به گزارش مشرق، پر شدن سلول زندان های بحرین مسئولان بحرینی را به ساخت زندان های  جدید وا داشته و نشان می دهد  در سرزمین مجازات و شکنجه چگونه آل خلیفه روح و جسم مردم را در اختیار مقاصد استبدادی خود در می آورد.

شهروندان بحرینی بازیچه سیاسی در دستان آل خلیفه

مسئولان بحرینی در توسعه دایره دیکتاتوری جان و مال مردم را در اختیار خود گرفته و پا را از این فراتر گذاشتند تا جایی که شهرندان خود را به بازیچه ای سیاسی تبدیل و از شکنجه آنان  به عنوان شاهدی بر قدرت خود استفاده کرده و سیاست مشت آهنین را به نمایش گذاشته اند.

این وضعیت یادآور همان مفهومی است که «میشل فوکو» فیلسوف فرانسوی نیز به آن اشاره کرده و در واقع خلاصه ای از قدرت طلبی در بحرین را به تصویر می کشد.

صدر نشینی بحرین از نظر شمار زندانیان

تعداد زندانیان در بحرین در حالی به چهار هزار نفر رسیده است که به این ترتیب ازهر یکصد هزار نفر 301 نفر در بند هستند.

این آماری است که تلویزیون سی.ان.ان آمریکا اعلام کرده و نشان داد که کوچکترین کشور خلیج فارس از نظر شمار زندانیان در بین کشورهای عربی صدر نشین است.

در کشور یک میلیون نفری بحرین هزاران نفر از اتباع هندی، پاکستانی و عرب در بند هستند و همه آنان از جمله  بیش از 250 کودک زندانی با شکنجه های وحشتناک دست به گریبان هستند.

پراکندگی زندان های بحرین در نقاط مختلف این کشور

20 زندان بحرین در مناطق مختلف این کشور پراکنده هستند و سه نهاد شامل دستگاه امنیت ملی، نیروهای دفاع و وزارت داخلی اداره این زندان ها را در دست دارند.

اما چهار زندان اصلی این کشور عبارتند از زندان القرین، الحوض الجاف، جو  ومرکز بازداشت در شهر عیسی (مخصوص زنان)
بنابر اعتراف دبیرخانه دادسراها وابسته به وزارت کشور بحرین، هزاران نفر از زندانیان سیاسی در این زندان ها در بند هستند حال آنکه یک هیئت رسمی در وزارت کشور پیش از آن با اشاره به پر بودن سلول های زندان ها درخواست کرده بود که برای حل این وضعیت اقدامات فوری اتخاذ شود.

ساخت زندان های جدید در پایتخت

در ماه می گذشته وزارت کشور بحرین از ساخت شش زندان جدید در منامه پایتخت این کشور خبر داده و اعلام کرد که دو زندان از این زندان ها در مرکز بازداشت موقت در الحوض الجاف قرار داشته و چهار زندان دیگر نیز در مرکز اصلاح و بازپروری جو قرار دارد.

وزارت کشور بحرین همچنین اعلام کرد که این ساختمان ها بر اساس استاندارهای بین المللی مربوط به امنیت و سلامت و شروط مناسب معیشتی ساخته شده است.

در این میان باید پرسید چرا زندان های  جدیدی در بحرین ساخته شد؟

پاسخ به این سوال آسان است و باید گفت دلیل ساخت زندان های جدید جذب تعداد روزافزون زندنیان در این کشور است.

«ناصر بخیت سعد» مدیر مرکز اصلاح و بازپروری وزارت کشور بحرین در این باره گفت: « عملیات ساخت زندان های جدید به هدف جلوگیری از تراکم زندانیان در زندان ها و برخورداری همه زندانیان از آسایش در دوران محکومیت خود است».

وی ادامه داد: ما تمام توجه خود را بر پاسخگویی به نیازها و خواسته های زندانیان متمرکز کرده و تلاش داریم آنان را به عنوان افرادی سودمند به جامعه بازگردانیم ...

البته منظور او از بازگشت این افراد تحویل آنان به جامعه برای همزیستی با دیکتاتوری است

اما «خالد سالم العبسی» معاون وزیر کشور بحرین نیز گفت که هدف از عملیات توسعه مراکز ویژه در زندان ها تضمین تمام حقوق زندانیان و بالا بردن سطح ارائه انواع خدمات و برنامه ها به آنان است.

نکته قابل ملاحظه اینکه  این ادعاهای مسئولان دولت بحرین در حالی است که چند زندانی از جمله  زکریا العشیری وعبد الکریم فخراوی وحسن جاسم الفردان غدیر و عده ای دیگر در نتیجه تنها یکی از خدمات آل خلیفه به زندانیان یا همان شکنجه جان خود را از دست دادند.

شکنجه زندانیان تا پای مرگ

به عبارت بهتر شکنجه تا پای مرگ در مجازات های سیاسی در بحرین چیز جدیدی نیست و از سال 1975 تا 1999 و سپس از سال 2007 تا 2011 شکنجه زندانیان موجب جان باختن 23 نفر از آنان شد.

در همین ارتباط «محمود شریف بسیونی» رئیس «کمیته ملی حقیقت یاب» در گزارش مشهور خود در سال 2011 به تشریح درد و رنج عبدالهادی الخواجه فعال بحرینی پرداخته و با اشاره به اینکه  وی به حبس ابد محکوم شده است، نوشت: الخواجه تقریبا هفت روز در بیمارستان نیروی دفاع بحرین سپری کرد.

بر اساس این گزارش، الخواجه در این مدت چشم بسته بود و دستان او نیز به تخت زنجیر شده بود و نیروهای امنیتی در بیمارستان او را به تجاوز جنسی و اعدام تهدید کردند.

همچنین در این گزارش آمده است که الخواجه دو ماه در زندان القرین در یک سلول انفرادی بسیار کوچک به سر می برد و نمی دانست کجاست و در چه روزی به سر می برد و هیچ هوای پاک و آزادی در سلول او نبود.

همچنین الخواجه هشت روز پس از یک عمل جراحی هر شب مورد ضرب و شتم قرار می گرفت و نگهبانان نقاب به چهره، او را از ناحیه سر و دو دست کتک می زدند تا جایی که بدن او متورم می شد.

اما فوکو فیلسوف فرانسوی در کتاب خود تحت عنوان « نظارت و مجازات» شکنجه را یکی از ابزار استثمار سیاسی جسم انسان برشمرده و می نویسد: بدن فرد شکنجه شده آیینه ای است که توسل به زور و قدرت برای سلطه جویی بر یک فرد یا یک جامعه را به تصویر می کشد.

در ژوئیه 2013 «جمعیت جوانان فعال حقوق بشر بحرین» تصاویری از «ناجی فیل» کارشناس حقوقی 39 ساله که بازداشت شده بود، منتشر کردند که در آن خط های بزرگی روی بدن او در اثر شکنجه نشان داده می شد.

اما مسئولان بحرین از عکس های فتیل و نیز مرگ العشیری و فخراوی به نفع خود استفاده کرده و در صدد برآمدند با استفاده از این عکس ها مردمی را که سد دیکتاتوری را شکسته بودند، به وحشت بیندازند.