به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق ، گروهک موسوم به سازمان مجاهدین خلق که در فرهنگ عمومی مردم به عنوان منافقین شناخته می شود ، پس از آن که در 30 خرداد سال 1360 اعلام مبارزه مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی نمود ، تعداد زیادی تیم ترور را در اقصی نقاط کشور فعال کرد. این تیم ها ٰ طی 4 تا 5 سال هزاران نفر از مردم مسلمان کشور را آماج وحشیانه ترین اشکال عملیات مسلحانه قرار داده و به شهادت رساندند. در میان اهداف گروهک مذکور ، از روسای قوای سه گانه تا راننده تاکسی و خوار و بار فروش دیده می شوند.
به دنبال برخورد سخت و کوبنده با منافقین در تهران و شهرهای مرکزی کشور ، هسته های ترور در مناطق رور تر از مرکز و دور از دسترس فعال شد که شهرهای استان های شمالی به دلیل دارا بودن بافت جنگلی از آن جمله بودند. بهار سال 1361 ، شهرهای رامسر و تنکابن ، شاهد افزایش ترورهای سازمان منافقین بود.
روز 13 خرداد سال 1361 ٰ یک دستگاه خودرو لندرور که 8 نفر بسیجی را از پایگاه مقاومت «گالش محله» به جنگل های «دالخانی» منتقل می کرد ، در جاده «هریس» (بین شهر تنکابن و رامسر) و در جنگل دالخانی ، از چهار جهت زیر آتش یک تیم ترور منافقین قرار می گیرد و همه سرنشینان آن به جز یک نفر به شهادت می رسند.
این فاجعه که تمام شهدای آن از نیروهای داوطلب بسیجی بوده و یکی از آنان کمتر از 18 سال سن داشت ٰ به شدت افکار عمومی مردم رامسر و تنکابن را علیه اعضای گروهک منافقین بسیج کرد.
امروز محل کشتار بسیجیان و پاسداران رامسری در جنگل دالخانی را به نام «پیچ هفت شهیدان» می شناسند.
شهدای این جنایت هولناک عبارتند از: شمس الدین فرجی الموتی( فرمانده عملیات سپاه رامسر) ، علی حلاجیان، محمد خلعتبری، علی کریمی، فلاحت پیشه
تصویری که مشاهده می کنید ٰ دقایقی بعد از کشتار بسیجیان و پاسداران در جنگل های دالخانی برداشته شده است :