به گزارش مشرق، فارس نوشت: جنوب استان کرمان، از سال‌هاي دور در سايه دهشتناک محروميت به سر برده است. منطقه‌اي وسيع شامل شش شهرستان جيرفت، کهنوج، قلعه گنج، عنبرآباد، رودبار و کهنوج که روزي مردمان نجيبش عمدتاً با کشاورزي تأمين مي‌شود.
راز محروميت جنوب استان کرمان از سال‌هاي دور را کسي نمي‌داند. اما هرچه هست بايد گفت که اين منطقه و مردمان خوبش سال‌هاي سال بود که در گير و دار روزمرگي‌هاي مسئولان و مديران گم شده بودند. گم شدني که هر روز بيش از روز قبل بر سنگيني بار محروميت مناطق جنوب استان کرمان مي‌افزود.
اين گزارش قصه رئيس جمهوري است که براي خدمترساني به مردم محروم مناطق جنوبي استان کرمان، تمام پرستيژ يک رئيس جمهور و مصلحت‌هايي که سال‌هاي سال مردم نجيب اين خطه محروم را آزار مي‌داد، کنار گذاشت و عاشقانه گام در راه خدمت‌گزاري به آنان نهاد.
خدمتي آنچنان عاشقانه که حتي تحسين مخالفان دولت را نيز برانگيخت.

اپيزود اول؛
خاطراتم از سال‌هاي دولت اصلاحات را ورق مي‌زنم. هواي خنک تالار خانه شهر کرمان حسّ زيبايي به انسان دست مي‌دهد. معصومه ابتکار رئيس وقت سازمان محيط زيست کشور در دوران خاتمي طي سخناني بر اهميت فعاليت‌هاي تشکل‌هاي غير مردمي حافظ محيط زيست تأکيد مي‌کند.
استاندار وقت کرمان نيز سخنران بعدي است. او که در ماجراي تحصن و استعفاي نمايندگان مجلس ششم، جزو بيست و چند استانداري است که تهديد به استعفا از سمت خود کرده است، طي سخناني به اهميت فعاليت‌هاي تشکل‌هاي غير دولتي اشاره مي‌کند و تأکيد بر نهادينه شدن مباني جامعه مدني ادامه سخنان استاندار اصلاح طلب استان کرمان را تشکيل مي‌دهد.
فرياد تشکل‌هاي دانشجويي از محروميت مردم جنوب استان کرمان بلند است. هر از گاهي تصاويري از محروميت‌هاي گسترده مردم در شهرهاي جيرفت، کهنوج، منوجان، عنبرآباد، قلعه گنج، رودبار و روستاهاي اين مناطق منتشر مي‌شود.
بحث کپرنشيني مردم محروم مناطق جنوب استان کرمان نيز هر از گاهي در رسانه‌ها منتشر مي‌شود و ديگر هيچ.
گفته مي‌شود در جنوب استان کرمان، بيش از 300 هزار نفر از مردم در 50 هزار خانه کپري زندگي مي‌کنند.
و تمام اين محروميت‌هاي تاريخي در حالي بوده است که خشکسالي هفت ساله نيز، هر روز و هر شب در حال پاشيدن نمک بر زخم مردم محروم جنوب استان من است.
"عبور از خاتمي " اين روزها بحث داغ رسانه‌هاي اصلاح‌طلب است.
حسين مرعشي معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان گردشگري است. بحث از بين رفتن ميراث فرهنگي در جيرفت نيز در گوشه و کنار مطرح شده است. مرعشي در يکي از مصاحبه‌هايش در جيرفت مي‌گويد: "مي‌خواهيم هواپيماهاي شناسايي بدون سرنشين در منطقه راه‌اندازي کنيم تا پوشش حفاظتي مناطق باستاني بيشتر شود " و هنوز هم هيچ‌کس به فکر مردم جنوب و پاهاي نازک بچه‌هاي محروم اين مناطق نيست که زمين‌هاي داغ هر روز آنها را مي‌سوزاند.
مي‌گويند تنها در عنبرآباد، 8 هزار خانه کپري وجود دارد و اين در حالي‌ست که براي سازمان جوانان در شهر کرمان و با عنايت استاندار وقت، يک ساختمان به مبلغ يک ميليارد تومان خريداري مي‌شود.
و هواي جنوب استان من آنقدر داغ مي‌شود که مردم گاه با لحني تلخ مي‌گويند: " داريم در جهنم زندگي مي‌کنيم...! جهنم چه فرقي با اينجايي که ما داريم زندگي مي‌کنيم، دارد؟ سوزان است و بي امکانات. "
اين يک حقيقت است. محروميت، فقر، بي‌توجهي و خشکسالي همگي دست در دست هم داده بودند و مردمي مظلوم در جنوب يکي از پهناورترين استان‌هاي کشور را در محاصره قرار داده‌اند.
