متن گفت‌و‌گو با اصغر شرفی را می‌خوانید.
آقای شرفی! تنها سه هفته از از لیگ برتر می‌گذرد اما اتفاقات حاشیه‌ای و جنجال‌های فوتبال سبب دلسردی مردم شده است؛ چرا به این نقطه رسیده‌ایم؟
ببینید در بین اهالی فوتبال باید یک اتفاق بزرگ رخ بدهد؛ آنها باید بدانند دوره بی‌منطقی و حرف زور تمام شده است. این فوتبال، تنها روزی به آرامش و موفقیت می‌رسد که اهالی آن دیدگاه‌های خود را تغییر بدهند و یا اینکه افرادی در راس امور فوتبال کشور قرار بگیرند که مختصات کار فرهنگی را می‌دانند.

در واقع نقد شما به مدیریت فوتبال ایران برمی‌گردد؟
ما در فوتبال یا یک مجموعه طرف هستیم. نمی‌توانیم دست روی یک عامل خاص بگذاریم و بگوییم این مورد بخصوص تنها عامل بدبختی‌های فوتبال است اما اگر بخواهم کمی ساده‌تر حرفم را بزنم باید بگویم عده‌ای در این فوتبال هنوز وجود دارند که نمی‌خواهند قواعد فوتبال حرفه‌ای را درک کنند. نمی‌خواهند قبول کنند که دوره بی‌منطقی به پایان رسیده و مردم از آدم‌هایی که حرف دهان خود را نمی‌فهمند، بیزار هستند. البته من اعتقاد دارم که مدیریت ضعیف فوتبال ما نقش مهمی در به وجود آمدن بحران‌ها و تنش‌ها دارد؛ مدیرانی که خودشان ضعیف هستند و اتفاقا مربی را به تیم‌شان می‌آورند که از خودشان ضعیف‌تر باشند. آن مربی هم به طور طبیعی همین رویه را در پیش می‌گیرد؛ این فرآیند نتیجه‌اش همین می شود که این روزها در برخی باشگاه‌ها می‌بینید.

گویا شما هم به شدت از فضای غیرورزشی فوتبال ناراحت هستید، درست است؟
هر وقت هر حرفی زدم بعضی‌ها سریع واکنش نشان دادند و گفتند شرفی که اصلا در ایران نبوده و حق ندارد درباره فوتبال ایران حرف بزند. اینها همان افرادی هستند که اساساً راهی به خارج از کشور نداشتند و اگر نه هیچ‌وقت به ایران برنمی‌گشتند. نتوانستند به خارج بروند آن وقت عقده‌های خود را این‌گونه نشان می‌دهند. امروز من خوشبختانه در این فوتبال پستی ندارم. من آدم خوبی نیستم. اما یاد گرفته‌ام که حرف حق را بزنم. بر خلاف برخی آقایان که اعتقادات‌شان طور دیگری است.

چطور؟
بعضی‌ها در فوتبال ما معتقدند هر کاری که رفیق‌شان انجام بدهد درست است و آدم خوبی است اما هر کاری که رفیق آنها نتواند انجام بدهد کار بدی است و آن آدم باید از فوتبال محو شود؛ این دیگر چه بیماری است؟ چرا این طور رفتار می‌کنند؟ شاید من اشتباه می‌کنم. شاید خیلی‌های دیگر که در حال حاضر خون دل می‌خورند اشتباه می‌کنند اما من یک سوال دارم؛ آیا به فوتبالیستی که در جامعه ما باعث مرگ دو زن شده است باید بگوییم اسطوره؟ آیا اسطوره بودن این است که با هر ادبیاتی درباره دیگران حرف بزنیم؟

راستی شما برنامه ورزش و مردم را دیدید؟
بله، دیدم و متاسف شدم. مردم چه گناهی کردند که باید شاهد این همه توهین و جنجال باشند؟ آقای شفیع! شما یک معذرت‌خواهی بزرگ به اهالی ورزش بدهکار هستید. چون شما یک میهمان به برنامه‌تان دعوت کردید اما فردی را روی خط تلفن آوردید که هر طور که دلش خواست به میهمان شما توهین کرد. بعد هم شما خندیدید. واقعا خنده‌دار بود؟ وقتی من به خانه شما می‌آیم شما وظیفه دارید میزبان خوبی باشید و اجازه ندهید کسی به من توهین کند.

گویا شما از حرف‌های محمد‌مایلی‌کهن سخت دلخور شده‌اید؟
آقای مایلی‌کهن اگر شهامت دارد برود باشگاه استقلال و یقه فتح الله‌زاده را بگیرد. مایلی کهن به کمک نیاز دارد. یک نفر باید با او حرف بزند و او را مجاب کند که زندگی این نیست که ما از صبح تا شب به دیگران حمله کنیم؛ اینکه دنیا می‌تواند متفاوت باشد اگر ما مشکلات گذشته‌مان را بر سر دیگران خراب نکنیم و همواره از آنها طلبکار نباشیم. اگر قرار است نیم ساعت زندگی کنیم باید یاد بگیریم که فرصت خوبی در اختیار داریم تا به دیگران کمک کنیم. مایلی‌کهن باید عینک خود را عوض کند و البته مشکلاتش را فراموش کند.

اما شاید این حرف‌ها با واکنش تند مایلی‌کهن همراه شود. شما نگران نیستید؟
من حرفم را می‌زنم. چون آن موقع که این آقا توپ جمع‌کن بود من برای تیم‌ملی زحمت می‌کشیدم. عرق می‌ریختم. مایلی‌کهن فکر می‌کند فقط دوران کوتاهی که او بازی کرده است به فوتبال ایران تعلق دارد. خیر، این‌طور نیست. همه ما حق داریم که به اندازه زحمتی که برای این فوتبال و تیم‌ملی کشیده‌ایم درباره مسایل مختلف مربوط به فوتبال حرف بزنیم. از این گذشته من معتقدم مراجعه به پزشک کار بسیار خوبی است. ایرادی ندارد که آدم وقتی به مشکلی برمی‌خورد به پزشک مراجعه کند. فرزند خود من روان‌پزشک است. گاهی دور هم جمع می‌شویم و از مشکلات‌مان می‌گوییم تا بتوانیم از نظرات یکدیگر استفاده کنیم.

اما برنامه‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود و به نوعی به فوتبال ارتباط دارد اخیرا خیلی حاشیه‌ساز بوده است.
بله، موافقم.

شما برنامه خنده‌بازار را دیدید؟
بله، می‌دانم که می‌خواهید درباره دایی بپرسید. علی دایی سرمایه فوتبال ایران است. صدا‌وسیما به او توهین نکرده اما بهتر است به نظر او به عنوان فردی که وجودش را برای این فوتبال گذاشته احترام بگذارند. او خودش راضی نیست که کسی تقلید صدایش را در بیاورد. حالا دیگر چه مرضی است که بخواهیم او را ناراحت کنیم.