به گزارش مشرق، لوسیانو ادینیو درباره تصمیمش برای خداحافظی از فوتبال ایران در پایان فصل جاری، اظهار داشت: چند سال است که در کشورهای مختلف بازی میکنم. اکثر تیمهایی که در سالهای اخیر در آنها حضور داشتم، آسیایی بودند و به همین خاطر مجبور شدم از خانوادهام دور باشم. روزهای خیلی خوبی در کشور شما داشتم، اما بهخاطر دوری از کشورم دیگر خسته شدم. سالها است که دور از خانوادهام هستم، اما الان میخواهم به زادگاهم برگردم.
وی در مورد برنامهاش برای آینده، گفت: حداقل یکی دو سال دیگر نیز میتوانم بازی کنم، اما این بار میخواهم در برزیل به فوتبالم ادامه بدهم. اگر برزیل هم نشد، میخواهم در جایی باشم که حداقل به کشورم نزدیک باشد. هنوز پیر نشدهام و میخواهم فوتبال بازی کنم، چون عاشق فوتبال هستم.
بازیکن برزیلی تراکتورسازی در پاسخ به این سوال که بهنظر میرسد نتایج اخیر این تیم و عملکرد ضعیف خودش در فصل گذشته، دلیل تصمیم او برای خداحافظی از فوتبال ایران است، گفت: نه، فقط میخواهم کنار خانوادهام باشم. در لیگ شانزدهم با مصدومیت برای تراکتورسازی بازی کردم و بدشانسیهای زیادی هم آوردم. مصدومیت اجازه نداد آنطور که میخواستم کار کنم. هواداران تراکتورسازی همیشه به من لطف داشتند و من هم آنها را دوست دارم.
ادینیو با اشاره به عملکرد تیم تراکتورسازی در لیگ شانزدهم، خاطرنشان کرد: واقعاً تیم خوبی داشتیم. ایرانیها یک حرف جالب میزنند که میگویند «قسمت نبود». شاید واقعاً قسمت نبود که قهرمان شویم. آن از دو سال پیش که فقط سه دقیقه کم آوردیم و قهرمانی را از دست دادیم و این هم از امسال که تیممان به حاشیه رفت. اگر این اتفاقات رخ نمیداد، تراکتورسازی حتی توانایی این را داشت که دَبل کند. امیدوارم این تیم در فصلهای آینده بتواند قهرمان شوم، چون هواداران تراکتورسازی افراد مهربانی هستند. امیدوارم پرشورها به خاطر اینکه نتوانستم انتظاراتشان را برآورده کنم، من را ببخشند.
وی زندگی در ایران را جزو روزهای خوب زندگیاش دانست و گفت: من در ایران، هم در تراکتورسازی و هم در مس کرمان بازی کردم. هر دو شهر را نیز دوست داشتم و خاطرات خوبی در آنها تجربه کردم. تبریز را خیلی دوست داشتم، چون شهر بزرگی است و آبوهوای بسیار خوبی هم دارد. میخواهم در دیدار مقابل نفت تهران در هفته پایانی لیگ برتر از هواداران تراکتورسازی خداحافظی کنم و یک هفته بعد، در فینال جام حذفی قهرمانی را به هواداران تراکتورسازی هدیه بدهم تا با خیالی راحت و خاطرهای خوش از ایران بروم.