به گزارش مشرق، تداوم رویکرد نظامی ایالات متحده آمریکا در کشورهای غرب آسیا واقعیت‌هایی از استراتژی دولت جدید این کشور در این منطقه را به تصویر می‌کشد. دونالد ترامپ در حالی که در چهارمین ماه ریاست جمهوری خود قرار دارد، رویکرد نظامی‌گری واشنگتن را به‌خوبی آشکار ساخته است. نوشتار حاضر تلاش می‌کند اهداف رویکرد نظامی‌گری آمریکا را تحلیل کند.
عراق، سوریه، اردن، یمن و افغانستان اخیراً گوشه‌هایی از رویکرد نظامی آمریکا را به خود دیده‌اند. ترامپ علی‌رغم ادعاهای خود مبنی بر تمرکز بر سیاست داخلی آمریکا، به شدت در رویکرد جنگ‌طلبی واشنگتن در سیاست خارجی سرمایه‌گذاری کرده است.
متیس و مک‌مستر از گزینه‌های تأثیرگذار بر رویکرد نظامی‌گری دولت ترامپ به شمار می‌آیند. دولت آمریکا به طور کلی نقش نظامیان را در مقایسه با دیپلمات‌های این کشور ارتقا داده است. عدم توجهی شایسته به دستگاه دیپلماسی و دیپلماسی عمومی از نکات جالب توجه در دولت ترامپ است.
اهداف سیاست نظامی‌گری دولت ترامپ در دودسته تاکتیکی و استراتژیک قابل بحث است. توجه به هریک از محورهای این اهداف به خوبی نشان می‌دهد که واشنگتن اهداف میان مدت و بلند مدتی را در ورای رویکرد جنگ‌طلبی دنبال می‌کند.
حفظ امنیت رژیم صهیونیستی همیشه مورد توجه سیاست مداران آمریکایی بوده است؛ لذا حضور واشنگتن در سوریه می‌تواند منطقه حائلی برای این رژیم در سوریه ایجاد کند. این موضوع از مهم‌ترین اهداف تاکتیکی آمریکا به دنبال رویکرد نظامی‌گری محسوب می‌شود.
واشنگتن نقش جدی محور مقاومت را در منطقه با سیاست‌های خود در تضاد می‌بیند؛ لذا تلاش برای کشاندن ناآرامی‌ها به این حوزه از اهداف تاکتیکی دیگر آمریکا محسوب می‌شود.
آمریکایی‌ها به دنبال مناطقی امن در سوریه هستند که این موضوع می‌تواند زمینه اقدامات پسینی را برای آن‌ها فراهم سازد. گرچه اکنون مسکو با همراهی جمهوری اسلامی ایران و ترکیه طرحی برای ایجاد مناطق امن به منظور کاهش تنش‌ها ارائه کرده است؛ اما واشنگتن اهداف دیگری را به دنبال مطرح کردن مناطق امن پیگیری می‌کند.
تداوم رویکرد نظامی‌گری آمریکا در منطقه هدف تاکتیکی دیگری را نیز دنبال می‌کند. اکنون داعش در عراق با شکست‌های جدی مواجه شده؛ لذا نیروهای مقاومت در عراق تأکید کرده بودند که مبارزه خود را در خاک سوریه به دنبال آزادسازی عراق تداوم می‌بخشند. حضور نظامی آمریکا در منطقه موجب می‌شود که مسیر ارتباطی عراق و سوریه قطع شود و نیروهای مقاومت به‌راحتی امکان تردد در این مسیر نداشته باشند.
آمریکا تشکیل حشد الشعبی را در عراق در تقابل با سیاست‌های خود ارزیابی می‌کند؛ لذا مقابله با نقش حشد الشعبی در عراق از اهداف تاکتیکی دیگر آمریکا به دنبال رویکرد نظامی‌گری در منطقه محسوب می‌شود.
آمریکا اهدافی استراتژیک نیز از اقدامات نظامی خود در منطقه دنبال می‌کند. متحدان منطقه‌ای آمریکا به دنبال حضور مستقیم نظامی آمریکا در منطقه از تداوم حمایت‌های واشنگتن اطمینان حاصل می‌کنند.
اکنون موازنه قوا در سوریه به نفع محور مقاومت تداوم می‌یابد؛ لذا آمریکا با تداوم رویکرد نظامی خود به دنبال مقابله جدی با موازنه کنونی در سوریه است. تضعیف جایگاه جمهوری اسلامی ایران هدف استراتژیک آمریکا از تغییر موازنه قدرت در سوریه است.
نقش جدی ایران و روسیه در پرونده سوریه موجب نگرانی آمریکایی‌ها از حذف نقش واشنگتن در روند دولت سازی در سوریه شده است؛ لذا تداوم حضور نظامی آمریکا در منطقه به دنبال فشار بر مسکو و تهران برای تأثیرگذاری در مذاکرات سوریه و ایفای نقش در دولت سازی این کشور است.
در مجموع می‌توان گفت که تداوم رویکرد نظامی‌گری آمریکا در منطقه غرب آسیا به دنبال اهدافی تاکتیکی و استراتژیک صورت می‌پذیرد. گرچه دونالد ترامپ در زمان رقابت‌های انتخاباتی به سیاست داخلی آمریکا تأکید داشت؛ اما به نظر می‌رسد پنتاگون و نظامیان آمریکا بعد از به قدرت رسیدن ترامپ دلایل لازم را برای تداوم رویکرد نظامی‌گری به وی القا کرده‌اند.
