سرویس ورزش مشرق - فیلیپ لام، دفاع راست و ستاره پیشکسوت تیم ملی آلمان و بایرن مونیخ، معتقد است که با قهرمانی پرتغال در یورو 2016، ثابت شد که همیشه لزوما تیم قدرتمند و سختکوش پیروز نمی‌شود بلکه خوش‌شانس‌ها هم قهرمان می‌شوند. البته وی معتقد است که این غیرمنتظره بودن هم برای فوتبال خوب است.

وی، در مقاله‌ای اختصاصی در وبسایت گل نوشت: طرفداران عزیز فوتبال! امسال اولین باری بود که بعد از سال 2002، توانستم به عنوان یک طرفدار فوتبال از پشت صفحه دیجیتالی تلویزیون شاهد مسابقات باشم. این جدایی از فوتبال، باعث شد به این حقیقت ساده اما عمیق برسم که فوتبال یک بازی است و به قول «سپ هربرگر» مربی تیم ملی فوتبال آلمان در جام جهانی 1954: «مردم فوتبال را تماشا می‌کنند چون از پایان آن خبر ندارند».

اتفاقا این غیرمنتظره بودن فوتبال است که آن را زیبا کرده است و از هر بازی یک تجربه هیجان‌انگیز و جدید ساخته است. اکنون دیگر باید به جام‌ جهانی و یورو به عنوان رویداد عظیم نگاه کرد. این فوتبال است که همه مردم را با سلیقه‌های متفاوت برای تماشای یک بازی کنار هم می‌نشاند. مردم پرچم‌های کشور و تیم‌ محبوبشان را تکان می‌دهند و آوازهای مختلف سر می‌دهند و در خلال این لحظات، اشک شادی برای پیروزی تیم خود یا اشک غم برای شکست آن می‌ریزند. هر دوی این حالات، جزء لاینفک تجربه فوتبال هستند. پس در بین تماشاگران هم تیم برنده و بازنده وجود دارد.

حالا پس از سال‌ها زندگی در دل مستطیل سبز، تازه می‌فهمم که فوتبال به واقع دوست‌داشتنی است. چه بسا اینکه من را به سال‌های ابتدایی فوتبالم در سطح جوانان برمی‌گرداند. هنوز هم وقتی بازی‌های باشگاه بایرن را از پشت گیرنده تماشا می‌کنم، احساس می‌کنم که در حال بازی کردن در آخرین بازی‌ام هستم.

زیبایی تورنمنت‌ها حاشیه‌های زیبای آن است. این است که خروجی هر موقعیت، تصمیمی نامشخص و هیجان‌انگیز در خود دارد. گویی شما آنچه را که یک بازیکنان در لحظه بازی می‌بیند، می‌بینید و در همان لحظه، راه‌حل‌ها را ذهنتان شکل می‌دهید و سپس در لحظه‌ای که خروجی تصمیم بازیکن عیان می‌شود، به تماشا می‌نشینید. اینها یعنی یک تماشاچی 90 دقیقه را با بازیکنان همراه است و نهایتا مجذوب آن چیزی می‌شوید که شاهدش بوده‌اید.

من در این یورو، شاهد پدیده‌هایی چون ولز، ایسلند، و ایرلند شمالی بودم که نه تنها زیبا بازی کردند که فلسفه فوتبال خود را با شجاعت و وحدت آمیخته بودند و در مقابل تیم‌های بزرگ اروپا نمایشی خیره‌کننده از خود به جا گذاشتند. فوتبال، به چنین شور و وجدی نیاز دارد و این روح عصیان است که باعث می‌شود تیم‌های کوچک در مقابل تیم‌های بزرگ خودنمایی کنند و همین امر به فوتبال زیبایی می‌بخشد.

البته شانس هم در فوتبال حاکم است. مثلا ایسلند با اینکه واقعا شایسته بود اما در مقابل انگلیس از شانس برخوردار گردید. در این جام، تیم‌های قدرتمندی چون آلمان و فرانسه را شاهد بودیم اما دیدیم که در کمال شگفتی کنار رفتند. آنها قدرتمند‌ترین تیم‌های جام بودند اما حریفانی خوش شانس و در عین حال خوب داشتند. شانس برای فوتبال خوب است چون غیرمنتظره‌ ساختن حوادث فوتبال را زیبا می‌کند.

پرتغال فاتح خوش‌شانس یورو 2016 بود. جام به تیمی رسید که خاستگاه فوتبال زیباست و بازیکنان بزرگ جهانی از آن بیرون آمده‌اند. در این جام، پرتغال دارای بازیکنان جوان و بزرگی بود که ستاره بودن آن‌ها را نمی‌توان بر حسب شانس دانست. نمونه بارز این ستاره‌های مستعد، «رناتو سانچز» بود. اما مسئله این است که حتی سختکوش‌ترین و بزرگترین بازیکنان در بزرگترین تیم‌های دنیا در مقابل چیزی به نام شانس هیچ قدرتی ندارند و من این حقیقت را دوست دارم. پرتغال بسیار تیم لایقی بود اما عنصر شانس هم تا فینال با آن همراه بود.

شانس، قهرمانی را برای فاتحانی که از آن بهره بردند، زیبا و وصف‌ناشدنی می‌کند. من، این را با تمامی وجود می‌گویم چون خود نیز در جام جهانی 2014 برزیل زمانی که جام را به عنوان کاپیتان تیم ملی آلمان بالا بردم، احساس کردم. در لحظه‌ای که جام را بالا می‌برید، اصلا به مسیر درازی که طی کرده‌اید فکر نمی‌کنید؛ در آن لحظه‌ احساس شادی و صف‌ناپذیر از اینکه این اقبال را داشتید که قهرمان یک تورنمت بزرگ شوید، بالاتر از همه چیز قرار دارد. بنابراین، در اینجا تبریک ارادتمندانه و صمیمی‌ام را نثار تیم قهرمان پرتغال می‌کنم.