به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، یکی از دوستان و همرزمان دوران دفاع مقدس شهید مدافع حرم «حبیب بدوی» با بیان اینکه شهید سعید سیاح طاهری الگوی حبیب بود، اظهار داشت: در آبان ماه سال 65 با حبیب آشنا شدم. آن زمان بسیجی‌وار به جبهه آمده بود. به عنوان نیروی خط‌شکن در عملیات‌های حضور داشت. حبیب از خطر گریزان نبود و همیشه داوطلبانه در کنار فرمانده در عملیات‌ها شرکت می‌کرد.
وی افزود: از همان سال حبیب جزو نیروهای سعید سیاح طاهری شد. سعید در کسوت فرماندهی، نقش پدری نیز برای حبیب داشت. این نقش باعث شد که وی تا پایان جنگ یکی از فرماندهان گردان امام حسین (ع) شود. حبیب در دوران دفاع مقدس به عضویت سپاه درآمد و تا سال 72 در لباس سبز سپاه از مرزها دفاع کرد. زمانی که بحث درجه مطرح شد، حبیب از سپاه استعفا داد و به شغل ساختمان‌سازی مشغول شد.
دوست شهید بدوی عنوان کرد: حبیب به دنبال درجه و سمت نبود. او خوی و خصلت رزم و جهاد داشت. در شغل جدیدش درآمد خوبی کسب کرد. با وجود ثروت زیادی که به دست آورد، اما غرق و جذب دنیا نشد و ساده زیستی را جزئی از زندگی‌اش قرار داد.
چشمش را بر روی ثروت دنیا بست
دوست شهید بدوی خاطرنشان کرد: پس از آغاز جنگ در سوریه، علاقمند بود که خودش را به آنجا برساند. سرانجام در سال 94 به سوریه رفت و در کنار سیاح طاهری فعالیت کرد. حبیب بعد از شهادت سیاح طاهری دگرگون شد. به گونه‌ای می‌توانم بگویم، او شهید زنده بود. در طی این دو سال گذشته، حبیب فعالیت‌های اقتصادی‌اش را متوقف کرد و تمام تمرکزش را در سوریه گذاشت. یقین دارم که اگر حبیب از این عملیات سالم برمی‌گشت، با تاسی از نکات تربیتی حاج سعید مجدد به سوریه بازمی‌گشت.
وی به مجروحیت حبیب بدوی اشاره کرد و گفت: حبیب آبان ماه سال گذشته، در سومین اعزامش از ناحیه شکم، ستون فقرات، دست، پا و صورت به شدت مجروح شد. مجروحیتش به گونه‌ای بود که گمان نمی‌کردیم مجدد به سوریه برود اما پس از دوران نقاهت به سوریه اعزام شد. این نشان دهنده ثبات وی در راه و هدفش بود.
دوست شهید سیاح طاهری اذعان کرد: حبیب چشمش را بر روی ثروت دنیا بست. در آخرین اعزام، طی تماس تلفنی از او سوال کردم که با وجود اینکه دنیا چهره زیبایش را به تو نشان داد، چرا می‌روی؟ پاسخ داد: «من دنیا را دیدم. هیچ لذتی در آن نیست.» معتقدم که هر شهیدی یک پیام دارد و دل ندادن به دنیا، پیام شهید بدوی است. افرادی همچون حبیب که دغدغه دین و آرمان‌های انقلابی دارند و در مسیر ولایت پیش می‌روند، دنیا سیرابشان نمی‌کند.
همرزم شهید بدوی با بیان این که ما نه از شهادت حبیب بلکه از حال خودمان غافلگیر شده‌ایم، عنوان کرد: نوجوان دوران رزم هشت سال دفاع مقدس، امروز میدان‌دار رزم عملیات‌های برون مرزی شده بود. روزگاری حبیب در کنار ما می‌جنگید و حالا ما در کنج خانه افتاده‌ایم و او یل میدان رزم سوریه شده است.
راه شهادت باز است/ سه بار آخرین نمازش را اقامه کرد
فرامرزی زبان عربی را یکی از نکات مثبت شهید برشمرد و اظهار کرد: حبیب به زبان عربی مسلط بود. به همین خاطر به خوبی در عملیات‌های برون مرزی فعالیت می‌کرد. او با نیروهای مجاهد عراقی و سوری به خوبی ارتباط برقرار کرده بود.
وی راه سیاح‌طاهری‌ها و بدوی‌ها را باز دانست و ادامه داد: راه جهاد و شهادت باز است و این هنر ماست که بتوانیم در این راه قدم برداریم. اگر در این راه به شهادت رسیدیم که توفیق الهی است و در غیر این صورت هم به طور یقین از راهی که می‌رویم شرمنده نخواهیم بود.
همرزم شهید بدوی با اشاره به اربعین حسینی گفت: سال گذشته پیش از اربعین حبیب مجروح شد. به همین خاطر نتوانستیم به کربلا برویم. قرار گذاشتیم که امسال برویم. من امسال اربعین به کربلا مشرف شدم. طی تماس تلفنی از حبیب هم خواستم تا خودش را برساند اما گفت که کاری در دست دارد و نمی‌تواند. او در سوریه به اربعین اصلی رفت و به شهادت رسید.
وی در پایان به نحوه شهادت حبیب بدوی اشاره و عنوان کرد: همرزمان حبیب روایت کردند که او در 21 آبان ماه به جهت اینکه اوقات نماز صبح را نمی‌دانست، سه مرتبه نماز را اقامه کرد. سپس به همراه چند تن از نیروها برای پاکسازی وارد منطقه می‌شود، که حبیب در هنگام پاکسازی یک منزل، بر اثر اصابت ترکش خمپاره 60 به شهادت می‌رسد.
