به گزارش مشرق، بیش از 3 هفته است که رژیم آل سعود شهر کوچک العوامیه، زادگاه شهید باقر النمر را در منطقه الشرقیه به پادگانی نظامی تبدیل کرده و در سکوت مرگبار سازمان های بین المللی، از زمین و هوا این شهر را آماج حملات نظامی خود قرار داده است. این جنایات در روزهای قبل که ترامپ از شاه عربستان هدایای ویژه و گران قیمت می گرفت هم، ادامه داشت.

 آنچه بیش از هر چیز توجیه این سرکوب ها را مضحک کرده ادعای مبارزه با تروریسم(!) توسط دولتی است که به گواه غالب ناظران، خود کارنامه ای سیاه در تروریسم پروری دارد. در طول این مدت  تعدادی مسجد متعلق به شیعیان این منطقه تخریب و صدها منزل شهروندان به آتش کشیده شدند. اما سوال اینجاست که چرا دولت سعودی  این مقطع زمانی را برای این اقدام خشونت بار  برگزیده است؟
به گواه ناظران، عربستان سعودی اکنون و پس از ناکامی های متعدد در عرصه های میدانی منطقه ای اعم از سوریه، یمن، عراق و... و هراس از عدم همراهی افکار عمومی داخل با سیاست های منطقه ایش درصدد است تا به زعم خود با مجازات جمعی مردم مناطق الشرقیه همچون العوامیه و سایر شهرهای شیعه نشین القدیح، البحاری و شهر صفوی، هم اعتراضات ریشه دار این مناطق را سرکوب کند و هم با تحریک احساسات مذهبی مردم کشورش علیه شیعیان به عنوان مقصران اصلی ناکامی ها، آنها را برای همراهی با سیاست های منطقه ایش همگام سازد. آل سعود درصدد نمایش قدرت در برابر شهروندانی است که از هیچ امکانات نظامی برخوردار نیستند و همواره اعتراض خود را به شیوه های مسالمت آمیز پی می گرفتند.

افزون بر این ، مواضع چند روز گذشته حکام آل سعود در برابر ایران و تلاش برای تشکیل ناتوی عربی برای مقابله با نفوذ منطقه ای ایران نیز بی تاثیر نیست، چرا که شیعیان این کشور همواره به دلیل اعتقاداتشان و قرابت ایدئولوژیکی با ایران و آنچه به زعم آل سعود وفاداری به ایران خوانده می شود، در تیررس انواع اهانت ها، تحقیرها و تبعیض ها بوده اند و آنگاه که حکام این کشور بخواهند از ایران انتقام بگیرند به دلیل ناتوانی از تقابل با ایران، به مجازات جمعی شیعیان کشور خود می پردازند.

 گواه این مدعی سخنان چند مدت پیش محمد بن سلمان جانشین ولیعهد سعودی بود که مشکل ریاض را عقاید شیعیان دانست و به قول «طلال عتریسی»، رئیس مرکز منطقه ای و مطالعات سیاسی اجتماعی دانشگاه لبنان، این بدان معناست که از نظر آنها شیعیان مناطق شرقی و شیعیان ایران، هیچ تفاوتی برای مقامات سعودی ندارند. در واقع این مساله می تواند به شکلی مخاطره آمیز منازعات مذهبی را در منطقه تشدید کند که برنده آن رژیم صهیونیستی و غرب هستند و نتیجه آن تفرقه در صف بزرگ مسلمانان خواهد بود؛ چیزی که الان نیز متاسفانه با سیاست های تفرقه افکنانه ریاض در حال تشدید است.
اکنون رژیم آل سعود همچون گربه سرگردانی است که در سه کُنج سیاست گیر افتاده و هر آن احتمال چنگ انداختن بر صورت کشوری یا گروهی را دارد. البته آل سعود نشان داده که توانایی حمله موفق به خرابه های یمن را هم ندارد ولی با این حال درگیری لفظی با حکام قطر، درگیری با گروه ها و طوایف عراق و حملات بی وقفه لفظی به جمهوری اسلامی ایران از جمله رفتارهای عصبی آل سعود در ماه های اخیر است. سعودی ها برای سرپوش گذاشتن بر این ناکامی ها تمام همّ خود را جهت جذب حکام ایالات متحده و همراه کردن کشورهایی وابسته به دلارهای ریاض، تحت عناوین مصنوعی همچون ائتلاف های منطقه ای و... علیه جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته اند و سعی دارند با ایجاد خفقان در داخل کشورشان، بحران های داخلی را نادیده بگیرند.

این در حالی است که مخالفان آل سعود، به خصوص در منطقه الشرقیه اگر چه ممکن است مقطعی سخت پیش رو داشته باشند، ولی در صورت ادامه سرکوب خشونت بار، بعید نیست که برای دفاع از خود به حملات تلافی جویانه ای دست بزنند که به معنی گشودن جبهه ای جدید مقابل آل سعود تلقی می شود و در صورت گسترش این حملات تلافی جویانه به سایر نقاط کشور، این مساله می تواند عرصه را بر سعودی ها تنگ کند و در این وضعیت رژیم سعودی به صورت تمام عیار در مقابل شهروندان خود اسلحه خواهد کشید. سعودی ها باید بدانند در ادامه این روند از چشم اربابان غربی خود هم خواهند افتاد.

منبع: پایگاه بصیرت