به گزارش مشرق به نقل از جام، سایت شخصی صانعی در خبر 31جولای (8 مرداد) خود مشروح سخنان اخیر وی را منتشر کرد.
بنابراین گزارش، وی که با جمعی از اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشکده پردیس کشاورزی دانشگاه تهران صحبت می کرد در درس اخلاق خود، با بیان این‌که یأس در همه موارد، خصوصا در مبارزه با ظلم، از گناهان کبیره است، به سیره مستمره ائمه اطهار(علیهم السلام) در مبارزه با ظلم اشاره کرد وگفت: «ما هم در مبارزه با ظلم باید به ائمه(علیهم السلام) اقتدا نماییم، معیار در این مسأله این است که با کسانی که به حق مردم ظلم می‌کنند و حقوق اساسی و شهروندی مردم را نادیده می‌گیرند، نفاق دارند و استبداد می‌ورزند، نه‌تنها دروغ می‌گویند بلکه اصلاً بنا دارند راست نگویند، باید با همه این افراد و جریانات مبارزه فکری و مدنی به‌صورت‌های مختلف و مناسب انجام گیرد».
وی افزود: «ما هم اگر بنا داریم به دین خدمت کنیم و علیه ظلم ظالمان و ستمگران و اقتدارگرایان اقدام کنیم، نباید مأیوس شویم».
وی که این اظهارات را به عنوان مقدمه ای برای سیاه نمایی علیه نظام اسلامی ایراد می کرد در بخش دیگری از سخنانش در جهت بی اهمیت جلوه دادن طرح امنیت اجتماعی که حمایت مردم انقلابی ایران را در پی داشته است، گفت: «کسانی که دغدغه امنیت جامعه را دارند، باید به تمام ابعاد امنیت توجه داشته باشند؛ چه امنیت جانی مردم باشد، چه امنیت اقتصادی و چه سیاسی و قلم و بیان و چه آزادی انتخاب و حاکمیت خود مردم بر سرنوشتشان».
آقای صانعی در درس اخلاق خود و در دفاع از فتنه گران و سران فتنه که با آشوب طلبی و اردوکشی خیابانی امنیت ملی و شهروندی را نقض کردند، مدعی شد: «آیا این‌که صدها نفر از نخبگان ملت از مرد و زن، استاد و دانشجو و عالم و غیرعالم زندانی می‌شوند، آن هم با محرومیت برخی از آن‌ها اگر نگوییم همه آن‌ها از حقوق اولیه زندانی، این امنیت است؟[!!!] این‌که اشخاص باتقوا و مدیر و مدبّری هم‌چون جناب آقای کروبی و زبدة ‌السادات و الکرام آقای مهندس موسوی با خانواده‌هایشان در حصر خانگی آن هم حصری که از جهت محرومیت بسیاری از حقوق اولیه‌شان تقریباً با سلول برابر است، به سر می‌برند، این امنیت است؟[!!!] این که به کسی که روزی رئیس‌جمهور یک ملت بوده، در مراسم ختم یکی از بستگانش به او حمله‌ور می‌شوند، آیا این امنیت است؟»
گفتنی است اینکه شخصی مثل آقای صانعی با آن سوابق خاص مشغول نصیحت و گفتن درس اخلاق باشد خود جای بسی تأمل دارد.
آقای صانعی توضیح نداد که منظورش از «نخبگان ملت، از زن ومرد، استاد و دانشجو، عالم و غیر عالم» چیست؟ آیا منظور آقای صانعی - که قلبش هنوز در دفاع از آن نخبگان می تپد- همان هتاکان به عزای حسینی عاشورای 88 است که قلب میلیون ها شیعه جهان را به درد آوردند؟ یا منظور وی فتنه گرانی است که با رمز «تقلب» اعتراضاتشان را به اردوکشی خیابانی و نقض حقوق شهروندی تبدیل کردند؟ آیا نخبگانی که آقای صانعی سنگشان را به سینه می زند کسانی هستند که با همراهی غرب و رسانه های آنان برای براندازی نظام از هیچ کوششی دریغ نکردند؟ یا همان کسانی هستند که میلیاردها تومان خسارت به اموال عمومی و خصوصی وارد کردند و میخواستند یک شبه آبروی نظامی را که با خون شهدا آبیاری شده بود بر باد دهند، آنهم به قیمت براندازی نظام اسلامی؟ هرچند کلی گویی آقای صانعی، تعیین مصداق و منظور ایشان را سخت می کند اما دفاع صریح و بی پرده از موسوی و کروبی آن هم با القاب ویژه و سفارشی فهم کلامش را بر خواننده راحت تر می کند. چرا که هتاکان به امام حسین علیه السلام همان «مردان خداجوی» موسوی هستند که برای دفاع از آزادی به خیابان ها آمدند؟ نه برای دفاع بلکه برای مبارزه با اسلام و باورهای دینی.
و بالاخره اینکه آقای صانعی توضیح نداد که آیا برهم زنندگان آرامش مردم و ناقضان حقوق شهروندی، امنیت است یا حصر خانگی موسوی و کروبی و زندانی کردن برهم زنندگان امنیت شهروندی؟
قابل توجه آقای صانعی اینکه اشخاص با تقوا، مدیر و مدبر و زبدة السادات و الکرام کسانی هستند که برای دفاع از تمامیت این مملکت و حفظ مقدسات از جان و آبروی خود در فتنه 88 گذشتند.
آقای صانعی نگران وضعیت موسوی و کروبی است و حصر خانگی آن ها را «محرومیت از حقوق اولیه» خوانده است، اما حصر خانگی موسوی و کروبی با توجه به جرمی که انجام داده اند کمترین مجازاتی است که در حق آن ها به اجرا گذاشته شده است اما در حال حاضر نظام با رأفت اسلامی به حصر خانگی آنها اکتفا کرده و در واقع حصر خانگی بزرگترین لطفی بود که نظام در حق این ها انجام داد، زیرا مردم انقلابی و آگاه ایران که بارها در تظاهرات میلیونی 9 دی و 22 بهمن و سایر صحنه ها درحمایت از نظام حضور داشته اند خشم انقلابی خود نسبت به سران فتنه نشان داده و از قوه قضاییه شدیدترین مجازات ها را در حق آن ها خواستار شدند و اگر حصر خانگی نبود، به دست مردم مجازات می شدند.
آقای صانعی در درس اخلاقش گفته است: «زمانی جامعه اصلاح می‌شود که افرادی که اهل دروغ، نیرنگ و فریب مردم هستند، خود را اصلاح کنند»؛ ظاهرا دروغ بزرگ تقلب که باعث بر هم زدن نظم و امنیت اجتماعی شد در نظر ایشان دروغ به حساب نمی آید که هنوز دست از حمایت بانیان این فتنه بر نمی دارند.
راستی آقای صانعی! دهه شصت را به یاد می آورید زمانی که دادستان بودید؟