به گزارش مشرق، عليرضا سبط احمدي تهيه‌کننده در گفت و گو با فارس درباره تعريف سرگرمي در سينما و مصدايق آن در فيلم‌هاي ايراني گفت: فيلمي که بتواند براي ساعاتي مخاطب را سرگرم کند و او را از مشغله روزمره و ذهنيت‌هاي مختلف دور کند و با خود همراه کند، فيلم سرگرم‌کننده‌اي است و وظيفه سينماست که بتواند مردم را براي ساعتي از هرگونه مشغله اقتصادي، اجتماعي و... دور کند و با خود همراه کند.
وي در ادامه افزود: ما در جامعه‌اي زندگي مي‌کنيم که کمتر امکانات فرهنگي سرگرم‌کننده و شادي‌بخش براي مردم فراهم است و همين امر باعث شده تا شادي در زندگي‌هاي ما کمرنگ شود و سينما هم متاثر از شرايط جامعه است و فيلم‌هايي ساخته مي‌شود که به مسايل اجتماعي، و زندگي روزمره مي‌پردازد و همين باعث شده تا فيلمي که بتواند بي‌پرواتر از مسايل مختلف جامعه سخن بگويد مورد اقبال عمومي قرار مي‌گيرد.
وي در ارتباط با ساخت آثار سطحي کمدي که در سال‌ها‌ي اخير ساخته شده است، گفت: در طول اين سال‌ها آثار بسياري ساخته شد که با عنوان سخيف، نازل و سطحي شناخته شده است و اين آثار به دليل نداشتن بار فرهنگي درست و ساختار متناسب با مديوم سينما بعد از مدتي مخاطبين خود را از دست داد و مردم از اين نوع سينما دلزده شدند. ما بايد تلاش کنيم تا عناصر سرگرم‌کننده ومفرح و شادي‌بخش را به گونه‌اي در آثارمان قرار دهيم که فيلم داراي بار فرهنگي باشد تا مخاطب علاوه بر گذراندن ساعاتي خوش و مفرح بتواند از پيامي که فيلمساز قصد دارد به مخاطب القاء کند نيز بهره ببرد.
تهيه‌کننده «سنگ اول» و «زماني براي دوست داشتن» در ادامه گفت: زماني که بتوانيم فيلم‌هاي مفرح با ساختار مناسب درسينما توليد و به نمايش بگذاريم مي‌توانيم مخاطب را با سينما آشتي دهيم و وقتي که در کنارش فيلم‌هاي هنري را نيز به نمايش بگذاريم يا فيلم‌هاي دفاع مقدس، نتيجه لازم را خواهيم گرفت.
وي اظهار داشت: دفاع مقدس در کشور ما اتفاق مهمي بود و اکثر خانواده‌هاي ايراني به نحوي با آن درگير بودند اما متاسفانه اين گونه فيلم‌ها با مخارج سنگين ساخته مي‌شوند اما آن طور که بايد به نمايش درنمي‌آيند و مورد توجه قرار نمي‌گيرد و بايد براي ايجاد بستر مناسب در اين زمينه تلاش کرد.
وي در ادامه به تعداد سالن‌هاي سينماي کشور اشاره کرد و گفت: در دهه 40 ما حدود 450 سالن سينما داشتيم اين درحالي است که جمعيت آن سال‌ها حدود سي ميليون نفر بود و توليدات سالانه ما به 25 فيلم هم نمي‌رسيد اما در حال حاضر که افزايش جمعيتي حدود 300 برابر نسبت به آن سال‌ها داريم حدود 350 سالن سينما در اختيار داريم و هر روز شاهد بسته شدن سالن‌هاي سينما در شهرستان‌ها هستيم. با توجه به اين مسئله که سالانه 80 تا 90 فيلم توليد مي‌کنيم حدود 40 فيلم از گردونه اکران خارج مي‌شوند اين درحالي است که در کشورهاي اروپايي و آمريکايي با توجه به گستردگي شبکه‌هاي تلويزيوني و برنامه‌هاي ماهواره‌اي سالن‌هاي سينما روبه افزايش است و با اهداف از پيش تعيين شده در حال ساخت آثاري هستند که بتوانند مخاطب بيشتري را با خود همراه کنند. بايد کارشناسان با بررسي آمار و ارقام مشکلات را شناسايي و راهکارهاي مناسب ارايه دهند.
وي با اشاره به تهاجم فرهنگي کشورهاي غربي با اهداف مشخص و از پيش تعيين شده اشاره کرد و افزود: کشورهاي غربي با نگاهي عميق‌تر به صنعت سينما مي‌نگرند و با ساخت آثاري با استانداردهاي جهاني و موضوعات جذاب و بهره بردن از تکنولوژي‌هاي روز دنيا در خانه‌هاي ما رخنه مي‌کنند و فرهنگ‌شان را به خورد ما مي‌دهند، در آثارشان خود را قدرت برتر معرفي کرده و آن‌را به خورد ما مي‌دهند و ما را مصرف کننده آثار خود مي‌کنند. اين درحالي است که ما هنوز و متأسفانه تکليف‌مان با خودمان روشن نيست.
وي در خاتمه افزود: جشنواره‌هاي خارجي روزگاري فيلم‌هايي را که نمايش‌دهنده سياهي‌ها و چرکي‌هاي جامعه ما بود، مورد ستايش قرار مي‌دادند زيرا معتقد بودند که «با آثار خودشان آنها را سرکوب مي‌کنيم و چهره سياهي از ايران را به جهانيان نشان مي‌دهيم» اما زماني که با آثار درخورتوجه فيلمسازان ما مواجه شدند که آنها را به اهداف‌شان نمي‌رساند برخي از جشنواره‌ها آثار را مورد توجه قرارندادند. ما بايد تلاش کنيم با ساخت آثار درخور توجه، سرگرم‌کننده و هنري در ژانر‌هاي مختلف مخاطب خود را با سينما و فيلم همراه سازيم و سپس به فکر خروج از مرزها و حضور در بازارهاي بين‌المللي باشيم.
