گروه فیلم و صوت مشرق، میگل پریرا در ماه اکتبر (حدود مهرماه) این تصاویر را در سواحل نزدیک به جزیرۀ ماریا در مجمع‌ الجزایر آزور در پرتغال ثبت کرده است.


پریرا دربارۀ این تجربۀ عجیب نوشته است: «این خورشیدماهی اصلاً از حضور ما وحشت نکرد و 15 دقیقه ما را تعقیب کرد.» معمولاً خورشیدماهی‌ها یا ماهی‌های آفتابگردان تا حدود 3 متر طول و حدود 2 هزار و 200 کیلوگرم وزن پیدا می‌کنند.

این جانوران که به عنوان یکی از سنگین‌ترین ماهی‎های استخوان‌دار شناخته می شوند نوعی ماهی گرمسیری هستند. این موجود از نظر سر و دُم به ماهی شبیه است و قسمت اصلی بدن آن از پهلو مسطح است.

آلمانی‌ها این موجود را «سر شناور» می‌نامند، چینی‌ها به آن «ماهی ماشینی» می‌گویند و در زبان لاتین نیز به نام «مولا مولا» به معنای بار سنگین شناخته می‌شود.

اغلب ماهی ها برای شنا کردن در آب، دم خود را به سمت عقب و جلو می‌کشند، اما استخوان پشتی خورشیدماهی بیش از اندازه کوچک شده است و برای تامین انرژی مورد نیاز خود برای حرکت در آب، شدیداً به باله‌های جانبی‌اش متکی است.

این ماهی با چشمان باز و دهان گشوده متعجب به نظر می‎آید و دندان هم ندارد. این جانور از عروس‌های دریایی، زئوپلانکتون‌ها (جانداران ذره بینی)، جلبک‌ها و برخی ماهی‌های کوچک تغذیه می‌کند.

این جانور بزرگ روی سطح آب به پهلو می‌خوابد و آفتاب می‌گیرد. خورشیدماهی این کار را برای از بین بردن انگل‌های روی سطح بدنش انجام می دهد.

در واقع، این ماهی با خوابیدن به پهلو، به یک ظرف غذای بزرگ برای دیگر جانورانِ سطح آب تبدیل می‌شود تا انگل‌های روی پوستش را بخورند.