به گزارش مشرق، روز گذشته فیفا آخرین رده‌بندی تیم‌های فوتبال بانوان را اعلام کرد که تیم ملی ایران با 73 پله سقوط در رده 127 جهان قرار گرفت تا چرایی عدم تشکیل تیم بزرگسالان در اذهان فوتبال‌دوستان و ورزشی‌ها بیشتر شود. تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران که سالها با سرمربیگری مریم ایراندوست و سایر مربیان در مسابقات مختلف شرکت می‌کرد، بعد از رفتن فریده شجاعی نایب‌رئیس بانوان از فدراسیون فوتبال و حضور الهه عرب‌عامری، دیگر تشکیل نشد تا همین موضوع دلیل اصلی سقوط ایران در رده‌بندی فیفا باشد.
* سقوط ایران با تیمی که وجود خارجی ندارد
یادش بخیر! زمانی رویا و آرزویمان رفتن به جام جهانی بود و حالا تشکیل تیم ملی بزرگسالان!
شاید بیش از 2 سال می‌گذرد از زمانی که مربی خارجی آوردیم تا به جام جهانی 2015 صعود کنیم، هر چند محقق نشد، اما روند رو به رشدی که در آن دوران با حضور بازیکنان و مربیان دلسوز داشتیم، شاید در آینده‌ای نزدیک به این رویا می‌رسیدیم. رویایی که حالا از رفتن به جام جهانی به تشکیل تیم ملی تغییر یافته است.
مدت‌هاست از اردوهای تیم ملی فوتبال بزرگسالان خبری نیست اگرچه صوفی‌زاده سرپرست نایب‌رئیسی این فدراسیون در نشست صمیمانه‌ای که با خبرنگاران داشت از تشکیل تیم ملی بزرگسالان در آینده‌ای نزدیک خبر داد.
شاید همه فوتبال دوستان 5 سال پیش را به خاطر بیاورند؛ زمانی که تیم ملی در مسابقات مقدماتی المپیک با پوشش اسلامی حاضر شد، اما به خاطر حجاب اجازه بازی پیدا نکرد تا علاقه بانوان ایرانی به فوتبال و فعالیت‌های آنها در رسانه‌های خارجی مطرح شود و همین امر باعث شد تا فیفا در نهایت اجازه حضور بانوان مسلمان با پوشش اسلامی را صادر کند، اما حالا از آن تیمی که گریه‌هایشان سوژه عکاسان خارجی بود خبری نیست، حالا دیگر تیمی نداریم که نگران مربی و بازی‌های تدارکاتی‌اش باشیم. حالا تیمی نداریم که ببینیم قرار است در چه مسابقاتی شرکت می‌کند و روندش در رده‌بندی فیفا صعودی است یا نه؟ البته وقتی تیمی نباشد مهم هم نیست در کجای دنیا قرار داریم!
فریده شجاعی نایب‌رئیس سابق فدراسیون فوتبال که از شنیدن خبر سقوط ایران شوکه شده در این باره می‌گوید: متأسفم که می‌بینم الان تیم بزرگسالی نداریم و شاید این سقوط در رده‌بندی فیفا به همین خاطر بوده است.
* فوتبال بانوان جایی در ایران ندارد!
سوالی که شاید برای خیلی‌ها مطرح شود این است که اگر تیم ملی بزرگسالان نداریم، برگزاری لیگ برتر فوتبال بانوان چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ جز اینکه لیگ را برگزار می‌کنیم تا بازیکنان برتر را به تیم ملی دعوت کنیم؟ جز این است که انگیزه بازیکنان در تیم‌های باشگاهی و آرزویشان پوشیدن تیم ملی است؟ اگر تیم ملی نداریم چرا لیگ برگزار می‌کنیم؟
رئیس جدید فدراسیون فوتبال هم این روزها کاملا مشخص است دغدغه‌اش تیم ملی مردان ایران و صعود به جام جهانی است و به نظر می‌رسد در برنامه‌هایش جایی برای بانوان نیست.
حالا دو سال به جام جهانی 2019 فوتبال بانوان باقی است و شاید با یک برنامه‌ریزی خوب بتوان تیم را برای مسابقات مقدماتی آماده کرد، فقط و فقط اگر اراده‌ای باشد و حمایت.
ما بازیکنان توانمند زیادی در رده‌های مختلف داریم که خیلی از آنها می‌توانند در تیم ملی بزرگسالان بدرخشند به شرطی که دیده شوند. قطعا توجهی که رئیس فدراسیون فوتبال ایران به مردان دارد، فقط کمی از آن را معطوف بانوان کند حتما بازهم شاهد درخشش بانوان در میادین رسمی خواهیم بود.
