سرویس سیاست مشرق_ برگزاری یک مراسم پر زرق و برق دولتی و پوشش رسانه ای حیرت آور آن، به مناسبت ورود یک هواپیمای وارداتی که با هزار و یک اما و اگر به کشورمان و با پول خودمان تحویل داده شده، از آن طنزهای تلخ روزگار است.

برپایی چنین مراسمی برای خرید یک هواپیما، درست مانند آن است که در گمرک کشور هم به ازای هر یک کانتینر موزی که وارد می شود، جشنی برپا شود و یا در برابر هر کامیونی که دسته بیل چینی وارداتی حمل می کند، فرش قرمز پهن شود و تاجران و مدیران دولتی، با دسته گلی در دست، روی یکدیگر را ببوسند.

حامیان دولت، خرده گیری به برگزاری این دست مراسمات دولتی را بهانه جویی تلقی می کنند. با این وجود پیداست که هدف از برگزاری مراسم برای ورود یک کالای وارداتی، یا تبلیغ «ما نمی توانیم» و جشن گرفتن به دلیل اثبات برتری تکنولوژیک محصولات وارداتی است – که آن هم در سال اقتصاد مقاومتی معنادار است – و یا اینکه مدیران دولتی، نیم نگاهی به انتخابات اردیبهشت 96 دارند. انتخاباتی که چندی پیش وزیر ارتباطات دولت یازدهم گفت که رئیسش، نامزد این انتخابات خواهد بود.

از آنجا که مدیران دولتی تا به حال بارها تاکید کرده اند که قصدشان از قراردادهای خارجی، تقویت روحیه «ما نمی توانیم»، نیست، پس تنها احتمال دوم بر جای می ماند؛ یعنی عضویت رسمی «ایرباس» در ستاد انتخاباتی آقای رئیس جمهور!

جالب است که مدیران دولتی درحالی در ماه های باقی مانده تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، از چنین روش هایی برای تحت تاثیر قرار دادن مردم استفاده می کنند که همین حضرات پیش از این، دولت محمود احمدی نژاد را متهم می کردند با استفاده از مصوبات و امکانات و اختیارات دولتی، دست به تحرکاتی پوپولیستی زده و انتخابات را تحت تاثیر قرار می دهد. آن زمان هرچه دولتی ها می گفتند این اقدامات، روند طبیعی اقدامات دولت است، به خرج کسی نمی رفت و حتی برخی تندروهای منتقد می گفتند که رفتار دولت وقت، نوعی «تقلب سازمان یافته» در انتخابات است.

حالا هنوز چهار سال بیشتر از آن حرف و حدیث ها نگذشته، دولتی ها، خود گام در همان راهی نهاده اند که دولت قبل را متهم به آن می کردند. یک روز جشن ایرباس می گیرند و یک روز حرف از توزیع سود سهام عدالت می زنند. همه این رفتارها درحالیست که بازار ارز به راه خود می رود و سفره های مردم اگر کوچک نشده باشد، همان اندازه مانده که بوده است.

تجربه سالهای گذشته باید به دولتی ها نشان داده باشد که برپایی «شوهای انتخاباتی» نمی تواند برای مردمی که انتظار دارند، دولت به طور ملموس به نیازهای آنها پاسخ دهد، کارکردی داشته باشد. انتظارات مردم از دولت یازدهم، تحقق وعده های بر زمین مانده است.

 

مهمترین آنها، چرخیدن چرخ زندگی مردم که فعلا به دلیل سایه سنگین رکود، متوقف مانده است. ایرباس و بوئینگ، چه با جشن و چه بدون جشن، الزاما رأی آور نیست و این نکته ای است که مشاوران رسانه ای و استراتژیست های دولتی باید آن را درک کنند.