سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

******

** چون اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسیم، بازنده هستیم!

روزنامه‌های اصلاح‌طلب در روزهای اخیر در رفتاری وقیحانه با تقلا برای تبرئه رژیم کودک کش صهیونیستی، مدعی هستند که به دلیل اینکه این غده سرطانی را به رسمیت نمی‌شناسیم، بازنده هستیم!

در همین رابطه روزنامه قانون در مطلبی با عنوان «چرا #باید_ببازی؟!» نوشت:

«پرونده سیاه رژیم اشغالگر قدس، سرشار از جنایات غیرقابل‌گذشتی است که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد و خشم و انزجار درونی از سفاکی های این حاکمیت زورگو و غاصب را به اوج می‌رساند. قتل‌عام کودکان و زنان و زندانی کردن جوانان و عموم مردم فلسطین و کرانه باختری رود اردن، تنها گوشه‌ای از این جنایات است و ملت ما پس از انقلاب در مقاطع گوناگون در حمایت از مردم مظلوم فلسطین و مسلمانان زجر کشیده این سرزمین، در صحنه حاضر بوده است؛ اما تقابل ما با رژیم صهیونیستی از سیاست فراتر رفته و به دلیل عدم به رسمیت شناختن این رژیم، در زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ورزشی کوچک‌ترین ارتباطی با این رژیم وجود نداشته و هر نوع ارتباط با این رژیم، جرمی امنیتی محسوب می‌شود. با توجه به تخاصم سیاسی نظامی این رژیم با کشورمان، دلیل اتخاذ این سیاست قابل درک است اما نکته مهم آن است که در برخی زمینه‌ها به نظر می‌رسد بازنده نهایی صحنه ما بوده‌ایم».

این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه نوشت:

«این اواخر علیرضا کریمی، کشتی‌گیر کشورمان در یک مصاف بین المللی به دلیل اینکه در دور بعد باید با حریفی از رژیم صهیونیستی کشتی می‌گرفت، بازی را در عین پیروزی به حریف روس و با نتیجه عجیب و معناداری واگذار کرد. کشتی گیر اسراییلی نیز به آسانی به مقام برنز دست یافت. نکته اینجاست که جامعه جهانی، دلیل این اقدام علیرضاکریمی و کادرفنی ایران را نیز متوجه نشد؛ بناابراین حمایت از مردم فلسطین که پشتوانه این تصمیم بوده است، به چشم نیامد و این یعنی مثل آب خوردن، بدون هیچ دستاوردی یک مدال خوش رنگ را از دست دادیم».

این تنها روزنامه‌های اصلاح‌طلب نیستند که به میانه میدان آمده و برای کشتی ایران دل می‌سوزانند و خود را عزادار نشان می‌دهند، نگاهی به گزارشات رسانه‌های ضد انقلاب در این زمینه نشان می‌دهد که اقدام ورزشکاران ایرانی در بازی نکردن و یا قرار نگرفتن در برابر حریف‌های صهیونیست تا چه اندازه برای دشمنان سنگین و زیان‌بار بوده و هست

.

در روزهای گذشته رادیو فردا-ارگان رسانه‌ای سازمان سیا- در گزارشی به واکنش‌های منفی کاربران ایرانی [!] پرداخته و نوشت: «بیش از ۱۷ هزار کامنت در آخرین پست علیرضا کریمی درج شده است. کاربران در شبکه توییتر هم هشتگ «باید ببازی» را داغ کرده‌اند و صدها توییت در این خصوص دیده می‌شود، از ورزشکاران و خبرنگاران رسانه‌های گروهی گرفته تا مهناز افشار بازیگر سینما و زهرا موسوی [دختر یکی از سران فتنه]».

همچنین بی‌بی‌سی فارسی-ارگان رسانه‌ای دولت انگلیس- نیز در روزهای گذشته در گزارشی نوشت: «خودداری کشتی‌گیران ایرانی از مواجهه با حریفان اسرائیلی به بهانه‌های مختلف داستانی قدیمی است که مرتب کشتی‌گیران ایرانی را از مدال محروم می‌کند».

گفتنی است رژیم صهیونیستی همیشه از بحران مشروعیت رنج می‌برده است و بزرگ‌ترین بحران برای این رژیم اشغالگر همین واقعیت بوده است، در طول قریب به شصت سال گذشته مشروعیت‌بخشی به اسرائیل از طریق برقراری روابط سیاسی در اکثر کشورهای مسلمان یک جرم نابخشودنی بوده و بعضی از کشورها از جمله مصر در زمان انور سادات و بعد از آنکه این رژیم را به رسمیت شناخته و روابط سیاسی برقرار کردند با واکنش شدید جهان اسلام روبرو شدند.

