گروه سیاسی مشرق - روزهای سرد زمستان 94 با گرمی رقابت سیاسی میان جریان‌های سیاسی کشور به فراموشی سپرده‌شده است؛ اصلاح‌طلبان که در گام اول سیاست ورزی خود به مانند دوران گذشته تمام نیروی سیاسی- رسانه‌ای خود را برای تضعیف جایگاه قانونی شورای نگهبان بسیج کرده بودند؛ آنان با «نهضت ثبت‌نام برنامه محور حداکثری» و «موج شکایت؛ حمله به شورای نگهبان» قصد داشتند نیروهای ساختارشکن خود را وارد رقابت انتخاباتی کنند اما با اجرای مرّ قانون از سوی شورای نگهبان ناکام ماندند.

با این شرایط اصلاح‌طلبان در بن‌بست سیاست ورزی و انسداد تصمیم‌گیری پیرامون چگونگی چینش لیست خود در انتخابات بهارستان دهم قرار دارند؛ در میان اتاق‌های فکر جریان اصلاحات دو دیدگاه جدی وجود دارد:

1. برتری عیار اصلاح‌طلبی بر قدرت‌طلبی:

طیفی از اصلاح‌طلبان معتقدند که عیار اصلاح‌طلبی از انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم خدشه‌دار شده است زیرا جریان اصلاحات، نامزد اصیل خود را مجبور به انصراف کرد و عضو جامعه روحانیت را به نمایندگی جریان متبوع خود برگزید و از آن روز به بعد عیار و شاخصه‌های هویتی اصلاح‌طلبی در برابر تکاپو برای کسب قدرت رنگ‌باخته است به‌نحوی‌که حتی با رد صلاحیت اعضای برجسته این جریان برخلاف دوره‌های پیشین ندای «تحریم انتخابات» شنیده نمی‌شود و حتی زمزمه‌های حضور اصولگرایان در لیست نهایی شنیده می‌شود و با این عقب‌نشینی‌ها از اصول و شاخصه‌های اصلاحات در سپهر سیاست کشور باقی نمی‌ماند.

این طیف از اصلاح‌طلبان مدعی هستند که تجربه تاریخی عدم رأی الهه راستگو به محسن هاشمی در انتخاب شهردار تهران باید سرلوحه چینش افراد در لیست باشد زیرا عیار اصلاح‌طلبی افراد بر کسب کرسی مجلس ارجحیت دارد.

در همین راستا "صادق زیباکلام" در روزنامه خانوادگی آرمان امروز نوشت: «هیچ تضمینی وجود ندارد. باید پذیرفت تعدادی از کسانی که با حمایت اصلاح‌طلبان به مجلس راه می‌یابند ممکن است به سمت جریانات دیگر متمایل شده و احساس کنند اصولگرایان قدرت دارند و به آنان بپیوندند.»[1]

2. برتری قدرت‌طلبی بر عیار اصلاح‌طلبی:

طیف دیگر از اصلاح‌طلبان برخلاف شعارهای پیشین خود شوکران قدرت‌طلبی در حاکمیت را بر شهد عیار اصلاح‌طلبی ترجیح می‌دهند. اصلاح‌طلبان همسو با دولت خواهان لیستی جبهه‌محور در مقابل گزینش افراد بر اساس عیار اصلاح‌طلبی هستند و از تقابل جبهه اعتدال در مقابل جبهه افراط سخن می‌گویند؛ حامیان این طیف از اصلاح‌طلبان معتقدند که لیست مشترک اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان همسو با دولت برای «مجلس اصلاحات» مناسب است حتی اگر «مجلس اصلاح‌طلبان» رقم نخورد ولی اهداف حداقلی آنان مهیا خواهد شد.

· فردای پایان اختلاف چه زمانی فرامی‌رسد؟/ لیست اصلاح‌طلبان در تردید و اختلاف

«فردای پایان اختلافاتمان به لیست نهایی خواهیم رسید» روایت صادق خرازی از لیست اصلاح‌طلبان است؛ اما آن «فردا» هنوز اتفاق نیافته است و «اختلافات» مانع از انتشار لیست نهایی شده است. اختلافاتی که در جدال میان عیار «اصلاح‌طلبی/ قدرت‌طلبی» صورت‌بندی شده است.

"حسن رسولی" از نزدیکان محمدرضا عارف در گفت‌وگو با «فرهیختگان» در پاسخ به این سؤال که چقدر ممکن است اصلاح‌طلبان و حامیان دولت در تهران با رهروان و اصولگرایان معتدل فهرست مشترک داشته باشند؛ اظهار داشت: «باید منتظر روزهای آینده باشیم اما به‌عنوان نظر شخصی بسیار بعید می‌دانم.[2]»

اما از آن‌سو، "عبدالله ناصری" اعضای سازمان منحله مجاهدین پیرامون حضور افراد اصولگرا در لیست بسته‌شده اصلاح‌طلبان اظهار داشت: «مطهری استثناست و در لیست تهران، هیچ اصول‌گرای دیگری جای نخواهد گرفت.»[3]

در میان این اختلافات "الیاس حضرتی"؛ گام دوم را برداشت و لیستی را که به‌احتمال‌زیاد لیست اصلی اصلاح‌طلبان در تهران است؛ را منتشر کرد[4] تا این اقدام تأیید بر سخنان عبدالله ناصری از اعضای سازمان منحله مجاهدین مبنی بر نهایی شدن و معرفی باشد: «لازمه فعالیت سیاسی، واقع‌بینی است و دقیقاً به همین دلیل، لیست ۳۰ نفره پایتخت تقریباً نهایی شده و در حال معرفی هستیم.

بااین‌وجود اندکی هم صبر می‌کنیم تا کاندیداهای خودمان را به‌طور رسمی اعلام کنیم.[5]» اما در برابر این رفتار جریان تندرو اصلاحات محمدرضا عارف با زبانی کنایه‌آمیز اظهار داشت: «از لیست پیشنهادی منتسب به دولت هیچ اطلاعی ندارم ولی لیست اصلاح‌طلبان هفته آینده نهایی می‌شود. مشخص نیست که من به‌عنوان سر لیست معرفی شوم»[6]

برآیند رخدادی حاکم در میان اردوگاه اصلاح‌طلبان نشان‌دهنده اختلافات عمیقی هست که عبارت‌اند از:

1. جریان اصلاح‌طلب همسو با دولت خواهان عبور از محمدرضا عارف به‌عنوان رییس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هستند؛ آنان عارف را فردی منعطف می‌دانند که مانند انتخابات ریاست جمهوری 92 در برابر فشارها کناره‌گیری سیاسی می‌کند. از آن‌سو محمدرضا عارف لیست پیشنهادی را «لیست دولت» خطاب کرده است تا از سهم خواهی حزب اعتدال و توسعه گلایه کند و حتی سر لیستی خود را که هدیه به‌پاس فداکاریش در انتخابات 92 است را به اماواگر بسپارد.

2. جریان ساختارشکن و فتنه‌گر اصلاحات تمام تلاش خود را برای حضور مجدد بر اتاق‌های تصمیم‌گیری اصلاحات آغاز کرده است؛ آنان بار دیگر عارف را قربانی سیاست‌بازی خودکرده‌اند و لیست منتخب خود را به نام عارف مهر تأیید زدند