برای تلنگر و افسوس خوردن حتما نیازی نبود که رنکینگ فیفا اعلام شود تا متوجه شویم دچار چه اشتباه بزرگی شده ایم و چگونه در خواب غفلت فرو رفته ایم. این درست است که فوتبال در ایران بیشتر از اینکه بخواهد روی خوشش را به بانوان نشان دهد ورزشی است برای آقایان. این درست است که توجهات باید بخشش اعظمش برای آقایان باشد. این درست است که نگاه ها به تیم ملی مردان و تیم های سرخابی است اما یادمان نرود با چه خون دل خوردنی توانستیم فوتبال بانوان را در ایران راه اندازی کنیم. یادمان نرود چه راه سختی را طی کردیم تا بانوان ما دیگر سوژه عکاسان خارجی نباشند و بتوانند در میادین بین المللی هم سری در سرها در بیاورند اما چه زود همه چیز به خاکستر تبدیل شده است.
شاید رنکینگ فیفا خیلی ملاک خوب و قابل اطمینانی برای ارزیابی شرایط فوتبال هیچ کشوری نباشد اما حداقل اعلام آخرین وضعیت تیم ملی بانوان ایران در فیفا نشان می دهد چقدر خوابیم و چقدر بی تفاوت و البته محصول این همه بی توجهی و نادیده گرفتن این تلاش ها فقط معطوف فدراسیون فوتبال نیست و قطعا وزارت ورزش و مسئولان وقتی که علی کفاشیان را بابت تغییرات در کمیته بانوان تحت فشار گذاشتند نیز در این سقوط تاریخی دخیل هستند.
فریده شجاعی در زمان حضورش در کمیته بانوان بی شک بدون نقص کار نکرد و ایراداتی بر عملکرد او وجود داشت اما حداقل ترین کاری که شجاعی برای فوتبال بانوان انجام داد حفظ تیم ملی بزرگسالان و برگزاری اردوها بود. هرگز به یاد نداریم که در دوران مدیریت او در فوتبال بانوان دچار چنین چالشی شده باشیم اما به یکباره در فدراسیون فوتبال ورق برگشت و آنچه که نباید اتفاق می افتاد رخ داد و عرب عامری از دنیای تکواندو به فدراسیون فوتبال تحمیل شد. به همین راحتی و به همین سهولت.
اینکه چه رابطه ای بین کسی که سالها در رشته تکواندو مدیریت کرده بود با حضور در فدراسیون فوتبال بود هنوز هم بر ما پوشیده است اما آنچه که نباید اتفاق می افتاد این بود که در زمان حضور خانم عرب عامری در کمیته بانوان تیم ملی بزرگسالان ایران منحل شد! تصمیمات عجیب و خلق الساعه در حوزه بانوان فدراسیون فوتبال به همین جا ختم نشد و عرب عامری هم نتوانست در حوزه فوتبال بانوان دوام بیاورد و در تصمیم تحمیلی دیگر این بار خانم صوفی زاده از وزارت ورزش به فدراسیون فوتبال معرفی شد! در واقع به نظر می رسد بودن کمیته ای به عنوان بانوان در فدراسیون فوتبال بیشتر جنبه شوخی دارد و هر از گاهی که وزارت نیرویی مازاد دارد و یا می خواهد به نیرویی پستی بدهد جایی بهتر از کمیته بانوان فدراسیون فوتبال پیدا نمی کند تا نیروهای خود را در این میدان به بوته آزمایش بگذارد و ماحصل چنین مدیریتی این می شود که یک رکورد منفی تاریخی در ورزش ایران به ثبت می رسد و گویی کک کسی هم نمی گزد. بهانه هم جور است. سقوط ۷۳ پله ای برای نداشتن تیم و بازی نکردن است. اینکه چرا بازی نداشته ایم و چرا تیم نداریم اصلا مهم نیست. اینکه چه کسانی باعث منحل شدن تیم ملی شدند و چرا این مسئله خیلی زود واکاوی نشد اصلا مهم نیست.
راستی آقای تاج یادتان هست که بابت انتخابات AFC چقدر شاکی شدید که چرا فعالیت های فدراسیون فوتبال دیده نشده و حق ایران در برخی بخش ها نادیده گرفته شده کاش آن روز یادتان می افتاد که چه بلایی سر فوتبال بانوان آمده است و اگر قرار بود AFC در بخش بانوان جایزه ای برای عدم پیشرفت یک فدراسیون در این زمینه بدهد قطعا زرشک طلایی فقط متعلق به ایران بود و بس. اما حالا این زرشک طلایی از سوی فیفا به ایران تقدیم شده است.
