به گزارش مشرق، سومین روز از جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت برگزار شد و همچنان بازار این جشنواره گرم به نظر می‌رسد. چندی پیش در یادداشتی به این نکته اشاره کردیم که متاسفانه ما همچنان در برگزاری مراسمی چون اکران خصوصی فیلم‌ها که برای اصحاب رسانه و سینماگران برگزار می‌شود با مشکل مواجه هستیم و کمترین احترام لازم به منتقد و رسانه‌ها گذاشته می‌شود.
در مجموع شرایط حاکم و نحوه رفتار برگزار کننده های مراسم‌ها به این سمت و سو رفته است که رسانه‌ها و خبرنگاران نقل تزئینی محافل آنها هستند و تنها در شرایطی که باب میل و نیاز آنها ایجاب می‌کند باید حضور داشته باشند. در یکی از بزرگترین و مهم‌ترین جشنواره‌های سینمای ایران «جشنواره مستند سینما حقیقت» این مورد نیز به صورت کاملاً مشهودی دیده می‌شود.
مدیران و برگزارکننده‌های جشنواره‌ها و برنامه‌هایی از این دست که خبرنگاران به عنوان نمایندگان رسانه‌ها و همچنین منتقدین که جزو اصلی ترین ارکان آن هستند تا چه زمانی باید این نقد‌ها و اعتراضات را شاهد باشند و ترتیب اثر ندهند.؟! طی روز‌های گذشته با ازدحام زیادی در پردیس سینمایی چارسو مواجه بودیم که باعث شد برخی از فیلم‌ها عوامل‌شان از جمله کارگردان اثر بیرون پشت در بمانند و نتوانند داخل سالن نمایش حضور پیداد کنند.
نکاتی که به دلیل نبود برنامه‌ریزی درست و آگاهانه در جشنواره سینما حقیقت به چشم می‌خورد بسیار آزاردهنده است. ابتدا اینکه که کارت‌های «مقوایی» که برای اصحاب رسانه و سایر سینماگران و یا منتقدان صادر شده‌اند دقیقاً به چه منظور هستند؟! از آنها در چه زمینه‌ای استفاده باید کرد؟! این در حالی است که تعداد زیادی از افراد حاضر در سالن‌ها کسانی هستند که دارای کارت نیستند و احتمالاً جزو علاقه‌مندان دانشجویان رشته سینما و یا مهمانان عوامل سازنده اثر هستند که خارج از عرف وارد شده‌اند و در این میان افراد دارای کارت که از حق اصلی برای دیدن فیلم برخوردار هستند بیرون پشت در مانده‌اند.
کارت‌های صادر شده توسط سینما حقیقت برای خبرنگاران حکم یک دکور تزئینی را دارد که به هیچ کاری نمی‌آید. مگر این رسانه‌ها و خبرنگاران حوزه سینما نیستند که باید این آثار را در جشنواره ببینند و مورد ارزیابی قرار دهند چرا شرایطی ویژه برای آنها در نظر گرفته نشده است تا بتوانند فیلم‌ها را ببینند؟! چرا باید این اصحاب رسانه با سایرین که شاید در طول سال تنها علاقه‌مند و یا به دعوت فردی آمده‌اند در یک کفه ترازو قرار بگیرند؟! ایا خود مدیران و روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی طی این روزها نظاره‌گر این شرایط نبوده‌اند که ببینند خبرنگاران چگونه به سختی وارد سالن می‌شوند در کنار افرادی که کارت ندارند روی زمین و کنار دیوار می‌نشینند؟! این دوستان طی این روزها در چارسو دقیقا مراقب چه نکاتی هستند؟! چه چیزی را رصد می‌کنند؟! بارها پیش آمده که نگارنده به همراه سایر همکاران رسانه‌ای خود برای دیدن فیلمی اقدام کرده‌اند که با ازدحام زیاد افرادی که کارت ندارند و آمده‌اند مواجه شده و قید دیدن فیلم را زده‌اند. این کارت‌ها برای چیست شما بگویید؟! براساس چه روابط و ضوابطی ورود را برای عموم آزاد گذاشته‌اید؟! ایا نباید در تمام برنامه‌ریزی چنین جشنواره‌ای جایگاه رسانه‌ها لحاظ می‌شد؟! آیا این استقبال است یا یک نبود برنامه‌ریزی درست؟!
*اهمیت مجیزگویی بر محیط زیست!
یکی دیگر از نکاتی که باید به آن را عنوان کرد این است که پیش از برگزاری جشنواره دبیر جشنواره بارها بر اهمیت محیط زیست و نگاه ویژه خود و سینما حقیقت به این مقوله اشاره کرده است، تا جایی که وی با اجازه خود و حقی که دارد فیلمی را با مضمون محیط زیست وارد جشنواره کرده است. حال این سوال پیش می‌اید که حضور بولتن در جشنواره با توجه به این نکته مهم که در جشنواره رعایت شده است الزامی نداشته مگر اینکه این رویه یا عادت بوده باشد یا اینکه دوستان بولتن را جایی برای مجیزگویی برگزیده باشند.
شاید بهتر بود که برای حمایت از محیط زیست و الگو شدن برای سایر جشنواره‌ها بولتن جشنواره که تنها هزینه مادی و زیست محیطی دارد حذف و دوستان برای اطلاع رسانی و سایر اهداف خود به سمت استفاده از تکنولوژی و اپلیکیشن‌های موجود می‌رفتند. در ضمن به دلیل اینکه کارت‌های رسانه‌ها استفاده بهینه ندارند خود نیز آسیبی دیگری برای محیط زیست محسوب می‌شود. هدر دادن کاغذ!
*اتلاف وقتی که برای بی‌دقتی صورت گرفته است
مبحث دیگری هم که باید به آن اشاره داشت در ارتباط با کاتالوگ اعلام برنامه‌های سالن‌ها و فیلم‌ها است. این دفتر برنامه به صورت سالن به سالن به نمای‌ها اشاره داشته است قطعاً اگر برنامه‌های یک روز پشت هم می‌آمد دسترسی مخاطب به اطلاعات آثاری که قرار است در یک روز به نمایش در بیاید و همچنین سالن‌های نمایش دهنده آن بسیار بهتر بود.
با توجه به شرایط بدی که در سالن ها وجود دارد «تعداد کم صندلی و عدم تهویه درست» باعث می‌شود مخاطب حرفه‌ای و اهالی رسانه آنگونه شایسته است از فیلم ها بهره نبرده و به همین به نظر می‌رسد بازتاب رسانه‌ای جشنواره سینما حقیقت نسبت به سال گذشته کاهش یافته است. برخی سالن‌ها کوچک و تعداد افراد زیاد باعث شده است که گاهی صاحب اثر فکر کند فیلمش با استقبال زیادی مواجه شده است.
