به گزارش مشرق به نقل از فارس، پيکر مطهر شهيد «عبدالحسين برونسي» فرمانده تيپ جوادالائمه (ع) که در 23 اسفند 1363 در عمليات بدر در شرق دجله پس از شهادت مفقود شد، بعد از 27 سال به آغوش وطن بازگشته و در همان مزاري که در سال 1364 در بهشت رضا (ع) مشهد مقدس به عنوان مزار شهيد مفقود تعيين شده بود، به خاک سپرده مي‌شود.
پيکر مطهر اين شهيد روز جمعه در محل نماز جمعه قرار گرفته و عاشقان بر پيکرش نماز شهيد اقامه مي‌کنند؛ مراسم شب وداع با شهيد برونسي بعد از نماز مغرب و عشا در حسينيه امام خميني (ره) واقع در چهارراه نخريسي مشهدمقدس با حضور خانواده معظم شهيد و امت شهيد پرور برگزار خواهد شد.
همچنين، مراسم تشييع پيکر مطهر اين شهيد و سه شهيد گمنام دوران دفاع مقدس ساعت 9 صبح روز شنبه مصادف با در سالروز شهادت حضرت زهرا (س)، از ميدان بسيج به سمت حرم حضرت ثامن‌الائمه (ع) بر شانه‌هاي شيفتگان ولايت و شهادت تشييع مي‌شود.
به گزارش توانا، سردار شهيد «عبدالحسين برونسي» در سال 1321در روستاي «گلبوي کدکن» از توابع تربت حيدريه، قدم به عرصه هستي نهاد. روحيه ستيزه‌جويي با کفر و طاغوت، از اوان کودکي با جانش عجين شد؛ وي در سال 1341 به خدمت زير پرچم احضار شد که به جرم پايبندي به اعتقادات اصيل ديني بارها مورد اهانت و آزار افسران و نظاميان طاغوتي قرار گرفت.
شهيد برونسي در سال 1347 ازدواج کرد و در همين سال، اعتراضات او به برخي خدعه‌هاي رژيم پهلوي مانند اصلاحات ارضي به اوج خود رسيد که در نهايت به مهاجرت او و خانواده‌اش به شهر مقدس مشهد و سکونت در آنجا انجاميد و اين مهاجرت فصل نويني را در زندگي وي رقم زد.
اوستا عبدالحسين پس از چندي، با هدفي مقدس به کار سخت و طاقت‌فرساي بنايي روي آورد و رفته رفته در کنار کار، مشغول خواندن دروس حوزه نيز شد؛ بعدها به علت شدت يافتن مبارزات ضدطاغوتي‌اش و زندان رفتن‌هاي پي در پي و شکنجه‌هاي وحشيانه ساواک و نيز پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي و ورود او در گروه ضربت سپاه پاسداران، از اين مهم باز ماند.
شهيد برونسي با شروع جنگ تحميلي، در نخستين روزهاي جنگ، به جبهه روي آورد که اين دوران، برگ زرين ديگري در تاريخ زندگي او شد و به خاطر لياقت و رشادتي که از خود نشان داد، مسئوليت‌هاي مختلفي را برعهده او گذاشتند که آخرين مسئوليت او، فرماندهي تيپ 18 جوادالائمه (ع) است پيش از عمليات خيبر است. وي با همين عنوان در عمليات بدر، در حالي که شکوه ايثار و فداکاري را به سر حد خود رسانده بود در تاريخ 23 اسفند 1363مرثيه سرخ شهادت را نجوا کرد و پيکر مطهرش مفقود شد.
