به گزارش مشرق، «احمد کاظم‌زاده» در روزنامه «جوان» نوشت:
در پی سخنان هشدار آمیز قاضی القضات اردن به کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس در خصوص بی تفاوتی در قبال بحران اقتصادی این کشور، کاخ کرملین با صدور بیانیه‌ای از سفر ملک عبدالله پادشاه این کشور به مسکو و دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در خصوص مبارزه با تروریسم در غرب آسیا و شمال آفریقا و همکاری‌های اقتصادی میان دو کشور خبر داد.
این امر نشان می‌دهد اردن نیز مانند دولت السیسی در مصر برای مقابله با دو چالش اقتصادی و امنیتی در داخل دست کمک به سمت روسیه دراز کرده است و حتی برخی از کارشناسان احتمال می‌دهند که این کشور به سمت محور مقاومت نیز متمایل شود. علت اتخاذ این رویکرد این است که اردن برای مقابله با این دو چالش نمی‌تواند به غرب و شیخ‌نشین‌های عرب اطمینان کند و به کمک آنها امیدوار باشد.
بعد ازاینکه پای تکفیری‌ها به عراق و سوریه باز شد، گرایش تکفیری در مناطق عشایری این کشور نیز تقویت شد و حتی در مواردی به اشغال برخی از شهرهای این کشور دست زدند. این در حالی است که تاکنون بیشترین پایگاه سیاسی و اجتماعی دولت پادشاهی این کشور در بافت عشایری این کشور بوده است و بنا بر این رشد گرایشات تکفیری در این مناطق خطر موجودیتی برای نظام پادشاهی این کشور ایجاد می‌کند. مقابله با این خطر ایجاب می‌کند که دولت اردن از مواضع اصولی دولت‌های سوریه و عراق در مبارزه با تروریسم تکفیری حمایت کند و در این زمینه با این کشورها همراه و همگام شود اما اتخاذ این رویکرد، همچنانکه ملاحظه می‌شود، خشم و واکنش حامیان عربی گروه‌های تکفیری و در رأس آن عربستان را برانگیخته و این کشور را بر آن داشته است که کمک‌های خود را به اردن به حالت تعلیق در آورد و دیگر همپیمانان عرب خود را نیز به اتخاذ رویکرد مشابه وادار کند.
اتخاذ این رویکرد موجب شده است که اردن با مشکلات و چالش‌های اقتصادی عظیم روبه‌رو شود. به عبارت روشن‌تر حامیان مالی اردن این کشور را در برابر دو گزینه بد و بدتر قرارداده‌اند که انتخاب هر یک هزینه‌های خاص خود را به همراه دارد. اگر این کشور بخواهد از حمایت‌های مالی این کشورها برخوردار شود باید چشم به روی تروریسم تکفیری ببندد و در عین حال در سوریه با آنها هماهنگ شود واگر بخواهد در مبارزه با تروریسم تکفیری مستقل عمل کند در این صورت تحت فشارهای مالی قرار می‌گیرد. اما منافع دولت اردن در این است که هم از تروریسم تکفیری فاصله بگیرد و هم اینکه از کمک‌های خارجی برای مقابله با چالش‌های اقتصادی برخوردار باشد و برای دستیابی همزمان به این دو هدف پادشاه اردن را بر آن داشته است که سفر به مسکو را در دستور کار خود قرار دهد.
از طرف دیگر برخی شواهد و قرائن حاکی از این است که رژیم صهیونیستی نیز قصد فروپاشی نظام اردن را در سر دارد تا از فضای حاصل از آن برای اجرای «طرح ترانسفر» یعنی کوچ دادن فلسطینی‌ها به اردن استفاده کند و در عین حال شهرک‌های واقع در کرانه باختری را به فلسطین اشغالی الحاق کند. بر این اساس گفته می‌شود یکی از عوامل قطع کمک‌های مالی عربستان و متحدان آن به اردن و بی تفاوتی کشورهای غربی در قبال آن، اعمال فشارهای این رژیم بوده است.
