این روزنامه نوشت: تصمیم شرکت توتال پیامدهای مهمی نه تنها در زمینه هموار کردن مسیر برای دیگر شرکت‌های غربی فعال در حوزه انرژی ایجاد می‌کند تا بتوانند در پی چنین مسیری برآیند بلکه احتمالا به توتال نیز امکان ادامه مسیر را برای قراردادهای آینده در ایران می دهد.

اما اگر «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در توافق اتمی با ایران دبه کرده یا آمریکا تحریم‌های بیشتری را علیه تهران وضع کند، این امر توتال را با خطر مواجه می‌کند.

نیویورک تایمز با اشاره به برخی مفاد قرارداد توتال با ایران نوشت: توافق توتال با ایران بدون خطر نیست. به ویژه این‌که دولت ترامپ که در حال تجدید نظر در رویکردش در قبال ایران است، می‌تواند مواضع سخت تری علیه این کشور اتخاذ کرده و شرکت‌های بین‌المللی را از سرمایه گذاری در ایران دلسرد کند.

بر این اساس، تهران می‌تواند مکانی مبهم و دشوار برای فعالیت تجاری باشد ، مکانی که فساد مالی گسترده در آنجا وجود دارد و در مسیر سرمایه گذاری‌های خارجی در منابع طبیعی ایران مخالفت‌های سیاسی دیده می‌شوند. شرکت‌های خارجی نیز عنوان می‌کنند که لازم است تا جانب احتیاط را به خاطر تحریم‌ها پیش گیرند .

برای مثال، برخی مدیران شرکت‌های نفتی گفته‌اند که هنگام سفر به ایران جهت دیدار با مقام‌های این کشور از لپ تاپ‌های بدون نرم افزارهای پیشرفته و نیز گوشی‌ تلفن‌های همراه قدیمی تر استفاده کردند تا از نقض قانون کنترل صادرات به این کشور اجتناب نمایند.

«ریچارد نفیو» معمار تحریم‌های ایران در دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا که اینک محقق «مرکز جهانی سیاست انرژی» در دانشگاه کلمبیا است، در این زمینه می‌گوید با توجه به آن‌چه که آن‌ها می‌بینند و می‌شنوند این احساس خطر به طور نسبی منطقی است.