در این گزارش آمده است که آغاز به کار مجمع عمومی سازمان ملل مراسم ویژه‌ای است که مقاماتی از سراسر جهان در آن حضور دارند، اما ترامپ دیر آمد و عملا سخنرانی «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل را از دست داد. سخنرانی ترامپ مجموعه‌ای از مسایلی مانند «تابوشکنی‌ها، انزواطلبی و مداخله در کشورهای دیگر بود» و وی به عبارتی بار دیگر دکترین «نخست آمریکـا» را بیان کرد.

ترامپ اول از همه به کره شمالی حمله کرد و رهبر کره‌شمالی را دیکتاتور خطاب کرد. وی دولت ایران را آدم‌کش خطاب کرد و این کشور را تهدید کرد و از توافق هسته‌ای هم به شدت انتقاد کرد. در طول صحبت‌های ترامپ هم نماینده ایران با گوشی همراه خود مشغول بود.

«مارک پیتزکه» نویسنده این گزارش معتقد است که سخنان ترامپ اینطور بود که آمریکا اول و بقیه جهان در مراحل بعدی قرار دارند. وی می‌کوشد تا دیدگاه آمریکا در وهله نخست را با ایده‌های سازمان ملل یکپارچه کند. 2 جمله نماد این موضوع هستند: «آمریکا همواره دوست بزرگ جهان خواهد بود.» و «من آمریکا را به پیش خواهم برد.»

این را می‌توان به رویکرد ترامپ تعبیر کرد که وی اغلب آن را به کار می‌گیرد به این ترتیب که از سازمان ملل تقدیر می‌کند و از دیدگاه‌های مورد نظر این سازمان حمایت می‌کند اما در عین حال بر نقش آمریکا بر مبنای منافع این کشور هم تاکید دارد. در این مورد انتقاد او از سهم 22 درصدی آمریکا از بودجه سازمان ملل موردی است که می‌توان از آن به عنوان نمونه‌ای ملموس یاد کرد.

همه اینها به ترامپ کمکی نمی‌کنند چرا که سخنان وی که بیشتر از زمان معمول هم طول کشید و بعد از زمان کوتاهی که از ریاست‌جمهوری وی می‌گذرد، ابراز شدند هم دارای مسایل معمولی بود. او طوری صحبت کرد که گویی بر پیروزی خود در انتخابات 8 نوامبر تاکید دارد و از رشد بی‌سابقه بازارهای مالی، کاهش قابل توجه نرخ بیکاری و قدرتمند بودن ارتش این کشور در حدی که هرگز قبلا اینچنین نبوده، صحبت می‌کند.

پیتزکه نوشت که به نظر می‌رسد ترامپ علاقه‌ای هم به سخنان همکارانش نداشت و بلافاصله بعد از سخنرانی‌اش، مجمع را به مقصد برج ترامپ ترک کرد.