به گزارش مشرق، 30 بهمن 1357، تاریخی است که جمهوری اسلامی ایران با اهدا ساختمان سفارت سابق رژیم صهیونیستی در تهران – که در عصر طاغوت به رژیم منحوس صهیونیستی اختصاص داده شده بود- به سازمان آزادی بخش فلسطین، نخستین سفارت فلسطین را در جهان تأسیس کرد. این ساختمان حکایتی دراز دارد که در ادامه بخش هایی از آن را خواهیم آورد.
ساختمانی که سفارت رژیم صهیونیستی در آن قرار داشت و به سفارت فلسطین تبدیل شد از زمان رضا پهلوی در اختیار آژانس یهود بود. محمد رضا پهلوی برای آنکه از سوی کشورهای عرب و مسلمان تحت فشار قرار نگیرد سفارت رسمی همانند دیگر کشورها برای رژیم صهیونیستی تأسیس نکرد و این ساختمان، نمایندگی غیر رسمی صهیونیست ها در ایران بود.
تاریخچه ساختمان نمایندگی رژیم صهیونیستی در ایران
از سال 1328 صهیونیست ها همواره تلاش داشته اند با فشار بر دولت ایران و اقدامات متهورانه با قرار دادن ایران در عمل انجام شده تلاش می کردند یک نمایندگی رسمی در ایران تأسیس کنند. اقدامات یک جانبه آنها آنقدر بی شرمانه و بدون اطلاع صورت می گرفت که چندین بار وزارت امور خارجه محمد رضا پهلوی به آنها در مورد به کاربردن عنوان سفارت یا سفیر تذکر داد. اسناد به دست آمده نشان می دهد تا مدت ها نه تنها وزارت خارجه از آن اطلاع نداشته، بلکه ساواک هم تنها نسبت به آن اطلاعات اولیه و نادقیق داشته است.
صهیونیست های متصدی امور در تهران
در سال 1335 زوی دوریل – که از یهودیان اروپا بود- با پوشش رئیس بخش اقتصادی آژانس یهود به ایران آمد تا نمایندگی اتاق بازرگانی رژیم صهیونیستی را در ایران تأسیس کند. این بخش تمام کارهایی که یک نمایندگی سیاسی خارجی را انجام می داد. او با روزنامه نگاران در گام اول ارتباط برقرار کرد و با دادن پول های هنگفت آنها را به حمایت از رژیم صهیونیستی تشویق کرد. دوریل اوایل تیرماه 1337 دایره کنسولی ایجاد کرد که باز با پوشش آژانس یهود کار می کرد.
مایر عزری یک یهودی ساکن اصفهان بود که حوالی سال 1339 به دوریل پیوست. روزنامه صهیونیستی معاریو در سال 1342 اعلام کرد عزری به درجه وزیر مختاری رسیده است. سه ماه بعد همین روزنامه نوشت عزری به درجه سفیری ارتقاء یافته است.
کلنل نمرودی یکی دیگر از شخصیت های این ساختمان است که وابسته نظامی صهیونیست ها در تهران محسوب می شد. او روابط نزدیکی با سران نظامی در ایران داشت و از این حیث حسادت بسیاری از وابستگان نظامی دیگر را برانگیخته بود.
ساختمانی که سفارت رژیم صهیونیستی در آن قرار داشت و به سفارت فلسطین تبدیل شد از زمان رضا پهلوی در اختیار آژانس یهود بود. محمد رضا پهلوی برای آنکه از سوی کشورهای عرب و مسلمان تحت فشار قرار نگیرد سفارت رسمی همانند دیگر کشورها برای رژیم صهیونیستی تأسیس نکرد و این ساختمان، نمایندگی غیر رسمی صهیونیست ها در ایران بود.
تاریخچه ساختمان نمایندگی رژیم صهیونیستی در ایران
از سال 1328 صهیونیست ها همواره تلاش داشته اند با فشار بر دولت ایران و اقدامات متهورانه با قرار دادن ایران در عمل انجام شده تلاش می کردند یک نمایندگی رسمی در ایران تأسیس کنند. اقدامات یک جانبه آنها آنقدر بی شرمانه و بدون اطلاع صورت می گرفت که چندین بار وزارت امور خارجه محمد رضا پهلوی به آنها در مورد به کاربردن عنوان سفارت یا سفیر تذکر داد. اسناد به دست آمده نشان می دهد تا مدت ها نه تنها وزارت خارجه از آن اطلاع نداشته، بلکه ساواک هم تنها نسبت به آن اطلاعات اولیه و نادقیق داشته است.
صهیونیست های متصدی امور در تهران
در سال 1335 زوی دوریل – که از یهودیان اروپا بود- با پوشش رئیس بخش اقتصادی آژانس یهود به ایران آمد تا نمایندگی اتاق بازرگانی رژیم صهیونیستی را در ایران تأسیس کند. این بخش تمام کارهایی که یک نمایندگی سیاسی خارجی را انجام می داد. او با روزنامه نگاران در گام اول ارتباط برقرار کرد و با دادن پول های هنگفت آنها را به حمایت از رژیم صهیونیستی تشویق کرد. دوریل اوایل تیرماه 1337 دایره کنسولی ایجاد کرد که باز با پوشش آژانس یهود کار می کرد.
