به گزارش مشرق، حسین معدنی متولد 17 اردیبهشت 1350 در اردبیل از بازیکنان، سرمربیان و مربی سابق تیم ملی والیبال ایران بود. او در سال‌های 1366 تا 1373 عضو تیم ملی ایران بود و در 10 مرداد 1393 بعد از یک دوره بیماری سخت و بستری شدن در بیمارستان درگذشت.
معدنی 2 دوره حضور در رقابت‌های قهرمانی مردان آسیا در سال‌های 1995 و 2001 را در کارنامه خود دارد. یک دوره حضور در بازی‌های آسیایی 1994 و یک دوره حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان 1998 از دیگر افتخارات حسین معدنی است. استقلال، بنیاد شهید، صدا و سیما، فتح، بانک کشاورزی، هما، دانشگاه آزاد، آیدانه چالدران، پیکان تهران از جمله باشگاه‌هایی بودند که حسین معدنی در آنها به فعالیت حرفه‌ای ورزشی خود پرداخت. پنج دوره حضور در جام باشگاه‌های آسیا با تیم پیکان در سال‌های 1997 تا 2000 و سال 2002 و کسب یک طلا، دو نقره و دو برنز با این تیم از دست‌آوردهای او بود.
معدنی که عاشق هنر، خطاطی و عکاسی بود در رده ملی سرمربیگری تیم‌های ملی بزرگسالان، تیم ملی ب و نوجوانان را بر عهده داشته است. او ایران را به جمع تیم‌های حاضر در مسابقه‌های قهرمانی جهان ایتالیا رساند و پس از آن دستیار خولیو ولاسکو و اسلوبودان کواچ شد. معدنی مدتی هم سرمربی تیم والیبال دانشجویان ایران و مدتی هم دستیار زوران گائیچ بود. وی 2 بار ایران را به قهرمانی جام کنفدراسیون آسیا 2008 و 2010 رساند و در سال 2010 نایب قهرمانی بازی‌های آسیایی را برای ایران به دست آورد.
مرحوم حسین معدنی در رده باشگاهی هم سرمربیگری تیم‌های استیل آذین، داماش گیلان، پیکان و باریج اسانس کاشان را بر عهده داشت. آخرین فعالیتش در دوران حیاتش، تیم شهرداری تبریز بود.
بازیکن و کاپیتان سابق تیم ملی والیبال ایران اواخر تیرماه 93 به دلیل گرفتگی مجرای صفرا دچار دل‌درد شد که بعد از مراجعه به بیمارستان، پزشکان متوجه شدند که توده‌ای راه مجرا را بسته و با قرار دادن یک لوله مجرا را باز کردند. از عوارض این عمل، التهاب پانکراس بود که حسین معدنی با این مشکل مواجه شد. این التهاب به ریه هم سرایت کرد و باعث اختلال کار ریه شد؛ به طوری که سرمربی سابق تیم ملی والیبال ایران فقط با دستگاه تنفسی قادر به تنفس بود، اما سرانجام و درحالی که پزشکان و نزدیکان وی از بهبود حال او خبر می‌دادند، در سن 43 سالگی درگذشت.
بازیکنان تیم ملی والیبال ایران و البته تمام خانواده این رشته از شنیدن این خبر شوکه شدند، چراکه حسین معدنی به عنوان یکی از با دانش‌ترین وخوش اخلاق ترین مربیان ایران دیگر در این رشته نبود. معدنی بدون شک یکی از آینده دار ترین مربیان والیبال ایران بود که متاسفانه آنقدر زمان در اختیارش قرار نگرفت تا بتواند توانایی‌هایش را تمام و کمال ثابت کند.
حسین معدنی چشم از جهان فرو بست، اما نام او برای همیشه در تاریخ والیبال ایران ماندگار شد. کادر فنی و بازیکنان تیم ملی همیشه در شادی‌ها و ناراحتی‌ها حسین معدنی را فراموش نمی کنند و معتقد هستند که روح وی در کنار آنها حضور دارد. حالا سروقامتان ایران در برزیل به سر می‌برند و باید برای المپیک ریو آماده شوند. بدون شک روح مرحوم معدنی شاهد تمام مسابقات ملی‌پوشان ایران خواهد بود و چه زیباست که شاگردان لوزانو موفقیت‌هایی که در ریو کسب می‌کنند را به روح مربی فقید خود تقدیم کنند.
