رادیو فردا افزود: تلاطم‌های شش ماه اخیر شمال آفریقا جبهه استراتژیک تازه‌ای برای اسرائیل گشوده است؛ تغییرات دراماتیکی که همچنان این منطقه را دربرگرفته، پیشاپیش نیز اثرات مهمی بر سیاست‌های اسرائیل و همسایگانش داشته است. برای نخستین بار از آغاز طوفان‌های سیاسی بی‌سابقه دنیای عرب، قرار است این روز‌ها هفدهمین کنفرانس دو سالانه اتحادیه آفریقا در شهر مالابو، پایتخت گینه استوایی در غرب قاره سیاه برگزار شود.
رادیو فردا در ادامه این گزارش افزود: آفریقا در سال‌های اخیر صحنه نبرد پنهانی میان ایران و اسرائیل بوده است؛ از یکسو ایران تلاش کرده است که بازوان خود را در قاره سیاه هرچه دراز‌تر کند و از دیگرسو، اسرائیل و همپیمانانش کوشیده‌اند که گام‌های ایران را محدود کنند. از همین روست که در نتیجه فروکش کردن اهمیت نظام‌های پیشین مصر و لیبی، نبرد منطقه‌ای جدیدی میان اسرائیل و ایران برسر تقویت رد پای خود در آفریقا، آشکارترشده است.
رادیو فردا وابسته به سازمان جاسوسی آمریکا در ادامه افزود: مداخلات و اشتیاق بزرگ ایران در قبال آفریقا، مدت‌ها پیش از «بهار عربی» مشاهده می‌شد؛ امری که در تقویت مناسبات از سوی ایران با همه کشور‌ها در کنار برقراری انواع روابط میان تهران با نهاد‌ها و تشکل‌های متعدد و ریز و درشت آفریقایی پدیدار شده بود. تنها همین اکتبرگذشته بود که نیجریه از کشف محموله‌های تسلیحاتی ایران در راه گامبیا خبر داد. اندکی بعد نیز، گامبیا مناسبات خود را با ایران قطع کرد و روابط نیجریه و یکی دو کشوردیگر آفریقایی با ایران دستخوش بحران شد. حتی سنگال نیز با ادعای «کشف محموله‌های ایران برای شورشی‌های سنگالی» مناسبات با دولت محمود احمدی‌نژاد را تعلیق کرد.
رادیو فردا افزود:به نوشته یدیعوت آخرونوت، مقامات اسرائیلی مدعی هستند که از آغاز انقلاب‌های منطقه‌ای، ایران درصدد بهره‌برداری از تزلزل در ثبات با هدف تقویت نفوذ خود بوده است. به گزارش این روزنامه اسرائیلی، نگرانی اصلی این رژیم ، سرنوشت زرادخانه تسلیحاتی لیبی است که ممکن است زیر تسلط دستان نادرست قرارگیرد.
رادیو فردا در ادامه با اشاره به سقوط حسنی مبارک افزود: عمده تلاش مصر در زمان حسنی مبارک در نگاهبانی از حدود غزه، مقابله با ایران بود؛ چه بسا مصر مبارک بر این تصور بود که ایران برای فرستادن سلاح و کار‌شناس و رد و بدل کردن نیرو با غزه، از راه مصر شدیداً تقلا می‌کند؛ تصوری که به همان اندازه نیز اسرائیل در آن شریک بود. مصر زمان مبارک نیز به اندازه اسرائیل و حتی بیش از آن، می‌خواست مانع از نفوذ ایران در آفریقا، بویژه در سرزمین‌ها، آبراه‌ها، شاهراه‌ها، میان بُر‌ها و کانال‌های راهبردی و حساس قاره سیاه شود.
یدیعوت آخرونوت، نوشته است که اکنون اسرائیل نگران است که در رهگذر تغییرات راهبردی منطقه، این ایران باشد که خلأ ایجاد شده را پر کند. اما مقامات اسرائیلی به یدیعوت آخرونوت گفته‌اند که تمرکز سران مصر بر امور اقتصادی و دور شدن نسبی آن‌ها از اثرگذاری برآفریقا و خاورمیانه به احتمال زیاد موقتی است.
دیپلمات‌های اسرائیلی به یدیعوت آخرونوت گفته‌اند که نظر به چشمداشت جدی ایران به آفریقا، ضروری است که اسرائیل نیز جای پای خود را تقویت کند زیرا ممکن است این تغییرات عمق استراتژیک جدیدی برای اسرائیل به‌وجود آورده باشد.