فضاي سياسي کشور هر روز داغ و داغ‌تر و انتخابات نزديک مي‌شود.
محروميت در جنوب استان من به حدي است که يکي از نمايندگان مجلس چند ماه پس از انتخابات، به روستايي آنقدر محروم در جنوب استان کرمان اشاره مي‌کند که گويي مردم اين روستا سال‌هاست که با هيچ‌کس در ارتباط نبوده‌اند...؟!

اپيزود دوم؛
اواسط سال 1384 است. دکتر محمود‌احمدي نژاد منتخب ملت در انتخابات دولت نهم است. رئيس جمهوري ساده و آنقدر بي‌پيرايه که در برابر عده‌اي که او را به خاطر ظاهر بي آلايشش به تمسخر مي‌گيرند، مي‌گويد: " ظاهر من اگر به رئيس جمهوري بي‌شباهت باشد اما به نوکري مردم شباهت دارد. "
تغييرات مديريتي در سطح استان کرمان رخ مي‌دهد و مديريت دولت عدالت‌محور با اعلام اينکه اولويت ما نگاه به مناطق محروم است در استان يکپارچه مي‌شود. و شاه بيتي که در صحبت‌هاي مختلف استاندار جديد کرمان و مديران دولت نهمي استان، شنيده مي‌شود يک جمله است: "محروميت‌زدايي از جنوب استان کرمان ".
سفرهاي استاني مديريت ارشد استان کرمان در دستور کار قرار مي‌گيرد. حضور مداوم مديران رئيس جمهور احمدي‌نژاد در شهرهاي جنوبي استان کرمان آنچنان چشمگير مي‌شود که حتي تحسين تعدادي از نمايندگان اصلاح‌طلب استان کرمان در مجلس را نيز برمي‌انگيزد.
به يک باره آمارهاي مربوط به محروميت‌ها در جنوب استان کرمان در رسانه‌ها نمود بيشتري مي‌يابد.
حالا مردم مطلع مي‌شوند که هنوز هم در فاصله‌اي نه چندان دور از مرکز يکي از بزرگ‌ترين استان‌هاي کشور، کودکاني هستند که در سرما و گرماي تابستان در مدارس کپري درس مي‌خوانند.
مردم حالا قصه ناامني‌هاي جنوب استان کرمان را بيشتر در رسانه‌ها مي‌خوانند و حال و هواي يک خشکسالي چند ساله براي آدم‌هايي که تمام رزق و روزي‌شان را از کشاورزي به دست مي‌آورند را بيشتر درک مي‌کنند.
حالا ديگر جنوب استان کرمان مثل سال‌هاي سرد سازندگي و اصلاحات غريب نيست. حالا اين پهنه وسيع و داغ پهنه آمد و شد مديران دولت از صدر تا ذيل مي‌شود.
رئيس جمهور، معاون اول، وزرا، استاندار و همه و همه، دولتياني هستند که پياپي و يکي پس از ديگري مسافر شهرهاي غريبي مي‌شوند که محروميت‌ امانشان را بريده است.
دولت نهم با اعمال مديريتي بسيجي نخستين گام‌هاي بلند خود را براي رفع محروميت از جنوب استان کرمان برمي‌دارد. ايجاد سرپناه براي مردم محروم، ايجاد اشتغال و تأمين امنيت، سه اولويتي است که مدام از سوي محمد رئوفي‌نژاد استاندار وقت کرمان عنوان مي‌شود.
توجه دولت به جنوب استان کرمان به حدي است که استاندار کرمان در مراسمي صريحاً اعلام مي‌کند که در استان کرمان به دليل محروميتي که در جنوب وجود دارد، بخش عمده اقدامات دولت نهم، معطوف به اين بخش شده است.
حالا ديگر منطقه‌اي که راه‌هايش را انگار يک بار براي هميشه بچه‌هاي جهاد سازندگي در سال‌هاي اول انقلاب تأسيس کرده بودند، شاهد کلنگ‌زني بزرگراه‌هايش مي‌شود.
اختيارات دستگاه‌هاي دولتي مستقر در جنوب استان کرمان نيز افزايش مي‌يابد و کار به آنجا مي‌رسد که حتي اين منطقه داراي چند اداره مستقل نيز مي‌شود.
دولت به مسئله امنيت جنوب استان کرمان نيز توجه ويژه‌اي معطوف مي‌کند. گردان‌هاي عملياتي نيروي انتظامي در منطقه تقويت و قرارگاه‌هاي جديدي در شهرهاي جنوبي ايجاد مي‌شود. اکنون ناجا هم در کنار دولت قرار مي‌گيرد و جملگي پاي در راه رفع محروميت جنوب استان کرمان مي‌گذارند.
