به گزارش مشرق به نقل از فارس، حجتالاسلام والمسلمين عليرضا پناهيان در ادامه به جريان نافرماني ابليس پس از شش هزار سال عبادت اشاره کرد و بر اهميت عاقبت به خيري و لزوم نگراني دائمي مؤمن براي عاقبت بخير شدن تأکيد کرد و گفت: بايد همه را به عاقبت به خيري سفارش کنيم.
وي در اين لحظه از سخنان خود با بيان اينکه دعاي امام عادل نافذ است، دعا کرد که "الهي عاقبت همه ما را به خير بگردان. "
پناهيان از رهبر معظم انقلاب خواست تا اين دعا را با آمين خود همراهي کنند.
وي در ادامه سخنان خود بر تقدم ولايت بر عدالت تأکيد کرد و با اشاره به مقابله معاويه با اميرالمؤمنين علي (ع)، به قرائت نامه معاويه به امام علي(ع) و پاسخ بسيار پرعمق ايشان به نامه معاويه پرداخت و گفت: نبايد عدالت را بهانهاي براي اقدام عليه ولايت قرار داد چرا که قطعاً ولايت بر عدالت مقدم است.
حجتالاسلام والمسلمين پناهيان با بيان اينکه عدالت بسيار شيرين است و در برخي روايات از آن به عنوان تسکيناً للقلوب ياد شده است، تأکيد کرد: با اين وجود عدالتزدگي منهاي ولايت کار را به جاهاي بسيار خطرناکي ميکشاند و خوارج نمونه بارز اين موضوع هستند.
وي با اشاره به جريان قتل فجيع عبدالله ابن خبّاب به دست خوارج گفت: عدالتزدگي بيولايت گاهي کار انسان را به چنين جاهايي ميرساند.
اين استاد حوزه و دانشگاه با بيان اينکه انسانهاي خوب بايد بيش از ديگران مراقب خود باشند، گفت: گاهي همين خوبيها سد راه انسان ميشود. در اول انقلاب نيز برخي مبارزين و انقلابيون وجود داشتند که بعدها 180 درجه روش خود را تغيير دادند.
پناهيان در ادامه با تأکيد بر اينکه اين امتحانات سخت، علائم نيکوئي هستند و ما بايد اين امتحانات را بگذرانيم، به بيان روشهاي جلوگيري از انحراف "انسانهاي خوب " پرداخت و گفت: يکي از اين روشها که در زيارت جامعه کبيره و آيه 16 سوره توبه آمده است، پرهيز از "وليجه " است. وليجه يعني کسي که در قلب انسان نفوذ ميکند و بر او تأثير ميگذارد که "فهي طاغوت! "
وي خاطرنشان کرد: يکي از راههاي منحرف نشدن، پرهيز از همين وليجههاست.
اين استاد حوزه و دانشگاه در پايان با بيان اينکه بايد از اين امتحانات سخت که علائم ظهور است سربلند بيرون بيايم، به محبت ويژه خداوند به بندگانش اشاره کرد و گفت که خداوند قطعاً انسانها را ياري ميکند.
پس از پايان سخنان حجتالاسلام والمسلمين پناهيان، حاضرين در حسينيه امام خميني(ره) به سوگواري براي بانوي دو عالم، حضرت صديقه طاهره، فاطمه زهرا(س) پرداختند.