به گزارش مشرق به نقل از مرکز خبر حوزه، حضرت آیت‌الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود در جمع طلاب و فضلای حوزه و اقشار مختلف، گفتند: در اسلام سه فصل مطرح است يك فصل مربوط به فقه است، يك فصل مربوط به حقوق است و يك فصل نیز به اخلاق مربوط می شود.

ایشان خاطر نشان کردند: آن فصلي كه مربوط به حقوق است، احكام الهي است و حقّ الله است، بر ما واجب است كه به آن عمل بكنيم و در اجراي آن كوتاهي نكنيم و اگر كسي خواست اجرا كند، او را تأييد كنيم يا مانع او نشويم، اين بخش‌هايی از فقه و احكام الهي است.

حضرت آیت الله جوادی آملی ابراز داشتند: هر چه دين خدا و حكم خدا شد، نه تنها بايد اجرا كنيم و مانع مجريان نشويم، بلكه بايد آنها را تأييد كنيم اين ﴿وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا﴾ براي چند نكته است، نكته اول اين است كه مؤمنان عبرت بگيرند نكته دوم آن است كه مؤمنان قدرت بگيرند، وقتي ببينند حدود الهي اجرا مي‌شود، مقتدر مي‌شوند. اين ﴿وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ﴾ تنها براي عبرت‌گيري نيست، براي قدرت‌يابي هم است. اين مربوط به فقه است كه حقّ الله است.

ایشان افزودند: حقوق مربوط به مسائلي است كه افراد نسبت به يكديگر دارند اگر به كسي ظلم شده است او برابر عدل مي‌تواند انتقام بگيرد. آياتي از اين قبيل كه ﴿مَنِ اعْتَدَي عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَي عَلَيْكُمْ﴾ يا ﴿وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ﴾ اينها نشانه آن است كه جامعه مي‌تواند حقّ خودش را احيا بكند. احقاق حق بكند استيفاي حقوق بكند.

حضرت آیت الله جوادی آملی اظهارداشتند: اما بخش اخلاق كه هم مكمّل و متمّم مسئله حقوق است و هم در تأييد و اجراي فقه و دين خدا سهم تعيين‌كننده‌اي دارد آن است كه انسان برابر احسان عمل كند، نه برابر عدل.

ایشان تاکید کردند: اگر بخواهيم جامعه را با قانون اداره كنيم؛ بسيار سخت است؛ چون قانون كفِ تمدّن است و نشان عدم كارآيي قانون همين هفت، هشت ميليون پرونده‌اي است كه در دستگاه قضايي است.

معظم له اضافه کردند:نتيجه اين ﴿جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا﴾ انباشته شدن شش هفت ميليون پرونده در دستگاه قضايي است، اما اگر ﴿وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ﴾ در جامعه رشد كرد، ديگر از كفِ تمدّن مي‌آييم، سطح تمدّن با گذشت مي‌شود جامعه را متمدّن كرد با خوبي بايد جلوي بدي را گرفت يك وقت كه ما گذشت كرديم آن برمي‌گردد، خودش شرمنده مي‌شود.

ایشان افزودند: دين ما را به حياء دعوت كرده است، اين حياء سرمايه‌اي است كه خدا به ما داد و باعث كرامت انسان است. يك انسان اهل حياء در جامعه كريم است، نه بد مي‌كند، نه بدي را فوراً بر اساس ﴿جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا﴾ پاسخ مي‌دهد، بلكه بر اساس ﴿وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ﴾ پاسخ مي‌دهد. اين انسان باحياء را ذات اقدس الهي دوست دارد اين سرمايه را به ما داد در همه هست حتي در بزهكاران و تبهكاران هست منتها با شدّت و ضعف.

بر اساس گزارش بنیاد علوم وحیانی اسرا، ایشان یادآورشدند: اخلاق، هنر زندگي است، مثل ظرف بلورين است و جامعه را جذب مي‌كند، افراد را جذب مي‌كند. اخلاق هم رابطهٴ خود را با خود تنظيم مي‌كند كه من انسانم هرگز نبايد حرفي بزنم كه ديگري بخندد.

حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند:اين بيان نوراني علي بن ابي طالب(سلام الله عليه) است اين نامه را در نهج‌البلاغه براي فرزندش نوشت فرمود،محفل سرور چيز خوبي است كسي بگويد و ديگري بخندد چيز خوبي است اما با يكديگر مزاح نكنيد (يك) چون عداوت مي‌آورد و تو نگو كه ديگري بخندد (اين دو) وسيلهٴ خنداندن نباشد خب اينها را مي‌گويند عظمت روحي، اينها را مي‌گويند ادب، اينها را مي‌گويند هنر، اينها را مي‌گويند ظرف بلوري