به گزارش مشرق، «سیدرحیم نعمتی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، دو بار پایبندی ایران به برجام را بنابر قانون موسوم به بازنگری توافق هسته‌ای ایران یا اینارا ( INARA)، تأیید کرده بود اما معلوم بود که برای سومین بار قصد این کار را ندارد و در حالی که مهلت او برای این کار تا روز یک‌شنبه ۱۵ اکتبر به سر می‌رسد، همه منتظر بودند که ببینند او این دفعه چه می‌کند. از قبل هم معلوم بود که او این بار زیر بار برجام نخواهد رفت و دو روز قبل از این مهلت جلوی دوربین‌ها حاضر شد تا با یک نطق رسمی این موضوع را تأیید کند.
فقط این موضوع مهم نیست که هر چه او گفت چیزی جز یک مشت فحاشی، دروغ‌پراکنی و بی‌اطلاعی از تاریخ و جغرافیای ایران نبود، موضوع مهم دیگر این است که مهم‌ترین متحدانش در نقطه مقابل قرار دارند و نه تنها حاضر به حمایت از او نشده‌اند بلکه بلافاصله علیه او حرف زده‌اند یا بیانیه صادر کرده‌اند.
پیش‌درآمد این اتفاق با جرارد آرو، سفیر فرانسه در امریکا بود که همزمان با نطق ترامپ در صفحه توئیتر خود پیام می‌گذاشت تا اشتباهات رئیس‌جمهور امریکا را متذکر بشود و در مقابل، پایبندی ایران به برجام را تأیید کند. بعد از این نوبت به فدریکا موگرینی رسید. او درست چند دقیقه پس از نطق ترامپ، در کنفرانس مطبوعاتی به با این حرف به مقابله با ترامپ برخاست: «در دست هیچ رئیس‌جمهوری در هیچ کجای دنیا نیست که بتواند توافقی را لغو کند که در شورای امنیت مصوب شده و برنامه راه را نشان می‌دهد.»
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه و ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا هم بیانیه‌ای مشترک صادر کردند تا در مقابل ترامپ، تعهد و پایبندی خود را به برجام اعلام کرده باشند.
این اتفاق دست کم پس از جنگ جهانی دوم به این طرف بی‌نظیر است چرا که امریکا در این مدت رهبری جهان غرب را به عهده داشته و در هر زمینه، سیاست‌هایش با مهر تأیید و تبعیت بی‌چون و چرای متحدان اروپایی‌اش بوده است.
آن سه سیاستمدار برجسته اروپایی در این مدت بیش از نه ماه ریاست جمهوری ترامپ بر سر مسائل مهمی مثل معاهده پاریس در مورد آب و هوا و پیمان تجاری و سرمایه‌گذاری ترانس‌آتلانتیک با او اختلاف نظر داشتند اما اختلافات خود را در حد سخنان پراکنده در اینجا و آنجا بیان کردند و مثل این دفعه بیانیه مشترک و رسمی علیه ترامپ صادر نکردند. این اتفاق به معنای شکاف قابل‌توجه در اتحادی بین دو سوی آتلانتیک است که بیش از هفت دهه ادامه داشته اما به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها نمی‌خواهند قلدری کاخ سفید را بیش از این تحمل کنند.
با وجود این مخالفت‌ها که از قبل هم معلوم بود، ترامپ حاضر شد تا نه عدم پایبندی ایران به برجام بلکه عدم پایبندی خود به آن را اعلام کند و البته با کمی رندی مسئولیت کار را از روی دوش خود برداشت تا به بر عهده کنگره بگذارد. این یک دست به دست کردن روشن است که ترامپ تقریباً در تمام مسائل اصلی همین کار را کرده است. لغو بیمه درمانی اوباما و طرح جایگزین آن، تدوین بودجه و تعیین تکلیف مهاجران غیرقانونی در امریکا از جمله همین مسائل است که باید ترامپ به آنها رسیدگی می‌کرد اما او آنها را به کنگره احاله کرده و خود را از شر آنها راحت کرده است.
حالا هم او همین کار را در مورد برجام کرده و به نظر می‌رسد که همه آن حرف‌های تند و آتشین و البته بی‌پایه و اساس را زد تا طفره رفتن خود در قبال برجام را به نحوی پنهان کرده باشد. در هر صورت، نوبت به کنگره رسیده تا طی دو ماه آینده در مورد برجام تصمیم بگیرد و معلوم کند که می‌خواهد برجام را به همین صورت ادامه بدهد یا از آن خارج می‌شود یا به دنبال راه سوم خواهد رفت.
باب کورکر و تام کاتن دو سناتور جمهوریخواه هستند که از حالا دست به کار شده‌اند و طرحی تنظیم کرده‌اند تا با تغییراتی در «اینارا» شرایط سختی را بر برجام تحمیل کرده باشند. طرح این دو که حالا مشهور به طرح کورکر-کاتن شده، گام اول کنگره است و حتی وندی شرمن، معاون وزیر خارجه سابق امریکا، هم آن را نقض برجام دانسته چرا که این طرح مفادی را به برجام اضافه می‌کند که در آن ذکر نشده و با تصویب این طرح در کنگره و امضای ترامپ، امریکا از پیش خود مواردی را به برجام اضافه می‌کند.
معلوم نیست که این طرح در کنگره چه سرنوشتی پیدا کند چرا که حتی تندروهایی مثل سناتور مارکو روبیو هم تصویب آن را در کنگره بعید دانسته‌اند.
جدای از تصویب یا رد این طرح و طرح‌های دیگر، یک نکته تا حالا روشن شده و آن اینکه امریکا حاضر به پایبندی به برجام نیست و باید مراقب بود که دست به دست شدن برجام وهمچنین افرادی مثل کروکر، کاتن یا هر کس دیگری نتوانند آن را چنان از ریخت و قیافه بیندازند که همین حداقل منافع را هم برای ایران نداشته باشد و تنها ابزاری در دست امریکایی‌ها علیه منافع ملی ایران باشد.
