قطعه دوم پازل؛ حفاری زیر پایه‌های مسجد الاقصی

طرح خزنده صهیونیست ها برای تخریب تدریجی مسجدالاقصی از سه بخش اصلی تشکیل شده است. حفاری های زیر مسجدالاقصی، در میان این سه بخش از همه قدیمی تر است. براساس اسناد موجود در فلسطین، نخستین حفاری های انجام شده در قدس و مسجدالاقصی به قرن 19 میلادی و قبل از تشکیل نخستین کنفرانس صهیونییست ها در  بال سوئیس باز می گردد.

بخش اول حفاری‌ها؛ تلاش‌های باستان شناسانه برای هویت بخشی به صهیونیست‌ها

در سال 1863 اولین حفاری ها را یک هیئت فرانسوی به ریاست شخصی به نام «دیسولسی» در قدس انجام دادند که خارج از مجموعه الاقصی بود. اما نخستین حفاری زیر مجموعه الاقصی که شامل مسجدالاقصی، قبه الصخره و صحن های آنها می باشد بین سال های 1867تا 1870 انجام شد و کانالی به طول 25 متر و عرض 6 متر زیر دیوار غربی مسجدالاقصی حفر شد. این جنس حفاری ها که ماهیت علمی داشتند و بیشتر مسئولان آنها اساتید باستان شناسی بودند به حفر تونل هایی چند ختم شدند که بیشتر آنها در مسیر آبرسانی قدیم قدس حفر شده بودند و در حقیقت تونل های آبرسانی را کشف و در آنها به حفاری پرداخته بودند. این نوع حفاری ها تا سال 1967 ادامه داشتند.

بخش دوم حفاری‌ها؛ تلاش برای تخریب میراث اسلامی و مسیحی

از سال 1967 که قدس به اشغال صهیونیست ها در آمد نوع اقدامات صهیونیست ها در قدس تغییر ماهوی پیدا کرد. آنها در اولین اقدام خود با ورود به قدس، مسجدالاقصی را به آتش کشیدند. دو روز پس از اشغال قدس، محله المغاربة که مقابل دیوار ندبه قرار داشت کاملا تخریب شد. فضای بازی که امروز مقابل دیوار ندبه قرار دارد همان محله المغاربة است که به دست صهیونیست ها در سال 1967 تخریب شد. این دو اقدام برای نشان دادن نیت صهیونیست ها کافی بود. آنها فقط قصد کشف نداشتند بلکه به بهانه کشف، قصد تخریب آثار موجود را داشتند. حفاری های صهیونیست ها نیز از این قاعده مستثنی نماند. تونل هایی که از این سال به بعد به وجود آمدند با هدف تخریب مسجدالاقصی حفر شدند و از ویژگی های زیر برخوردارند:

استفاده از مواد شیمیایی در حفر تونل

هنگام حفر تونل های جدید زمانی که به موانع سخت مثل زمین سفت یا سنگ های بزرگ برخورد کردند از مواد شیمیایی غیر مجاز برای از بین بردن آنها استفاده کردند. این اقدام در حفاری های باستان شناسانه ممنوع است لذا یونسکو چندین بار در مورد استفاده از روش های ممنوع و غیر معمول در حفاری های مسجد الاقصی واکنش نشان داده، خواستار توقف آنها شده است اما با این حال این حفاری ها با روش های غیر معمول ادامه دارند.

مدیریت اشخاص نظامی و غیر متخصص بر حفاری‌ها

حفاری های پس از سال 1967 همواره به دست اشخاص نظامی و ژنرال های بازنشسته ارتش رژیم صهیونیستی صورت گرفته است. این افراد تنها به توسعه حفاری ها توجه داشته اند و هیچ گاه به روش های علمی توجه نکرده اند لذا در حفاری ها علاوه بر به کارگیری روش های ممنوعه، بسیاری از آثار مربوط به دوره های اسلامی را نیز از بین برده اند.

نزدیکی حفاری‌ها، به پایه‌های مسجد الاقصی

حفاری هایی که زیر مجموعه مسجدالاقصی انجام شده است همگی به مسجد الاقصی و زیر پایه های آن ختم شده اند. غالب این حفاری ها در دیوار جنوبی و قسمت جنوبیِ دیوارِ غربی (مشهور به دیوار ندبه) انجام شده اند. دیوار جنوبی همان دیوار شبستان مسجدالاقصی است و دیوار غربی نیز با فاصله ای اندک به دیوار غربی مسجد می رسد.

از بین بردن آثار دوره اسلامی

در جریان حفاری های این دوره بسیاری از آثار دوره های مختلف اسلامی از بین رفته اند. مهمترین نمونه این نوع حفاری و از بین رفتن آثار اسلامی ، تخریب باقیمانده کاخ های دوره اموی در دیوار جنوبی مسجدالاقصی است. این آثار بر روی زمین قرار دارند اما با نادیده انگاشتن آنها، صهیونیست ها بسیاری از آنها را از بین برده اند. نمونه دیگر از بین رفتن آثار اسلامی، از بین بردن باب المغاربة است که به جای آن پلی به وجود آورده اند. این ورودی مسجدالاقصی از سال 1967 و اشغال قدس ورودی صهیونیست در تجاوز به مسجد الاقصی بوده است. آثار اسلامی بسیاری به صورت جزئی و به مرور زمان تخریب شده اند که تمامی از این تخریب ها به دست مورخان و اساتید فلسطینی به ثبت رسیده اند و بیان تمامی آنها از مجال این نوشته خارج است.

