید: «به علت آلودگی‌ها و ذرات معلق در آسمان منطقه، علیرغم آنکه کارکنان بصورت منظم تحت معاینات صنعتی قرار می‌گیرند؛ اما اینکه کارکنان منطقه و ساکنان محلی در معرض بیماری‌های تنفسی و ریوی هستند یک واقعیت انکارناپذیر است.»
جدا از بیماری‌های تنفسی که آلودگی‌های هوا در این منطقه باعث آن بوده است؛ فعل و انفعال‌های حاصل از واکنش اکسید‌های سولفور و نیتروژن با رطوبت هوا در صورت بارش باران، بارانی اسیدی را موجب خواهد شد که علاوه بر آسیب رساندن به پوشش گیا‌هی و جانوری منطقه، آلودگی خاک و آب‌های زیرزمینی را نیز به دنبال خواهد داشت. از طرفی بارش باران‌های اسیدی به شدت موجب فرسودگی تجهیزات صنعتی منطقه خواهد شد.
گسترش فاز‌های مختلف منطقه ویژه پارس رابطه معکوسی با گسترش فضای سبز و پوشش درختی منطقه دارد؛ به شکلی که مناطق سرسبز و خوش آب و هوایی نظیر بیدخون دیگر نشانی از طراوت گذشته را ندارند.
از طرفی تخلیه پسماند‌های صنعتی و مواد خنک‌کننده تاسیسات که مستقیماً وارد محیط زیست می‌شوند، تعادل و نظم اکولوژیک منطقه را بر هم زده است که برخی تحقیقات و پژوهش‌های انجام شده از بروز فاجعه زیستی محیطی در این ارتباط خبر می‌دهد.
خون آلوده را کسی نمیخواهد
بر اثر پخش ذرات معلق مواد شیمیایی مانند اوره و آمونیاک در آسمان منطقه، ساکنین محلی و کارکنان در معرض بیماری‌های مختلفی قرار گرفته‌اند، بطوریکه یکی از ساکنین محلی در گفتگو با قانون می‌گوید: «نه تنها در استان بوشهر بلکه در سایر نقاط کشور نیز در صورت مراجعه برای اهداء خون در صورتی که متوجه شوند شما از ساکنین اطراف این منطقه ویژه هستید، از شما خون‌گیری نمی‌شود! بطور مثال در هفته گذشته در شهر مشهد قصد اهداء خون داشتم ولی بعد از آنکه متوجه شدند از ا‌هالی منطقه عسلویه هستم با این استدلال که خون شما قابلیت استفاده ندارد از من خون‌گیری نکردند.»
یکی از کارشناس سازمان انتقال خون استان بوشهر در گفت‌وگو با قانون ضمن تایید این مطلب، دلایلی مختلفی از جمله مالاریاخیز بودن منطقه و از همه مهم‌تر غلظت بالای خون مردم به علت آلودگی هوای منطقه را برای این موضوع برشمرد.
دکتر روان‌بد فوق‌تخصص خون و استاد دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در گفت‌وگو با قانون می‌گوید: «تا زمانی که جزئیات دقیق ذرات و مواد شیمیایی موجود در هوای منطقه به‌صورت دقیق و رسمی مشخص نشود، نمی‌توان در مورد تاثیرات آن‌ها بر خون مردم اظهارنظر کرد.»
وی همچنین تاکید می‌کند که علیرغم برخی اظهارنظرها در خصوص آلوده بودن خون مردم منطقه، تاکنون هیچ مورد خاصی از بیماری در مردم منطقه عسلویه که ناشی از این آلودگی باشد، گزارش نشده است.
با همه این اوصاف در صورتی که قصد اهداء خون داشته باشید، کافی است به حضور چندماهه خود در منطقه عسلویه اشاره کنید، تا با واکنش جالب کارکنان انتقال خون مواجه شوید.
شایسته است با توجه به اینکه مقام معظم رهبری در بازید از عسلویه در فروردین‌ماه سال جاری توجه به نیاز‌ها و مشکلات مردم این منطقه را کاری بزرگ و جهادی اقتصادی عنوان کرده‌اند، مسئولان و مدیران صنعت نفت و گاز و بهداشت و درمان، ضمن توجه بیشتر به مقوله آلودگی‌های زیست محیطی عسلویه با پیش‌بینی‌های لازم تبعات آن را برای ساکنان و کارگران منطقه، به حداقل رسانده و موضوع مهمی مانند آلودگی خون مردم ساکن در منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی را ساده نگیرند.
«هفته گذشته در شهر مشهد قصد اهداء خون داشتم ولی بعد از آنکه متوجه شدند از ا‌هالی منطقه عسلویه هستم با این استدلال که خون شما قابلیت استفاده ندارد از من خون‌گیری نکردند.»