مایر عزری یک یهودی ساکن اصفهان بود که حوالی سال 1339 به دوریل پیوست. روزنامه صهیونیستی معاریو در سال 1342 اعلام کرد عزری به درجه وزیر مختاری رسیده است. سه ماه بعد همین روزنامه نوشت عزری به درجه سفیری ارتقاء یافته است.
کلنل نمرودی یکی دیگر از شخصیت های این ساختمان است که وابسته نظامی صهیونیست ها در تهران محسوب می شد. او روابط نزدیکی با سران نظامی در ایران داشت و از این حیث حسادت بسیاری از وابستگان نظامی دیگر را برانگیخته بود.
صهیونیست هایی که در نمایندگی رژیم صهیونیستی فعالیت می کردند از تمامی مزایای یک سفارتخانه برخوردار بودند آنها حتی روی اتومبیل هایشان پلاک سیاسی داشتند. علامت سی دی (CD) که بر روی پلاک سفارتخانه ها نصب می شد پس از قطع روابط رژیم طاغوت با مصر به صهیونیست ها داده شد. آنها در تمامی مراسمات دیپلماتیک حضور داشتند و از فروشگاه های دیپلمات خرید می کردند. تنها چیزی که آنها از آن برخوردار نبودند نصب پرچم روی ساختمان بود که به همین دلیل دیدارهای رسمی نمی توانستند در این ساختمان برگزار کنند. در دهه 50 اوری لوبرانی جای عزری را گرفت.
ساختمان نمایندگی یا مرکز جاسوسی؟
مظفر شاهدی در کتاب «ساواک» در خصوص وضعیت این ساختمان پس از تصرف می گوید آثار موجود در این ساختمان نشان می دهد این ساختمان به جای آنکه یک نمایندگی یا سفارتخانه باشد یک مرکز جاسوسی و شکنجه بوده است. در طبقه اول این ساختمان یک سالن تیراندازی برای آموزش و تمرین تیراندازی درست شده بود. اتاق هایی با درهای آهنی – که به بازداشتگاه شبیه است- و اتاق هایی برای شکنجه در میان 135 اتاق این ساختمان وجود دارد. در پشت بام ساختمان، مسیری تعبیه شده بود که به پشت بام ساختمان کناری راه داشت تا در زمان خطر از طریق یک تسمه نقاله حاضران در سفارت بتوانند از آنجا فرار کنند. در حیات ساختمان، سیستمی وجود داشت که در صورت حضور هر جنبنده ای آژیر می کشید. پیشرفته ترین سیستم های جاسوسی و شنود در اتاق های ساختمان وجود داشت و نشانه های موجود حاکی از آن بود که سخنان مقامات رده بالای کشورهای منطقه در آنجا شنود می شد.
فرار صهیونیست ها از ایران
روز 12 بهمن همراه با ورود حضرت امام به ایران صهیونیست ها احساس خطر کردند. نکته قابل توجه از این قرار است که عزری پیش از این سقوط شاه را پیش بینی کرده بود اما تا 5 سال بعد. اما با ورود امام صهیونیست ها اقدام به فرار از ایران کردند. براساس اسناد موجود آمریکا از طریق یک عملیات پیچیده صهیونیست ها را از ایران فرار داد . بن گوریون پس از آن از دولت آمریکا به خاطر کمک آنها در فراری دادن ساکنان ساختمان نمایندگی صهیونیست ها در ایران تشکر کرد.
بین 12 تا 22 بهمن مردم به ساختمان نمایندگی رژیم صهیونیستی در خیابان کاخ آن موقع (فلسطین کنونی) هجوم می بردند ساختمانی که خالی از سکنه شده بود. 8 روز پس از پیروزی انقلاب سید احمد خمینی به همراه ابراهیم یزدی ، وزیر امور خارجه دولت موقت، با حضور در ساختمان مذکور، آن را به یاسر عرفات ، رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین تحویل دادند و این ساختمان با اهتزار پرچم فلسطین، اولین سفارت فلسطین در جهان شد.
پیروزی انقلاب، طلیعه امید در دل فلسطینی ها
سال 1977، یعنی 2 سال قبل از انقلاب اسلامی ایران، انور سادات در اقدامی غیر قابل پیش بینی، به کنست رژیم صهیونیستی رفت و سخنرانی کرد. این اقدام انور سادات برای فلسطینیان بسیار نا امید کننده بود چرا از زمان اشغال فلسطین تا آن زمان، مصر و سوریه کشورهایی بودند که در مبارزه با رژیم صهیونیستی عملا در میدان حاضر شده بودند و توفیقاتی هم داشتند. خروج یکباره مصر از این دایره برای فلسطینیان ضایعه ای جبران نشدنی بود. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران که از 15 سال قبل نام فلسطین را به عنوان یکی از اهداف خود اعلام کرده بود طلیعه امید جدیدی برای فلسطینی ها شد.
تأسیس سفارت فلسطین تنها 8 روز پس از پیروزی انقلاب نویدی حقیقی برای فلسطینی ها بود مبنی بر اینکه حمایت انقلاب اسلامی ایران از فلسطین در حد شعار نبوده و جمهوری اسلامی در میدان عمل به فلسطین و آرمان آن پایبند است.
