به گزارش مشرق به نقل از تابناک ، شايد خيلي ها هنوز سرود زيبايي که در وصف شهيد محمد جهانآرا فرمانده سپاه خرمشهر سروده شده را به خاطر داشته باشند. در آن زمان ورد زبان هر ايراني اين سرود زيبا بود با اين اشعار: ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته... سراينده اشعار اين سرود زيبا کيست؟ آقاي عزيزي. فردي که براي دل خودش شعر ميگويد، متولد خطه خوزستان و از همرزمان جهانآرا ، حاضر در دفاع از خرمشهر تا آخر و حاضر در آزادي خرمشهر تا لحظه آخر و کسي که از سال ?? در اراک ساکن شده ..
فکر و اساس سرودن شعر در وصف جهانآرا چگونه بود؟
جهانآرا بسيار آرام و دوست داشتني بود و جاذبه خاصي در او وجود داشت. در اولين سالگرد شهادت وي به تهران ميرفتيم. در اتوبوس دوستان پيشنهاد کردند که شعري درمدح شهيد جهانآرا تهيه شود تا در مراسم ايشان همه با هم بخوانند. در اين فاصله که در اتو بوس بودم اين شعر را آماده کردم. البته خود نواي اين شعر يک نوحه قديمياست که با يکسري تغييرات کلي و اساسي آن را به صورت فعلي که رايج است تبديل کردم.
اولين بار شعر را چه کسي خواند؟
اولين بار در مراسم سالگرد جهانآرا خودم خواندم بعد آن را به حسين فخري که عضو سپاه خرمشهر بودند دادم و ايشان نيز آن را به غلام کويتي پور دادند. درسال ?? به پيشنهاد کويتي پور تغييراتي در آن دادم. البته آن زماني که وي اين شعر را خواندند من درمنطقه مهران بودم و در آنجا ديدم يکي از بچه هاي دزفول اين شعر را زمزمه ميکند و برايم جاي تعجب بود که وي اين شعر را از کجا بهدست آورده. از او سوال کردم و گفت، شب گذشته کويتي پور آن را خوانده و من هم تعدادي از ابيات آن را حفظ کردم.
آيا سرودن اين اشعار با يک انگيزه دروني خاص بود؟
اين اشعار خودشان به سراغ آدم ميآيند و در آن فضا که قرار بگيري آن روحيه ايجاد ميشود و مثل يک رايحه دلنشين يا يک ابر زودگذر است که بايد سريع آن را جذب کني و به آن سبک و سياق بدهي تا ماندگار شود و در غير اين صورت ميگريند و ميروند بهطور مثال در مورد شعر زير که کويتي پور خوانده بودند همان شعر «ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه» يک شاعر ديگر اين شعر را گفته بود و من هم بدون آنکه از شعر وي اطلاعي داشته باشم شعري با همين سبک و سياق درمدح خرمشهر سرودم به کويتي پور دادم که وي نيز اين اشعار را با هم تلفيق کرد و اين سرود ياران چه غريبانه را خواندند که چند بيت از اشعار آن توسط من سروده شده است.