به گزارش مشرق، غایبِ بزرگِ مراسم اختتامیه سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر بی‌شک سیدرضا صالحی‌امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. صالحی‌امیری در غیاب خود پیامی برای جشنواره فرستاد که این پیام را علی مرادخانی معاون هنری‌اش قرائت کرد.

در پیام صالحی‌امیری علت غیبتش همدردی با حادثه دیدگان پلاسکو بیان شده بود.

در بخشی از پیامِ وزیر ارشاد به جشنواره موسیقی فجر آمده بود: «شهادت مظلومانه عده‌ای از آتش نشانان قهرمان کشور و جان باختن تعدادی از هموطنان عزیزمان در پی حادثه ناگوار فروریختن ساختمان تجاری، همه ما را در غم و اندوهی عمیق فرو برده است. با وجود برنامه ریزی قبلی برای حاضر شدن در جمع فرهیخته شما گرامیان، به منظور ابراز همدردی با داغدیدگان این حادثه، توفیق حضور از این حقیر سلب شد.»

بر همگان آشکار است که این روزها جامعه‌ی ایران در سوگِ شهادتِ آتشنشانان غیورش غمگین و عزادار است. اما چه خوب است که عزاداری برای همه‌ی امور باشد و تنها به مراسم اختتامیه‌ی سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر ختم نشود. مراسمی که به گواهِ حاضران پر از یاد و خاطره‌ی درگذشتگانِ حادثه‌ی پلاسکو بود و در سال تنها یک بار  برگزار می‌شود.

وقتی وزیر ارشاد حاضر نشد در روز یکم بهمن 1395 به مراسم اختتامیه‌ی جشنواره موسیقی فجر بیاید، ظاهر مسئله کاملا توجیه‌پذیر است اما باید از او پرسید که چرا درست فردای همان روز یعنی شنبه دوم بهمن به جشنِ سالروز تاسیسِ یکی از رسانه‌های دولتی می‌رود. جالب‌تر این که روز شنبه از سوی دولت برای همدردی با حادثه دیدگان پلاسکو عزای عمومی اعلام شده بود و وزیر ارشاد در همان روز به این مراسم می‌رود.

شنبه دوم بهمن هنرمندان عرصه موسیقی تمام اجراهایشان را لغو کرده بودند تا بار دیگر ثابت کنند که با شادی مردم شاد و با اندوه‌شان اندوهگین‌اند؛ اما وزیر ارشاد راه دیگری در پیش گرفت.