روحش شاد...مرحوم رسول ملاقلی پور رسالتی درسینما داشت که آنرا بخوبی به انجام رساند ... اما حسادت برخی تنگ نظران برایش موانعی بود واو عمری را درکنار تلاش خستگی ناپذیرش درسینما صرف سنگ اندازی انان نمود... هرچند برخی از همین دوستان در مراسم تشیع او درتالاروحدت پشت تریبون برایش گریه کردند واشک ریختند وازصفات نیکش گفتند اما کلام بود و ازته قلب صداقت درگفتار نداشتند... به اعتقاد من نام یک خیابان برای اهل دل وهنر پایین آوردن شان انسانهای انتخاب شده از سوی باریتعالی هستند ومنزلتشان بیش از این بخشش هاست ... کاری کنید که تلاشهایش وکوچه پس کوچه های عشق رسول به اولیا وهنر بیشتر به مردم معرفی گردد...