به گزارش مشرق، این وزنه‌بردار دسته فوق سنگین‌وزن، در جریان برگزاری بازی‌های پارالمپیک ریو، یکی از هیجان انگیزترین ماجراها را رقم زد، اینکه آیا میتواند وزنه بالای 300 کیلوگرم را مهار کند یا نمی‌تواند.
وی در 2 سال باقیمانده تا بازی‌های پارالمپیک 2016، موفق شد 9 بار رکورد جهان را بهبود ببخشد و پرسشی که بر لب همه نقش بسته بود این بود که آیا میتواند به رکورد جادویی 300 کیلوگرم برسد یا خیر. پاسخی باورنکردنی؛ رحمان موفق شد با رکورد جهانی 310 کیلوگرم به کار خود در این بازی‌ها پایان دهد. وی با این حرکت، شماره پنجم 50 لحظه برتر بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو را به خود اختصاص داد.
رحمان در بازی‌های پارالمپیک 2012 لندن کار خود را آغاز کرد. وی در دسته 100+ کیلوگرم موفق شد با شکست هموطن خود منصور پورمیرزایی با مهار وزنه 280 کیلوگرمی به مدال طلا دست پیدا کند.
وی در گفتگویی که ماه دسامبر سال 2013 با سایت کمیته بین‌المللی پارالمپیک انجام داد گفت که در تمرینات به طور مرتب وزنه 300 کیلوگرمی را مهار می‌کند. صحبت‌های او پس از رکوردشکنی پورمیرزایی در دسته 107+ کیلوگرم با مهار وزنه 276 کیلوگرم در رقابت‌های مالزی مطرح شد.
رحمان در سال 2014 با مهار وزنه 285 کیلوگرم به عنوان قهرمانی جهان رسید و در آخرین رقابت پیش از بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو موفق شد وزنه 296 کیلوگرم را در دوبی مهار کند.
این وزنه‌بردار 28 ساله که 169 کیلوگرم وزن دارد، در بازی‌های پارالمپیک ریو در حرکت اول خود وزنه 270 کیلوگرمی را مهار کرد. او در سالن ریو سنترو در دومین حرکت خود به رکورد تاریخی 300 کیلوگرم رسید و سپس در حرکت سوم خود موفق شد وزنه 305 کیلوگرمی را مهار کند.
رحمان گفت: به محض اینکه فهمیدم رکورد 300 کیلوگرم را شکسته‌ام به هموطنانم فکر کردم. همچنین درباره طرفداران ورزش در سراسر جهان. آن، یک لحظه جادویی بود.
وی افزود: با حمایت فدراسیون جانبازان و معلولان و کمیته ملی پارالمپیک ایران موفق شدم بهترین نتایج را در تمرینات کسب کنم و قصد داشتم رکوردی تاریخی را در بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو به ثبت برسانم. این نوع از تمرینات و قولی که به مردم داده بودم، احساسی را برای من بوجود آورد که فکر می‌کردم می‌توانم ادامه دهم و برای مهار وزنه‌های بیشتر به تلاشم ادامه دادم.
اما کار رحمان تمام نشده بود. او یک فرصت دیگر برای مهار وزنه داشت و در حالی که هیات داوران انتظار نداشت، وزنه 310 کیلوگرمی را بالای سر بُرد.
او در حالی که همه حاضران در سالن سکوت اختیار کرده بودند، یکی از بزرگ‌ترین صحنه‌های پارالمپیک را رقم زد.
وی در 2 سال باقیمانده تا بازی‌های پارالمپیک 2016، موفق شد 9 بار رکورد جهان را بهبود ببخشد و پرسشی که بر لب همه نقش بسته بود این بود که آیا میتواند به رکورد جادویی 300 کیلوگرم برسد یا خیر. پاسخی باورنکردنی؛ رحمان موفق شد با رکورد جهانی 310 کیلوگرم به کار خود در این بازی‌ها پایان دهد. وی با این حرکت، شماره پنجم 50 لحظه برتر بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو را به خود اختصاص داد.
رحمان در بازی‌های پارالمپیک 2012 لندن کار خود را آغاز کرد. وی در دسته 100+ کیلوگرم موفق شد با شکست هموطن خود منصور پورمیرزایی با مهار وزنه 280 کیلوگرمی به مدال طلا دست پیدا کند.
وی در گفتگویی که ماه دسامبر سال 2013 با سایت کمیته بین‌المللی پارالمپیک انجام داد گفت که در تمرینات به طور مرتب وزنه 300 کیلوگرمی را مهار می‌کند. صحبت‌های او پس از رکوردشکنی پورمیرزایی در دسته 107+ کیلوگرم با مهار وزنه 276 کیلوگرم در رقابت‌های مالزی مطرح شد.
رحمان در سال 2014 با مهار وزنه 285 کیلوگرم به عنوان قهرمانی جهان رسید و در آخرین رقابت پیش از بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو موفق شد وزنه 296 کیلوگرم را در دوبی مهار کند.
این وزنه‌بردار 28 ساله که 169 کیلوگرم وزن دارد، در بازی‌های پارالمپیک ریو در حرکت اول خود وزنه 270 کیلوگرمی را مهار کرد. او در سالن ریو سنترو در دومین حرکت خود به رکورد تاریخی 300 کیلوگرم رسید و سپس در حرکت سوم خود موفق شد وزنه 305 کیلوگرمی را مهار کند.
رحمان گفت: به محض اینکه فهمیدم رکورد 300 کیلوگرم را شکسته‌ام به هموطنانم فکر کردم. همچنین درباره طرفداران ورزش در سراسر جهان. آن، یک لحظه جادویی بود.
وی افزود: با حمایت فدراسیون جانبازان و معلولان و کمیته ملی پارالمپیک ایران موفق شدم بهترین نتایج را در تمرینات کسب کنم و قصد داشتم رکوردی تاریخی را در بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو به ثبت برسانم. این نوع از تمرینات و قولی که به مردم داده بودم، احساسی را برای من بوجود آورد که فکر می‌کردم می‌توانم ادامه دهم و برای مهار وزنه‌های بیشتر به تلاشم ادامه دادم.
اما کار رحمان تمام نشده بود. او یک فرصت دیگر برای مهار وزنه داشت و در حالی که هیات داوران انتظار نداشت، وزنه 310 کیلوگرمی را بالای سر بُرد.
او در حالی که همه حاضران در سالن سکوت اختیار کرده بودند، یکی از بزرگ‌ترین صحنه‌های پارالمپیک را رقم زد.
