به گزارش مشرق، پس از پایان المپیک ریو و پایان یافتن هیاهوهای کسب دو مدل طلا، بحث تنهایی تمرین کردن کیانوش رستمی جدی‌تر از قبل مطرح شد به ویژه اینکه سرمربی تیم ملی نیز بارها در مصاحبه با رسانه ها اعلام کرد که ورزشکار باید زیر نظر او تمرین کند. در مقابل نیز رستمی بر روی مواضع خود باقی ماند  و تنها تمرین کردن را ترجیح داد.

در این میان نگاه ها به سمت فدراسیون رفت تا به عنوان متولی وزنه برداری راه حلی پیدا کند و به این موضوع یکبار برای همیشه خاتمه دهد  و به نوعی این گره پیش از اینکه کور شود به راحتی آن را به دست باز کنند. فدراسیون تا حضور وزنه برداران المپیکی در اردو 5 ماه فرصت داشت تا راه حل منطقی که شان هر دوطرف درآن حفظ شود را پیدا کند  اما در عمل اتفاق خاصی رخ نداد. در نهایت نیز هر بار  به حضور المپیکی ها در اردوی تیم ملی نزدیک می شدیم  و از مسئولان فدراسیون سوال می شد که قرار است در مورد تنها تمرین کردن کیانوش رستمی چه تصمیمی گرفته شود بحث آیین نامه اردویی را به میان می آوردند.

اما در 18 بند آیین نامه از رعایت نظافت شخصی و رعایت ساعات خاموشی و بیداری گفته شده بود تا نداشتن رفتار نامتعارف. هیچ نکته ای که بتواند به حل این مسئله کمک کند مشاهده نشد . اکنون در عمل مشاهده می کنیم آیین نامه اردویی هم نتوانسته است چالش را پایان دهد.  فدراسیون باید قبول کند با این  آیین‌نامه نمی‌توان راه حلی  برای حل یکی از مهمترین مشکلات وزنه برداری ایران (اختلاف نظر سرمربی و یکی از قهرمانان المپیک) پیدا کرد.

شاید اگر رییس فدراسیون وزنه برداری جلسه سه نفره ای را با حضور سرمربی  و ورزشکار برگزار می‌کرد تا الان تکلیف این موضوع مشخص می‌شد نه اینکه اکنون کیانوش رستمی در کرمانشاه تمرین کند و سرمربی تیم ملی نگاه به  آیین نامه ای داشته باشد که مشخص نیست چه کمکی می تواند به حل این موضوع کند.

وزنه برداری سال آینده رویدادهای مهمی را پیش رو دارد و شاید بهتر باشد خود رییس فدراسیون  شخصا به موضوع ورود کرده و در یک فضای تعاملی چاره ای برای این کار پیدا کند. به هر حال انتظار می‌رود  علی مرادی  به همان اندازه که درگیر بحث انتخابات فدراسیون جهانی است، برای حل این مسئله هم وقت بگذارد چرا که هر چه زمان جلوتر رود تنها موضوع  بغرنج‌تر خواهد شد و مشخص نیست در آینده چه ترکش هایی از آن نصیب وزنه برداری ایران و منافع ملی می شود.