به گزارش مشرق، فارس نوشت: در دعاي روز ششم ماه مبارک رمضان مي‌خوانيم: «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِکَ وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِکَ وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِکَ بِمَنِّکَ وَاَياديکَ يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ» «خدايا در اين ماه به خاطر دست زدن به نافرمانيت خوارم مساز و تازيانه‌هاى عذابت را بر من مزن و از موجبات خشمت بدان نعمت‌بخشى و الطافى که نسبت به بندگان دارى دورم بدار. اى آخرين حد اشتياق مشتاقان»* شرح فرازهاي دعا
آيت‌الله مجتهدي در شرح «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِکَ» ميگويد: خدايا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نکن. گناه آدم را خوار و عبادت و بندگي آدم را عزيز مي‌کنند. اگر اهل طاعت و بندگي شويد، عزيز مي‌شويد؛ اما اگر اهل گناه باشيد، کسي دوستتان ندارند.
وي افزود: اهل گناه ولو اگر تحصيلات عاليرتبه دانشگاهي هم داشته باشد و لباس‌هاي فاخر به تن کند، باز هم خوار است. اما بندگي خدا را کردن باعث مي‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسيار زيادي در دل ديگران باشد.
اين استاد اخلاق ادامه مي‌دهد: قرآن ميگويد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا» يعني هر که ايمان بياورد و عمل صالح بکند، ما هم دوستي‌اش را در دل مردم مي‌افکنيم. مردم اهل عمل را دوست دارند.
* تازيانه عذاب، نتيجه گناه انسان است
وي در شرح فراز دوم دعاي روز ششم ماه رمضان «وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِکَ» مي‌افزايد: «خدايا من را به تازيانه عذابت نزن. «لاتضرب» واژه نهي است اما در اينجا دعاست. اگر من به شما بگويم «لاتضرب» اين نهي است. اما کوچک‌تر به بزرگ‌تر بگويد و ما به خدا که بگوييم، «لاتضرب» دعاست.
مجتهدي تهراني در ادامه اظهار ميکند: الان اين گرفتاري‌هايي که گريبان آمريکا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سيل و طوفان در آنجاست، همه تازيانه عذاب است. در ايران هم برخي جاها که سيل و زلزله مي‌آيد، عذاب الهي است. دليلش هم اين است که چند سال پيش در گلستان سيل آمد، روستايي در مسير سيل قرار داشت که همه اعضاي آن سيد بودند، سيل، مسير خود را عوض کرد و روستاي ديگري را از بين برد که نمي‌گويم افراد آن چي و کي بودند.
وي به بيان شعري از زبان استادش مي‌پردازد و ميگويد: جمله ذرات زمين و آسمان / لشگر حقند گاه امتحان
سيل و رانش زمين، لشگر خدا هستند. آنها که مي‌گويند اينها قهر طبيعت هستند، دين و ايمان ندارند؟ چرا يک کلمه نمي‌گويند که اينها عذاب هستند و براي جلوگيري از آنها نبايد گناه کنيم.
اين استاد اخلاق در ادامه اظهار مي‌کرد: در تهران قرار بود که عذاب بيايد، امام حسين (ع) شفاعت کرد و فرمود که جوانان اين شهر براي من بيرق عزا به پا مي‌کنند و دفع بلا شد. قرار بود تهران بر اثر برخي گناهان از بين برود ولي امام حسين (ع) شفاعت کرد. اين را کسي در خواب ديده بود و آن را به من تعريف کرد.
وي تأکيد ميکند: ايران بهترين ممالک دنياست. اولاً حکومت حقه شيعه اثني‌عشري دارد. مملکتي که رئيس‌جمهورش، رئيس مجلسش، همه رؤسا، قوه‌ها و رهبر انقلابش و همه مسئولانش شيعه باشد، فقط ايران است. تنها مملکتي که مذهب رسمي‌اش شيعه دوازده امامي است، ايران است. پيامبر (ص) در غدير خم ما را دعا کرده و به برکت دعاي او ايران اوضاع خوبي دارد. پيامبر (ص) در دعايش گفت «اللهم انصر من نصر» خدايا، هر که علي (ع) را ياري ميکند، ياري‌اش کن.
* در مساجد هنگام خواندن دعا معاني آن نيز بيان شود
آيت‌الله مجتهدي تهراني با بيان بخشي از دعاي روز ششم ادامه مي‌دهد: «وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِکَ» «خدايا من را از موجبات سخطت دور گردان، چيزهايي که موجب سخط توست. روايتي است که برخي گناهان خدا را به غضب مي‌آورد و آنگاه خدا قسم مي‌خورد که به عزت و جلال خودم ديگر تو را آمرزش نمي‌کنم. با اينکه خدا «ارحم الراحمين» است؛ اما مثلاً از من با اين محاسن و عمامه توقع ندارد که به نامحرم نگاه کنم. لذا خدا به غضب مي‌آيد.
وي تأکيد ميکند: حديث هست که هفتاد گناه جاهل را مي‌آمرزند قبل از آنکه يک گناه عالم را بيامرزند.
اين استاد برجسته حوزه در خصوص فراز «بِمَنِّکَ وَاَياديکَ» ميگويد: يعني به حق احسان و نعمت‌هايي که به من داده‌اي، خدايا اين چند تا دعا را درباره من مستجاب کن.
وي ادامه مي‌دهد: «يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ» يعني اي خدايي که منتهاي رغبت مشتاقان هستي. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تويي، اين 3 دعاي روز ششم ماه رمضان را درباره ما مستجاب کن.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در پايان ميگويد: اي کاش در مساجد که اين دعاها خوانده مي‌شود، معني آن نيز بيان شود تا مردم وقتي دعا مي‌کنند، با حضور قلب اين دعاها را بخوانند و در خودشان بيان کنند. به مردم بگويند که به خاطر گناه عذاب مي‌شوند و اين حادثه‌ها در سراسر جهان و برخي شهرهاي تهران به خاطر گناه است. خدا به شعيب پيامبر فرمود، مي‌خواهم صدهزار تن از قومت را عذاب کنم. 40 هزار تن افراد بد و 60 هزار تن از افراد خوب. خطاب رسيد که چرا خوب‌ها بيشترند، فرمود: براي اينکه خوب‌ها هم با بدها خوش و بش کردند.