قرار گرفتن در مقابل حریف صهیونیست در یک بازی رسمی و حتی غیر رسمی به مشروعیت شناختن و اعتبار دادن به اسرائیل به عنوان یک کشور مستقل بوده و این همان آرزویی است که رژیم صهیونیستی همواره در جهت نیل به آن است.
ورزشکاران ایرانی هیچ‌گاه با قرار گرفتن در مقابل حریف صهیونیست به این رژیم اعتبار نبخشیده‌اند و این جوانمردی قابل و درخور ستایش بوده و مقامات ذی‌صلاح بایستی آن را ارج گذارند.

وزنامه‌های اصلاح‌طلب همواره حامی منافع اسرائیل در جهان اسلام و ایران بوده‌اند، از یادها نرفته است که در جریان فتنه ۸۸ عده‌ای در خیابان‌های تهران با شعار «نه غزه، نه لبنان» به رژیم صهیونیستی چراغ سبز دادند و نتانیاهو نخست وزیر این رژیم اعلام کرد اصلاح‌طلبان بزرگ‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند.

** سران فتنه انسان‌های شریفی هستند!

روزنامه بهار در مطلبی نوشت:

«حقیقتی را که باید بگویم این است که اعتماد مردم به دولت کم شده است. رفع حصر به عنوان یک درخواست جدی از سوی حامیان آقای روحانی در جریان دو انتخابات سالهای ۹۲ و ۹۶ وجود داشت و جامعه از شخص رئیس‌جمهور انتظارهای بسیار بالاتری در این زمینه داشت. آقای روحانی باید به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی طی این پنج سالی که گذشته است فکری به حال رفع حصر می‌کرد نه اینکه امروز بعد از ۵ سال با عرض تأسف می‌بینیم که نه تنها رفع حصر صورت نگرفته است بلکه برای آقای خاتمی هم محدودویت هایی قائل می‌شوند که اصلاً عادلانه نیست. این نوع برخوردها و محدودیت‌ها برای افرادی که مردم دوستشان دارند و همه آنها انسان‌های شریفی هستند باعث کمرنگ شدن اعتمادها خواهد شد».

در حال حاضر مطالبه اصلی مردم رسیدگی به مشکلات معیشتی و رفع بیکاری است؛ اما اصلاح‌طلبان به دلیل آنکه با مطالبات مردم، فرسنگ‌ها فاصله دارند، همچنان دنبال به حاشیه بردن مسائل اصلی و مطرح کردن مسائل حاشیه‌ای هستند.

تبرئه سران فتنه از سوی اصلاح‌طلبان در حالی است که در ماجرای خیانت نابخشودنی فتنه ۸۸، سران فتنه با دامن زدن به دروغ تقلب در انتخابات، تحریک به آشوبی کردند که سرویس‌های جاسوسی آمریکا و اسرائیل و انگلیس سالها برای آن تدارک دیده بودند و انتظارش را می‌کشیدند. فتنه‌گران حیثیت و اعتبار جمهوری اسلامی را مورد هتک حرمت قرار دادند و خیانت بزرگی را مرتکب شدند که در طول تاریخ انقلاب اسلامی بی‌سابقه بود. چنین خیانتی در حکم بغی و محاربه است و مجازات آن روشن است؛ در عین حال سران فتنه صرف‌نظر از اینکه نظام برای خیانت آنها چه مجازاتی را در نظر بگیرد، موظفند از نظام و مردم عذر تقصیر بخواهند.

** دولت رنج رکود را نمی‌بیند

«فاطمه دانشور» کارآفرین و فعال اقتصادی و عضو شورای شهر چهارم تهران در مصاحبه با روزنامه آرمان در پاسخ به این سؤال که «رئیس‌جمهور در گزارش صد روزه خود به مردم اذعان کرد که ۵،۶ تا ۷‌ درصد رشد اقتصادی داشتیم اما چرا رشدی که روحانی از آن سخن می‌گوید در زندگی مردم ایران محسوس نیست؟» گفت:

«همین طور است. این رشد اقتصادی در زندگی مردم تا به امروز خود را نشان نداده است و به‌نظر عدم تأثیر رشد اقتصادی در زندگی مردم بیشتر به‌خاطر رکود و بیکاری باشد».

