به گزارش مشرق، سايت موج قانون نوشت: زنان هم در مسير بالندگي وکمال همچون مردان مي توانند حرکت کنند واز جهت تکويني وتشريعي هيچ گونه ممانعتي در اين راه به عمل نيامده است چراکه مسير کمال، همان نقطه نهايي سير يک انسان است که در آن زن و مرد اشتراک دارند هان طور که قرآن درباره اين برخورداري از امکانات رشد و کاميابي مردان و زنان مي فرمايد: «يوم تري المؤمنين و المؤمنات يسعي نورهم بين ايديهم و بأيمانهم بشراکم اليوم جنات تجري من تحتها الأنهار خالدين فيها ذلک هو الفوز العظيم – آن در روزي که مردان و زنان با ايمان را مي نگري که نورشان پيش رو در سمت راستشان به سرعت حرکت مي کند (و به آنها مي گويد:) بشارت باد بر شما امروز به باغهايي از بهشت که نهرها زير درختان آن جاري است؛ جاودانه در آن خواهيد ماند و اين همان رستگاري بزرگ است.»(1)

در قرآن کريم يک اصل معيار کمال است و همواره ساير کمالات را در پرتو آن اصل مي سنجند و آن تقرب به خداست که از او به عنوان تقوا ياد شده است و به تعبير حضرت آيت الله جوادي آملي(حفظه الله) کمالات انساني در سايه ي عبادت و اطاعت حق است و چون اطاعت و عبادت بين زن و مرد مشترک است، قهرا راه تکامل مشترک خواهد بود.(2)

ونيز محي الدين عربي مقامات عرفاني را مختص مردان ندانسته و بلکه زنان را نيز در آن شريک مي داند و مي گويد چون غلبه با مردان بوده به اسم مردان ياد مي شود.

لذا از اين مطالب دانسته مي شود که زن و مرد در همه امور از جمله دستيابي به کمالات برابري دارند و همچنين زن و مرد در دستيابي به ذلت هم برابر هستند و همان طور که مرداني را در تاريخ مشاهده کرده ايم که اعمال زشت و ناپسندي را مرتکب شده و در فتنه ها دخالت داشته اند،زناني هم همواره در تاريخ بوده اند که پابه پاي مردان در فتنه ها شرکت کرده و مرتکب اعمال زشت و ناپسندي شده و به نهايت پستي رسيده اند.

در همين ابتداي بحث ذکر حديثي از مولاي متقيان امير مؤمنان علي(عليه السلام) خالي از لطف نيست؛

قال امير المؤمنين(عليه السلام): «يظهر في آخر الزمان و اقتراب الساعه و هو شر الأزمنه نسوه کاشفات عاريات متبرجات خارجات من الدين، داخلات في الفتن، مائلات الي الشهوات، مسرعات الي اللذات، مستحلات للمحرمات في جهنم خالدات- در آخر الزمان و نزديک شدن زمان موعود(قيامت) که بدترين زمانهاست (چون جهان از ظلم وستم پر شود) زناني ظاهر مي شوند که بي حجاب و عريان بيرون آمده خودنمايي مي کنند، از دين خارج مي شوند(به احکام دين توجهي ندارند) در فتنه ها (آشوبها يا محافل عيش و شهوت) داخل مي شوند و به شهوتراني روي مي آورند، به لذات جوئيها شتابانند، حرامهاي الهي را حلال مي کنند و در جهنم هميشه خواهند ماند»(3)

بنابراين با توجه به مطالب ذکر شده بايد گفت که زنان همواره نقشي مؤثر در فتنه ها داشته اند و لذا همان گونه که تاريخ شاهد مشارکت سياسي مثبت زنان بوده- مثل يادآوري امام صادق(عليه السلام) از پنجاه زن که در زمره اصحاب خاص حضرت مهدي(عج) قرار دارند که سيزده نفر از آنان در جنگها به درمان مجروحان و پرستاري بيماران مي پردازند و يا مثل حضور زنان به همراه امام حسين (عليه السلام) در قيام کربلا و تأييد اين عمل در کلام آن حضرت و يا مانند تمجيد و تأييد امام صادق(عليه السلام) از اعتراض آرام زنان بني هاشم به شهادت امام حسين (عليه السلام)، اين اعتراض بدين گونه واقع شد که تمامي آن زنان جهت زنده نگه داشتن ياد سرور شهيدان، تا سالها از زينت استفاده ننمودند- خاطراتي فروان از تأثير منفي آنها نيز در متن خويش دارد.

حال در اين مقاله به ذکر نمونه هايي از نقش منفي زنان سياستمدار در اعصار تاريخ مي پردازيم.

الف) عصر انبياء

در قرآن به همسر لوط و نوح به عنوان دو زن خائن که به ساحت مقدس رهبر جامعه اسلامي خدشه وارد ساخته و با دشمنان انبياء همراهي نمودند، اشاره مي شود.(4)

در آيه اي ديگر از دو تن از زنان پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله که در فعاليت بر عليه پيامبر مشارکت داشتند ياد مي شود.(5)

در سوره تبت خداوند قهار، ام جميل، همسر ابولهب را «حمالة الحطب» مي خواند که هيزم بيار معرکه عناد و دشمني با پيامبر صلي الله عليه و آله بود.(6)

تاريخ انبيا نشان مي دهد زني در قتل يحيي بن زکريا، پادشاه را با سياست و تدبير، بر کشتن آن پيامبر عظيم الشان تحريک مي نمايد و در نهايت بر سر طشتي از طلا که سر مبارک آن حضرت در آن قرار گرفته مي نشيند.(7)

پي نوشتها:

--------------------------------------------------------------------------------

1- حديد – 12 ، قرآن مجيد ترجمه آيت الله مکارم شيرازي

2- زن در آينه جلال و جمال ، آيت الله جوادي آملي ، ص 210 و 211

3- من لا يحضره الفقيه ، شيخ صدوق (ره) ، ج 5 ، 21 ، کتاب النکاح ، حديث 4374

4- هود - 81 و تحريم - 10

5- تحريم - 3 و 4

6- تبت - 4

7- سيره ابن هشام ج 3 - ص 66 - جوامع السيره - ص 150