ما عادت کرده ایم بگوییم ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است جز این که این ضرب المثل را بگوییم راه دیگری نداریم.باشد که فدراسیون فوتبال از خوابی که خود را بابت فوتبال بانوان زده است بیدار شود.
* سقوط ایران با تیمی که وجود خارجی ندارد
یادش بخیر! زمانی رویا و آرزویمان رفتن به جام جهانی بود و حالا تشکیل تیم ملی بزرگسالان!
شاید بیش از 2 سال می‌گذرد از زمانی که مربی خارجی آوردیم تا به جام جهانی 2015 صعود کنیم، هر چند محقق نشد، اما روند رو به رشدی که در آن دوران با حضور بازیکنان و مربیان دلسوز داشتیم، شاید در آینده‌ای نزدیک به این رویا می‌رسیدیم. رویایی که حالا از رفتن به جام جهانی به تشکیل تیم ملی تغییر یافته است.
مدت‌هاست از اردوهای تیم ملی فوتبال بزرگسالان خبری نیست اگرچه صوفی‌زاده سرپرست نایب‌رئیسی این فدراسیون در نشست صمیمانه‌ای که با خبرنگاران داشت از تشکیل تیم ملی بزرگسالان در آینده‌ای نزدیک خبر داد.
شاید همه فوتبال دوستان 5 سال پیش را به خاطر بیاورند؛ زمانی که تیم ملی در مسابقات مقدماتی المپیک با پوشش اسلامی حاضر شد، اما به خاطر حجاب اجازه بازی پیدا نکرد تا علاقه بانوان ایرانی به فوتبال و فعالیت‌های آنها در رسانه‌های خارجی مطرح شود و همین امر باعث شد تا فیفا در نهایت اجازه حضور بانوان مسلمان با پوشش اسلامی را صادر کند، اما حالا از آن تیمی که گریه‌هایشان سوژه عکاسان خارجی بود خبری نیست، حالا دیگر تیمی نداریم که نگران مربی و بازی‌های تدارکاتی‌اش باشیم. حالا تیمی نداریم که ببینیم قرار است در چه مسابقاتی شرکت می‌کند و روندش در رده‌بندی فیفا صعودی است یا نه؟ البته وقتی تیمی نباشد مهم هم نیست در کجای دنیا قرار داریم!
فریده شجاعی نایب‌رئیس سابق فدراسیون فوتبال که از شنیدن خبر سقوط ایران شوکه شده در این باره می‌گوید: متأسفم که می‌بینم الان تیم بزرگسالی نداریم و شاید این سقوط در رده‌بندی فیفا به همین خاطر بوده است.
* فوتبال بانوان جایی در ایران ندارد!
سوالی که شاید برای خیلی‌ها مطرح شود این است که اگر تیم ملی بزرگسالان نداریم، برگزاری لیگ برتر فوتبال بانوان چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ جز اینکه لیگ را برگزار می‌کنیم تا بازیکنان برتر را به تیم ملی دعوت کنیم؟ جز این است که انگیزه بازیکنان در تیم‌های باشگاهی و آرزویشان پوشیدن تیم ملی است؟ اگر تیم ملی نداریم چرا لیگ برگزار می‌کنیم؟
رئیس جدید فدراسیون فوتبال هم این روزها کاملا مشخص است دغدغه‌اش تیم ملی مردان ایران و صعود به جام جهانی است و به نظر می‌رسد در برنامه‌هایش جایی برای بانوان نیست.
حالا دو سال به جام جهانی 2019 فوتبال بانوان باقی است و شاید با یک برنامه‌ریزی خوب بتوان تیم را برای مسابقات مقدماتی آماده کرد، فقط و فقط اگر اراده‌ای باشد و حمایت.
ما بازیکنان توانمند زیادی در رده‌های مختلف داریم که خیلی از آنها می‌توانند در تیم ملی بزرگسالان بدرخشند به شرطی که دیده شوند. قطعا توجهی که رئیس فدراسیون فوتبال ایران به مردان دارد، فقط کمی از آن را معطوف بانوان کند حتما بازهم شاهد درخشش بانوان در میادین رسمی خواهیم بود.