رئيس جمهور احمدي‌نژاد به همراه ساير اعضاي هيئت دولت در نخستين سفر خود به استان کرمان به جنوب اين استان نيز سفر مي‌کند. و سفر احمدي‌نژاد منجر به ايجاد ستاد توسعه جنوب استان کرمان به رياست معاون اول رئيس جمهور مي‌شود.ستادي که با عضويت چند وزير به صورت ويژه بحث محروميت‌زدايي از جنوب استان کرمان را در دستور کار خود قرار مي‌دهد و يکي از وظايف آن ارائه گزارش‌هاي مستمر به رئيس جمهور است.
اينجا جنوب استان کرمان. روز سفر اعضاي کارگروه توسعه استان کرمان به شش شهرستان جنوبي استان. حالا حتي دبير هيئت دولت نيز بايد براي اطمينان بيشتر، از پروژه‌هاي سفر و وضعيت مردم با يک دوربين کوچک فيلمبرداري کند.
اينجا جنوب استان کرمان. يک روز داغ. و اين مديران ارشد دولت جمهوري اسلامي ايران هستند که وجب به وجب خاک‌هاي تفتيده جنوب استان کرمان از قلعه گنج تا رودبار و اسلام‌آباد و عنبرآباد را طي مي‌کنند تا بتوانند هر چند قدمي براي رفع سنگيني محروميت از شانه‌هاي مردم بردارند.
حالا ديگر مردم محروم جنوب استان من، رئيس جمهور احمدي‌نژاد را با همان صفاي لهجه‌هاي خودشان صدا مي‌زنند. نه دکتري و نه رئيس جمهوري ابتدا و آخرش نصب مي‌کنند. "احمِدي نژاد "... اين همان لفظ خودماني‌اي است که رابطه جنوبي‌هاي استان من با رئيس جمهورشان را شکل مي‌دهد.
اقدامات دولت در جنوب استان کرمان همچنان ادامه مي‌يابد.
ستاد توسعه پايدار جنوب استان کرمان نيز از ديگر برکات دولت نهم است که در استان و با وظيفه پيگيري توسعه اين مناطق تشکيل مي‌شود.
دولت در قالب طرحي جديد ساخت بيش از 10 هزار واحد مسکوني را براي مردم محروم جنوب استان کرمان در دستور کار قرار مي‌دهد.

اپيزود سوم؛
حالا از روزهاي آغازين دولت رئيس جمهور احمدي‌نژاد بيش از 5 سال مي‌گذرد. استان کرمان هم اکنون شاهد مديريت سومين استاندار خود در دولت اصولگرا است. مديران زيادي نيز در رده‌هاي پايين‌تر رفته‌اند و آمده‌اند و بر جنوب استان کرمان و مردمان نجيبش نيز روزها و شب‌هاي زيادي گذشته است.
نمي‌شود گفت تمام راه را براي محروميت‌زدايي از جنوب استان کرمان پيموده‌ايم. اما به گواه تاريخ و حتي به گواه آناني که مخالف احمدي‌نژاد و دولت او هستند و به جنوب استان کرمان هم سفري داشته‌اند، آنقدر از اين راه رفته‌ايم که مردم جنوب استان من، هنوز هم "احمِدي‌نژاد " خودشان را دوست داشته باشند.
خشکسالي همچنان اين مردم را آزار مي‌دهد. قسمت نپيموده راه نيز تا مقصد بسيار است و ضعف‌ها و شيطنت‌ها نيز که البته گاهي اوقات فضاي خدمت‌رساني را کند مي‌کند.
کسي هم نيست که بگويد سايه دهشتناک فقر و محروميت از جنوب استان کرمان رخت بر بسته است. اما حقيقت آن است که در سوي جنوبي‌ترين نقاط استان کرمان. از تمگران و چاه داد خدا و کوتيج تا اسلام‌آباد و رودبار و جيرفت و تا فرسنگ‌ها آنسوتر؛ مردمي هستند که اگرچه سال‌ها طعم تلخ محروميت و بي‌مهري مسئولان را چشيده‌اند. اما حالا دلخوش به اين هستند که رئيس جمهوري دارند که از جنس خودشان است.
آنها حالا رئيس جمهوري دارند که مي‌دانند لااقل زرق و برق پست و مقام‌ها دلش را نبرده است و خجالتي ندارد که در کنار سفره يک پيرزن و پيرمرد بنشيند و خسته نمي‌شود از اينکه از صبح زود تا پاسي از شب کار کند.
مردم جنوب استان من حالا با وجود تمام نداري‌ها و کمبود‌ها، احساس مي‌کنند رئيس جمهوري دارند که لااقل در کنار آنهاست نه در جايي دورتر از آنها ...