حفر تونل‌های مخفی با شروع قرن 21

صهیونیست ها تا پیش از سال 2 هزار آمار تونل ها و حفاری های خود را اعلام می کردند و هر از چندگاهی از آنها خبر می دادند اما با شروع قرن 21 میلادی حفر تونل های به صورت کاملا مخفیانه انجام شد و آمار دقیق و درستی درباره آنها وجود ندارد. اخباری که از سال 2هزار به بعد منتشر شده اند همگی از سوی فلسطینیان و کاملا اتفاقی فاش شده اند و آمار دقیقی از همین تونل های فاش شده وجود ندارد. افتتاح پروژه های بزرگ مثل کنستی با ارتفاع بیش از 10 متر زیر مسجد الاقصی خبر از حفاری های مخفی می دهد.

 

افزایش چند برابری تونل‌ها و عمیق شدن آنها

تعداد تونل هایی که قبل از سال 1967 زیر مسجدالاقصی حفر شده اند بین 10 تا 16 تونل عنوان شده است. اما از سال 1967 همواره تعداد تونل های افزایش یافته اند. برخی از فلسطینیان تعداد این تونل ها را بیش از 80 عنوان کرده اند اما با این حال این عدد هم نمی تواند عدد دقیقی تلقی گردد اما همانگونه که در بند گذشته ذکر شد افتتاح پروژه های بزرگ خبر از تعداد و عمق این تونل ها می دهد. به عنوان نمونه صهیونیست ها بین سال های 2هزار تا 2005 اقدام به ساخت یک موزه در بخش مرکزی دیوار غربی، قبل از دیوار ندبه کردند که این موزه به موزه نسل های یهود مشهور است. این موزه در عمق چند ده متری قرار دارد و گردشگران را برای دیدن آن به عمق زمین می برند. از سوی دیگر حفر مترو زیر تمامی این تونل ها خبر از حفاری تا عمق بیش از صد متر می دهند.

اقداماتی در تکمیل حفر تونل

شکستن دیوار صوتی

براساس مشاهدات عینی فلسطینیان ساکن قدس، هواپیماهای رژیم صهیونیستی به طور دوره ای اقدام به شکستن دیوار صوتی در قدس می کنند. این اقدام در حقیقت اقدامی تکمیلی برای حفاری ها است. زیرا هنگامی که با حفاری های متعدد و نزدیک به پایه های مسجد الاقصی پایه های مسجد را سست کنند نیاز به یک محرک دارند که موجب شود مسجد الاقصی بدون دخالت دست و تجهیزات تخریب شود این اقدام در حقیقت در همین راستا انجام می گیرد تا تخریب احتمالی قبله نخست مسلمانان با دخالت مستقیم صهیونیست ها صورت نگرفته باشد.

حفر مترو پایین تر از تونل های حفر شده

براساس مستندات به دست آمده صهیونیست ها در حال توسعه مترو در قدس هستند. طرح های موجود نشان می دهد آنها اقدام به حفر تونل هایی عمیق زیر تونل های باستان شناسی هستند تا مترو را به زیر مسجد الاقصی ببرند. مهمترین و مشهورترین این تونل ها، تونلی است که به بهانه ساخت مترو از منطقه سلوان در جنوب شهر قدس از زیر دیوار جنوبی مسجدالاقصی عبور می کند. این امری بدیهی است که مترو از ساختار متفاوت از تونل های باستان شناسی برخوردار است و به دلیل تکانه های شدیدی که ایجاد می کند قطعا برای آثار باستانی و ساختمان های قدیمی بسیار مضر است زیرا در مدت کوتاهی تکانه های حاصل از حرکت قطارهای مترو می تواند منجر به تخریب این بناها شود.

برآورد

حفاری زیر مجموعه مسجدالاقصی فیزیکی ترین و خطرناک ترین بخش پازل صهیونیست ها برای ساخت معبد مجعول است. آنها با حفاری های متعدد ، مسجد الاقصی را برای تخریب یکباره آماده می کنند. حفاری های حجیم و عمیق، آثار بدی بر صحن های آن گذاشته است و تخریب های مختلفی در فضای بالایی به وجود آورده است. این حکایت از آن دارد که وضعیت پایه های مسجدالاقصی چندان مناسب نیست و با اقدامات تکمیلی آنها، اقداماتی چون حفر مترو زیر تونل های باستان شناسی و شکستن دیوار صوتی بر فراز آسمان قدس، تخریب مسجدالاقصی می تواند به راحتی رخ دهد.

این بخش از پازل ساخت معبد جعلی صهیونیست ها از دیگر بخش ها بسیار جلوتر است. متأسفانه آنها با غفلت مسلمانان و بحران هایی که طی 30 سال گذشته آفریده اند توانسته اند مخفیانه آن را به سرعت به پیش ببرند.