به گزارش مشرق، شاید نزدیک به یکسال از آخرین کنفرانس مطبوعاتی کارلوس کی روش با رسانه های ایرانی می گذرد. آخرین کنفرانسی که او نه برای یک بازی رسمی که مستقیم با رسانه ها سخن گفته باشد. تقریبا تمام ارتباطش با مردم شده بیانیه هایی که در فیسبوکش می نویسد.

او البته برای رفتارش که تقریبا از زمان اختلاف با برانکو آغاز شده ، دلیل دارد. کی روش که تا قبل از آن همیشه حامیان رسانه ای هم در برابر منتقدانش داشت. در این دعوا به عنوان مقصر ، بخش عمده ای از موافقانش را از دست داد . گروهی برای دامن نزدن به این دعوا ، بخشی از مطالب را سانسور کردند و حالا سرمربی می گوید برای چه باید با رسانه هایی که طرف تیم ملی را در دعواها نگرفتند حرف بزند. او ترجیحش این است که بگوید از رسانه های ایرانی دلخور و دلگیر است و تمایلی برای سخن گفتن با آنها ندارد.

مشت های گره کرده کی روش بعد از این دو برد اخیر بیش از هر چیز مصرف داخلی داشت. اینکه مشخص شود او به تنهایی توانسته در شرایطی که فکر می کند همه تنهایش گذاشته اند به نتیجه دلخواه برسد. کارلوس که انتظار نداشت در دعوای به وجود آمده تنها بماند ، حالا که بسیاری سعی کردند برای کاهش تنش ها به این اختلاف دامن نزنند ، او این را نوعی دور زدن خودش می داند. این شاکی شدن را حالا دارد سر دستیارانش و رسانه ها تلافی می کند و جالب اینجاست که فدراسیون که از همه مدام می خواست مانع از تنش زایی شوند ، حالا خود را کنار کشیده و مسئولانش دارند رد گم می کنند و درباره اختیارات مربی در انتخاب دستیاران سخن می گویند . بی آنکه یادشان باشد قربانیان این اتفاق سعی کردند به قراردادشان با فدراسینن پایبند باشند. آنچه امروز و از سوی فدراسیون فوتبال رخ می دهد تنها اثبات می کند کی روش توانسته حرفش را به کرسی بنشاند و ثابت کند فدراسیون فوتبال حتی توان این را ندارد که از دستور مسئول ارشد تشکیلات فوتبال به کارمندان دفاع کند و جزای گوش دادن به فرمان فدراسیون ، اخراج است و البته در دفعات بعدی دیگر کسی به فرمان های مدیریتی صادر شده از سوی فدراسیون احتمالا گوش نمی کند!