دانشور افزود: «اقتصاد نابسامان و رکود همچنان در کشور محسوس است...دولت رنج رکود را نمی‌بیند».

وی در ادامه گفت:

«به‌عنوان نماینده بخش خصوصی که از نزدیک شاهد وضعیت تولیدکننده و بخش خصوصی هستم، باید بگویم که تولیدکننده و شرکت‌های خصوصی همگی از رکود رنج می‌برند، هنوز رونق مورد انتظار در بخش خصوصی ایجاده نشده تا به‌دنبال آن جذب نیروی انسانی و اشتغال‌زایی رخ دهد؛ بنابراین بعید به‌نظر می‌رسد که آمار ارائه شده چندان قابل اتکا باشد. به‌طورکل در حوزه اقتصادی شاهد تحول خاصی نبودیم. حتی این باور در بخش خصوصی وجود دارد که اقتصاد ایران در دوره دوم ممکن است نسبت به دور اول افت داشته باشد و شرایط برای بخش خصوصی سخت‌تر شود. به عبارتی بخش خصوصی و فعالان اقتصادی در دولت یازدهم یک افق امیدوارکننده‌ای برای خود ترسیم کرده بودند اما اکنون این افق امیدوارکننده را نمی‌بینند».

در روزهای گذشته، «صادق زیباکلام» در یادداشتی نوشت:

«در دور دوم ریاست جمهوری آقای روحانی بنا بر دلایلی که برای خود دارم، کارنامه چندان موفقی را برای ایشان پیش‌بینی نمی‌کنم. به این دلیل که مرکز ثقل دولت دوم آقای روحانی و بزرگترین مشکلات و چالش‌هایی که با آن روبه‌رو است به مسائل اقتصادی باز می‌گردد. از همین رو نوری برای مشاهده موفقیت اقتصادی دولت دوازدهم به چشم نمی‌خورد.»

کارنامه دولت به هیچ عنوان قابل قبول نیست؛ اما در این میان یک نکته قابل تأمل نیز وجود دارد و آن اینکه اصلاح‌طلبانی که خود را عامل روی کار آمدن دولت می‌دانستند و سهمیه‌های قابل توجهی در دولت تصاحب کردند، در دو حوزه تلاش می‌کنند؛ یکی اینکه با طرح موضوعات حاشیه‌ای، کانون توجهات را از مسائل اصلی به فرعیات منحرف کنند و دیگر آنکه کم کم نقش و مسئولیت خود را در دولت روحانی انکار نمایند.

روزنامه‌های اصلاح‌طلب که اکنون به منتقد اقتصادی دولت تبدیل شده‌اند، همان جماعتی هستند که در طول رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری سال جاری، کوچک‌ترین نقد به دولت درخصوص کارنامه اقتصادی را با فحاشی و جنجال رسانه‌ای پاسخ می‌دادند.

** گزارش ۱۰۰ روزه؛ مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید

روزنامه دنیای اقتصاد در یادداشتی با عنوان «گزارش به صدا و سیما» درخصوص گزارش ۱۰۰ روزه رئیس جمهور نوشت:

«درست است که رئیس‌جمهوری باید اقدامات و کارهای مثبت را برشمارد و از کابینه و وزارتخانه‌های خود که به موفقیت‌هایی دست یافته‌اند، دفاع کند؛ اما این کار نباید با ارزیابی و داوری شخصی هم همراه شود. عباراتی شبیه: «صادرات ما خوب بود»، «این موضوع خیلی مهم است» که در هر بند و موردی تکرار می‌شد، اعداد و ارقامی را که رئیس‌جمهوری در ادامه سخنان خود ارائه می‌کرد و می‌توانست اثرگذار باشد، تحت‌الشعاع قرار می‌داد و بیننده را به یاد ضرب‌المثل «مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید»، می‌انداخت. تیم رسانه‌ای دولت آیا این نکات را به رئیس‌جمهوری متذکر می‌شود؟».

گفتنی است گزارش ۱۰۰ روزه رئیس جمهور با انتقادات گسترده کارشناسان مواجه شد.

برای نمونه، حسین راغفر-کارشناس اقتصادی حامی دولت- در واکنش به گزارش ۱۰۰ روزه روحانی گفت: «من به حدی از گزارش اقتصادی آقای روحانی عصبانی شدم که تلویزیون را خاموش کردم. شیوه بیان روحانی و گزارش او به مردم حکایت از این دارد که مسئولین هر روز با واقعیت‌های زندگی مردم فاصله می‌گیرند. این فاصله، فاصله زیادی شده است».