به گزارش مشرق، شیخ رضا طالبانی فرزند شیخ عبدالرحمان، عارف و شاعر مشهور در سال ق در روستایی واقع در شمال عراق چشم به جهان گشود. پس از فراگیری مقدمات علوم، عازم کرکوک شد، سپس به شهر کوی رفت و بعد از چندی رهسپار استانبول شد و در محضر علمای آن دیار، علوم رایج را آموخت. طالبانی به کردی، فارسی، عربی و ترکی شعر سروده است و در شعر تخلص لامع می‌کرد.
وی اشعاری در منقبت حضرت علی(ع) و فرزندان ایشان سروده است. طالبانی در سال ۱۳۲۷ ق چشم از جهان فرو بست. در ادامه از ایشان مرثیه‌ای شورانگیز در سوگ امام حسین(ع) را بخوانید.
لافَت از عشق حسین است و سرت بر گردن است
عشق‌بازی سر به میدان وفا افکندن است
گر هواخواه حسینی، ترک سر کن، چون حسین
شرط این میدان به خون خویش، بازی کردن است
از حریم کعبه کمتر نیست دشت کربلا
صد شرف دارد بر آن وادی که گویند ایمن است
ای من و ای من، فدای خاک پاکی کاندرو
نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است
زهره زهرا نگین و خاتم خیر الوری
زور و زهر مرتضی و حیدر خیبر کن است
سُنی‌ام سنی ولیکن حب آل مصطفی
دین و آیین من و آبا و اجداد من است
شیعه و سنی ندانم دوستم با هرکه او
دوست باشد، دشمنم را که با او دشمن است
