گروه جهاد و مقاومت مشرق - بعد از سازماندهی و تشکیل گروه توپخانه 63 خاتم الانبیا (ص)، اولین عملیات بزرگی که حاج حبیب‌الله کریمی با این گروه تازه‌تأسیس به آن ورود کرد، عملیات بدر بود. نقش گروه توپخانه 63 در این عملیات زبانزد همه فرماندهان سپاه و ارتش شده بود و این همه مدیون تلاش شهید حبیب‌الله کریمی بود. بعد از عملیات بدر مسئولیت پشتیبانی آتش توپخانه از جزایر در وضعیت پدافندی به حبیب‌الله و گروه قدرتمندش واگذار شد. ایشان ضمن انجام این کار با راهنمایی حسن شفیع‌زاده طرح ابتکاری مهمی را به کار برد که بعد از سالیان درازی که از آن می‌گذرد هنوز به عنوان یک طرح بسیار مهم و تأثیرگذار بر وضعیت جبهه جنگ از آن یاد می‌شود.
اما شاید هیچ آوردگاهی چون عملیات والفجر8 نتوانست شایستگی‌های گروه 63 را به منصه ظهور برساند. در طی این عملیات سردار شهید حاج‌حبیب‌الله کریمی با گسترش گردان‌های توپخانه سازمانی و تحت امر خود در ساحل رودخانه اروند که از آبادان تا قصبه در شرقی‌ترین نقطه جزیره آبادان مستقر شده بودند ضربات سنگین و کمرشکنی به ارتش و نیروهای عراق وارد کرد به طوری که هیچ ستونی از یگان‌های ارتش عراق نمی‌توانستند از زیر آتش‌های توپخانه گروه 63 سالم بگذرند و به هر صورت با تلفات و خسارات مواجه می‌شدند. بعد از عملیات والفجر 8 عراقی‌ها طی عملیاتی که آن را دفاع متحرک می‌نامیدند شهر مرزی مهران را در استان ایلام تصرف کردند که نیروهای خودی طی عملیات کربلای یک آن را پس گرفتند. در این عملیات نیز شهید حبیب‌الله کریمی با دریافت مأموریت طی زمان بسیار کوتاهی چند گردان توپخانه از جنوب به غرب آورده و با طرح‌ریزی و اجرای آتش‌های پشتیبانی قوی نقش محوری در آزادسازی مهران داشت.
شهید کریمی با دریافت مأموریت مقابله به مثل و زدن اهداف دشمن در منطقه العماره متوجه کافی نبودن برد و عدم امکان زدن آن اهداف به وسیله توپخانه می‌شود. لذا بعد از بررسی، طرح ساخت یک سکوی بتنی بزرگ در وسط هور تهیه می‌شود و آن را به فرماندهان قرارگاه ارائه کرد که شدیداً مورد استقبال قرار گرفته و بعد از ساخت آن یک سیستم توپخانه دوربرد را روی آن مستقر کردند و برای اولین بار و در کمال ناباوری دشمن، اهداف مهمی در استان العماره با غافلگیری تمام زیر آتش قرار گرفتند و تلفات و خسارات زیادی به آنها وارد شد. این اقدام حبیب موجب قطع بمباران و موشکباران شهرهای کشورمان تا مدت مدیدی توسط عراقی‌ها شد چراکه ضربات جبران‌ناپذیری از آتش توپخانه در اثر این طرح شهید کریمی خوردند. این کار یکی از طرح‌های بسیار مهم دوران جنگ در توپخانه سپاه می‌شد که مبدع و مبتکر و مجری آن ایشان بود.
سپس در عملیات کربلای 5 نیز مجدداً شهید کریمی با سازماندهی و به کارگیری یگان‌های توپخانه در اختیارش موفق شد آتش بسیار پرحجم و قوی را برای پشتیبانی از عملیات طرح‌ریزی و اجرا نماید. در این عملیات ارتش عراق حدود 70هزار کشته و زخمی داد که بخش عمده‌ای از آن در اثر آتش‌های توپخانه خودی بود و گروه 63 به فرماندهی حاج‌حبیب‌الله کریمی همچون گذشته عملکرد موفقی در این عملیات داشت.
شهید کریمی به عنوان یکی از فرماندهان تأثیرگذار یگان توپخانه‌ای سپاه، سرداری بی‌ادعا و پارسا بود که همواره از شهادت با افتخار صحبت می‌کرد و می‌گفت تا لیاقت پیدا نکنیم خداوند خریدارمان نمی‌شود. زمانی که دوستانش به شهادت می‌رسیدند او غبطه می‌خورد خصوصاً زمانی که حاج‌حسین کابلی معاونت عملیات یگان شهید شد، حاج حبیب بسیار بی‌تابی می‌کرد. این شهید بزرگوار 78 ماه در جبهه حضور داشت و در کارنامه توپخانه پرافتخار 63 خاتم الانبیا(ص) نام 16 عملیات غرورآفرین ثبت شده است. او در مدت حضورش در جبهه، دو مرتبه به مقام جانبازی نائل آمد. یکی در والفجر 3 و یکی در فتح خرمشهر که هیچکدام او را از راه مقدسش باز نداشت و آخرین بار نیز مصدوم و سپس شهید شیمیایی شد. حاج حبیب در همه عملیات‌های بزرگ و کوچک از آغاز جنگ تا کربلای 8 حضور داشت و مدت 78 ماه حضور در دفاع مقدس مدال اخلاص و افتخار این مرد خداست که واقعاً حبیب خدا بود. در نهایت فرمانده توپخانه 63 خاتم الانبیا(ص) در بیست و یکم فروردین ماه سال 1366 در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد. وی علاقه شدیدی به حضرت امام(ره) داشت و همیشه می‌گفت به خاطر عشقی که به امام دارم در جبهه مانده‌ام. به لطف خدا بعد از مراسم چهلم حبیب‌الله در خرداد سال 66 به اتفاق مادر و همسر شهید به صورت خصوصی به دست‌بوسی و ملاقات حضرت امام رفتیم و من به حضرت امام عرض کردم به لحاظ علاقه وافری که شهید نسبت به حضرتعالی داشت ولی به لحاظ مسائل جبهه و جنگ موفق به دیدار نشد به نیابت از ایشان به خدمت و دست‌بوسی شما شرفیاب شدیم و این دیدار از برکات شهادت حبیب‌الله بود که نصیب ما گردید. حبیب‌الله می‌گفت من در این دنیا سه کلمه را زیباتر و مقدس‌تر می‌دانم: اول مادر، دوم رهبر و سوم شهادت.
منبع: روزنامه جوان