عراق، سوریه، اردن، یمن و افغانستان اخیراً گوشه‌هایی از رویکرد نظامی آمریکا را به خود دیده‌اند. ترامپ علی‌رغم ادعاهای خود مبنی بر تمرکز بر سیاست داخلی آمریکا، به شدت در رویکرد جنگ‌طلبی واشنگتن در سیاست خارجی سرمایه‌گذاری کرده است.
متیس و مک‌مستر از گزینه‌های تأثیرگذار بر رویکرد نظامی‌گری دولت ترامپ به شمار می‌آیند. دولت آمریکا به طور کلی نقش نظامیان را در مقایسه با دیپلمات‌های این کشور ارتقا داده است. عدم توجهی شایسته به دستگاه دیپلماسی و دیپلماسی عمومی از نکات جالب توجه در دولت ترامپ است.
اهداف سیاست نظامی‌گری دولت ترامپ در دودسته تاکتیکی و استراتژیک قابل بحث است. توجه به هریک از محورهای این اهداف به خوبی نشان می‌دهد که واشنگتن اهداف میان مدت و بلند مدتی را در ورای رویکرد جنگ‌طلبی دنبال می‌کند.
حفظ امنیت رژیم صهیونیستی همیشه مورد توجه سیاست مداران آمریکایی بوده است؛ لذا حضور واشنگتن در سوریه می‌تواند منطقه حائلی برای این رژیم در سوریه ایجاد کند. این موضوع از مهم‌ترین اهداف تاکتیکی آمریکا به دنبال رویکرد نظامی‌گری محسوب می‌شود.
واشنگتن نقش جدی محور مقاومت را در منطقه با سیاست‌های خود در تضاد می‌بیند؛ لذا تلاش برای کشاندن ناآرامی‌ها به این حوزه از اهداف تاکتیکی دیگر آمریکا محسوب می‌شود.
آمریکایی‌ها به دنبال مناطقی امن در سوریه هستند که این موضوع می‌تواند زمینه اقدامات پسینی را برای آن‌ها فراهم سازد. گرچه اکنون مسکو با همراهی جمهوری اسلامی ایران و ترکیه طرحی برای ایجاد مناطق امن به منظور کاهش تنش‌ها ارائه کرده است؛ اما واشنگتن اهداف دیگری را به دنبال مطرح کردن مناطق امن پیگیری می‌کند.
تداوم رویکرد نظامی‌گری آمریکا در منطقه هدف تاکتیکی دیگری را نیز دنبال می‌کند. اکنون داعش در عراق با شکست‌های جدی مواجه شده؛ لذا نیروهای مقاومت در عراق تأکید کرده بودند که مبارزه خود را در خاک سوریه به دنبال آزادسازی عراق تداوم می‌بخشند. حضور نظامی آمریکا در منطقه موجب می‌شود که مسیر ارتباطی عراق و سوریه قطع شود و نیروهای مقاومت به‌راحتی امکان تردد در این مسیر نداشته باشند.
آمریکا تشکیل حشد الشعبی را در عراق در تقابل با سیاست‌های خود ارزیابی می‌کند؛ لذا مقابله با نقش حشد الشعبی در عراق از اهداف تاکتیکی دیگر آمریکا به دنبال رویکرد نظامی‌گری در منطقه محسوب می‌شود.
آمریکا اهدافی استراتژیک نیز از اقدامات نظامی خود در منطقه دنبال می‌کند. متحدان منطقه‌ای آمریکا به دنبال حضور مستقیم نظامی آمریکا در منطقه از تداوم حمایت‌های واشنگتن اطمینان حاصل می‌کنند.
اکنون موازنه قوا در سوریه به نفع محور مقاومت تداوم می‌یابد؛ لذا آمریکا با تداوم رویکرد نظامی خود به دنبال مقابله جدی با موازنه کنونی در سوریه است. تضعیف جایگاه جمهوری اسلامی ایران هدف استراتژیک آمریکا از تغییر موازنه قدرت در سوریه است.
نقش جدی ایران و روسیه در پرونده سوریه موجب نگرانی آمریکایی‌ها از حذف نقش واشنگتن در روند دولت سازی در سوریه شده است؛ لذا تداوم حضور نظامی آمریکا در منطقه به دنبال فشار بر مسکو و تهران برای تأثیرگذاری در مذاکرات سوریه و ایفای نقش در دولت سازی این کشور است.
در مجموع می‌توان گفت که تداوم رویکرد نظامی‌گری آمریکا در منطقه غرب آسیا به دنبال اهدافی تاکتیکی و استراتژیک صورت می‌پذیرد. گرچه دونالد ترامپ در زمان رقابت‌های انتخاباتی به سیاست داخلی آمریکا تأکید داشت؛ اما به نظر می‌رسد پنتاگون و نظامیان آمریکا بعد از به قدرت رسیدن ترامپ دلایل لازم را برای تداوم رویکرد نظامی‌گری به وی القا کرده‌اند.
