به گزارش مشرق، بنا بر این گزارش، وحید نوروزی در وبلاگش آوای سبز نوشته است:
همه ما تقریبا پت و مت را می‌شناسیم. این کارتون جذاب که در ایران همینه نامیده می‌شود، خاطرات جالبی را برای بسیاری از افراد به ارمغان آورده است. اگر در ویکیپدیا واژه پت و مت را جستجو کنید به این جملات برخورد می‌کنید: «این انیمیشن دو کاراکتر را نمایش می‌دهد که دچار مشکلات به وجود آمده توسط خود می‌شوند و سعی در تصحیح اشتباهات با استفاده از تمامی وسایل ممکن و غیرممکن و خرده‌ریز می‌کنند که نتیجتأ مشکلات جدیدی به وجود می‌آید. نهایتأ هر دو اقدام به حل مشکل با روش‌هایی عجیب و غریب می‌کنند».
اول از همه بگویم، این مقدمه هیچ ارتباطی به مطالبی که می‌خواهم بنویسم ندارد؛ اگر این سخن را می‌پذیرید، پرسشی از شما دارم. آیا خبر توقف شماره‌گذاری دو خودروی روآ و پراید در چند سال اخیر را برای چند دهمین بار شنیده‌اید؟ جایی که این دو خودرو بارها به دلیل ایمنی پایین تهدید به توقف شماره‌گذاری شده است، متولی استاندارد صراحتا و تمام قد از آن دفاع می‌کند.
به تازگی دیدم سازمان محیط زیست هم به صراحت اعلام کرده، هیچ مشکلی برای شماره‌گذاری پراید و روآ وجود ندارد. کمی دقیقی‌تر می‌شویم، می‌بینیم محیط زیست که ابزاری برای سنجش آلاینده‌ها و استاندارد بودن خودروها ندارد، باید اطلاعاتش را از جایی بگیرد؛ آنجا کجاست؟ شرکتی است که سهامدارانش همگی خودروسازان هستند!
جلوتر می‌رویم ببینیم اگر می‌گویند این دو خودرو ایمنی ندارد، چه کسی می‌گوید نخیر ایمنی دارد و خوب هم دارد؟ در پاسخ به جای دیگری می‌رسیم که زیر مجموعه وزارتخانه ای است که هدفش تولید و تجارت است و در بخش تولیدش، خودرو و خودروسازان حرف اول را می‌زنند.
می‌گوییم آقایان سوختی‌ها چرا بنزین با کیفیت یورو۳ و یورو۴ تولید نمی‌کنید؟ می‌گویند هرگاه خودرو را توانستند با این استاندارد تولید کنند، ما هم سوختشان را تأمین می‌کنیم. به خودروساز می‌گوییم: شما چرا تولید نمی‌کنید؟ می‌گویند: چون سوخت استاندارد نیست!
ما که نفهمیدیم اول مرغ درست شد یا تخم مرغ! به سوختی‌ها می‌گوییم: راستی اصلا از کجا معلوم که سوخت تولیدی شما استاندارد کنونی یورو ۲ را دارد؟ می‌گویند: خودمان آزمایش و خودمان هم استانداردش را تأیید می‌کنیم!
به آن یکی می‌گوییم: آخر کجای دنیا، سن فرسودگی برای خودروی سواری شخصی ۲۵ سال است؟ می‌گویند: پیشتر که خیلی بیشتر بوده، ما آن را پایین آورده‌ایم.
می‌گوییم: اگر می‌خواهید هوای شهر پاک شود، همه خودروهای کاربراتوری را که دشمن درجه یک هوای پاک و اقتصاد خانوار و ایمنی شهر و شهروندان هستند، از رده خارج کنید و به همین تعداد مجوز واردات خودروی پاک با حذف تعرفه گمرکی را بدهید.
می‌گویند: دلت خوشه. باید تناسب بین خودروی نو تولیدی و خودروی فرسوده برقرار باشد تا خودروسازان زحمتکش بتوانند جای خالی خودروهای از رده خارج را پر کنند. می‌گوییم: گازوییل در تمام دنیا زیر پنجاه قسمت در میلیون گوگرد دارد و در ایران بیش از هشت هزار هست.
می‌گویند: دروغ محض است. در همه ایران این گونه نیست، بلکه اتوبوس‌های شرکت واحد تهران استثنا هستند و گازوییل پانصد قسمت در میلیون دریافت می‌کنند!
می‌گوییم: آزبست چند سال است وارداتش غیر قانونی شده و همچنان تن تن وارد می‌شود و الیاف آن سرطان را با خود می‌آورند. می‌گویند: بررسی می‌کنیم تا چند سال دیگر خبرش را می‌دهیم. می‌گوییم: مترو برای شهر خوب است. می‌گویند: چون زیر زمین است و در تاریکی تونل حفر می‌کنند، برای کارگران خطر دارد و از تاریکی می‌ترسند!
خلاصه هر چه ما می‌گوییم، آنها هم چیزی می‌گویند و سرانجام وقتی می‌گوییم آخه این حرف‌ها یعنی چی، می‌گویند: That’s it همینه که هست!
در حاشیه جنگ و جدل‌های مسئولان و رؤسای نهادهای گوناگون کشور درباره مباحث گوناگون از شماره گذاری یک خودرو گرفته تا بحث آلودگی هوای تهران، مواد سرطان‌زای آزبست، مترو و ... یکی از وبلاگ‌نویسان در وبلاگش به این موضوع پرداخته است.