برای تلنگر و افسوس خوردن حتما نیازی نبود که رنکینگ فیفا اعلام شود تا متوجه شویم دچار چه اشتباه بزرگی شده ایم و چگونه در خواب غفلت فرو رفته ایم. این درست است که فوتبال در ایران بیشتر از اینکه بخواهد روی خوشش را به بانوان نشان دهد ورزشی است برای آقایان. این درست است که توجهات باید بخشش اعظمش برای آقایان باشد. این درست است که نگاه ها به تیم ملی مردان و تیم های سرخابی است اما یادمان نرود با چه خون دل خوردنی توانستیم فوتبال بانوان را در ایران راه اندازی کنیم. یادمان نرود چه راه سختی را طی کردیم تا بانوان ما دیگر سوژه عکاسان خارجی نباشند و بتوانند در میادین بین المللی هم سری در سرها در بیاورند اما چه زود همه چیز به خاکستر تبدیل شده است.
شاید رنکینگ فیفا خیلی ملاک خوب و قابل اطمینانی برای ارزیابی شرایط فوتبال هیچ کشوری نباشد اما حداقل اعلام آخرین وضعیت تیم ملی بانوان ایران در فیفا نشان می دهد چقدر خوابیم و چقدر بی تفاوت و البته محصول این همه بی توجهی و نادیده گرفتن این تلاش ها فقط معطوف فدراسیون فوتبال نیست و قطعا وزارت ورزش و مسئولان وقتی که علی کفاشیان را بابت تغییرات در کمیته بانوان تحت فشار گذاشتند نیز در این سقوط تاریخی دخیل هستند.
فریده شجاعی در زمان حضورش در کمیته بانوان بی شک بدون نقص کار نکرد و ایراداتی بر عملکرد او وجود داشت اما حداقل ترین کاری که شجاعی برای فوتبال بانوان انجام داد حفظ تیم ملی بزرگسالان و برگزاری اردوها بود. هرگز به یاد نداریم که در دوران مدیریت او در فوتبال بانوان دچار چنین چالشی شده باشیم اما به یکباره در فدراسیون فوتبال ورق برگشت و آنچه که نباید اتفاق می افتاد رخ داد و عرب عامری از دنیای تکواندو به فدراسیون فوتبال تحمیل شد. به همین راحتی و به همین سهولت.
اینکه چه رابطه ای بین کسی که سالها در رشته تکواندو مدیریت کرده بود با حضور در فدراسیون فوتبال بود هنوز هم بر ما پوشیده است اما آنچه که نباید اتفاق می افتاد این بود که در زمان حضور خانم عرب عامری در کمیته بانوان تیم ملی بزرگسالان ایران منحل شد! تصمیمات عجیب و خلق الساعه در حوزه بانوان فدراسیون فوتبال به همین جا ختم نشد و عرب عامری هم نتوانست در حوزه فوتبال بانوان دوام بیاورد و در تصمیم تحمیلی دیگر این بار خانم صوفی زاده از وزارت ورزش به فدراسیون فوتبال معرفی شد! در واقع به نظر می رسد بودن کمیته ای به عنوان بانوان در فدراسیون فوتبال بیشتر جنبه شوخی دارد و هر از گاهی که وزارت نیرویی مازاد دارد و یا می خواهد به نیرویی پستی بدهد جایی بهتر از کمیته بانوان فدراسیون فوتبال پیدا نمی کند تا نیروهای خود را در این میدان به بوته آزمایش بگذارد و ماحصل چنین مدیریتی این می شود که یک رکورد منفی تاریخی در ورزش ایران به ثبت می رسد و گویی کک کسی هم نمی گزد. بهانه هم جور است. سقوط ۷۳ پله ای برای نداشتن تیم و بازی نکردن است. اینکه چرا بازی نداشته ایم و چرا تیم نداریم اصلا مهم نیست. اینکه چه کسانی باعث منحل شدن تیم ملی شدند و چرا این مسئله خیلی زود واکاوی نشد اصلا مهم نیست.
راستی آقای تاج یادتان هست که بابت انتخابات AFC چقدر شاکی شدید که چرا فعالیت های فدراسیون فوتبال دیده نشده و حق ایران در برخی بخش ها نادیده گرفته شده کاش آن روز یادتان می افتاد که چه بلایی سر فوتبال بانوان آمده است و اگر قرار بود AFC در بخش بانوان جایزه ای برای عدم پیشرفت یک فدراسیون در این زمینه بدهد قطعا زرشک طلایی فقط متعلق به ایران بود و بس. اما حالا این زرشک طلایی از سوی فیفا به ایران تقدیم شده است.
ما عادت کرده ایم بگوییم ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است جز این که این ضرب المثل را بگوییم راه دیگری نداریم.باشد که فدراسیون فوتبال از خوابی که خود را بابت فوتبال بانوان زده است بیدار شود.
