به گزارش مشرق به نقل از تابناک، اين گزارش مستندات مستقل و بي طرفانه اي را از واقعيت هاي ايران به جهانيان ارايه مي دهد و اين حقيقت را آشکار مي سازد که ايران امروز بدون عينک هاي پيش داورانه چه راهي را گذرانده و ادامه مي دهد و سياه نمايي هاي انجام گرفته نسبت به مخدوش ساختن جمهوري اسلامي ايران، بي ارزش است.
در گزارش «ياسنوپولسکايا» آمده است:
در واقع، نام اين کشور يعني «ايران»، تنها در قرن بيستم به وجود آمده و پيش از آن و در قرن ها، ايران را «پرشيا» مي ناميدند. به کساني که به تاريخ باستان آشنايي حداقلي دارند، نبايد توضيح داد که ايران در آن زمان ها چه نقش مهمي در خاور نزديک داشته است. سطح پيشرفت تمدن ايران باستان، همسان سطح پيشرفت يونان باستان است. شهرهاي بزرگ ايران زمين را هيچ ديواري دربر نمي گرفته است، چون به باور ايرانيان، ايران دشمن لايق و قابل توجهي براي جنگيدن نداشته است؛ افزون بر اين که بسياري از متخصصين الهيات بر اين باورند، دين زرتشت که در ايران به وجود آمد، سرچشمه الهي داشته و پيش زمينه اي براي اديان ديگر بوده است.
پيش از هر چيز، بايد گفت، تصور اينکه ايران کشوري از سر تا پا سياسي است و مردم اين کشور، تنها مشغول تظاهرات همراه با خشونت هستند، کاملا اشتباه است. در واقع آن گزارش هايي که رسانه هاي غربي از محل برگزاري تظاهرات تهيه مي کنند، فيلمبرداري هاي محدود است؛ اما معمولا پس از نماز جمعه، همواره و دست کم چند صد نظر خود درباره آخرين رخدادهاي دنيا را ابراز کنند.
در عين حال، تهران با پانزده ميليون نفر جمعيت، روال عادي زندگي آرام خود را پشت سر مي گذراد.
پيش از وقوع انقلاب اسلامي، دولت ايران کاملا طرفدار غرب بود و در آن زمان رفتن به محل نمايش، خوردن مشروبات الکلي و پوشيدن ميني ژوپ مجاز بود، ولي هم اکنون همه اين چيزها ممنوع است. در اماکن عمومي ايران، همانند ديگر دولت هاي اسلامي که مقررات و موازين مشخص و لازم الاجرا را رعايت مي کنند، زنان و مردان جاهاي جداگانه اي براي خودشان دارند؛ براي نمونه، در اتوبوس هاي ايران، زنان در بخش عقب و مردان در بخش جلويي اتوبوس مي نشينند.
ولي باز هم قوانين جمهوري اسلامي ايران به سخت گيري قوانين برخي کشورهاي عربي نيست. زنان در ايران با اينکه حجاب خودشان را رعايت مي کنند، صورت خود را با نقاب نمي پوشانند.
سردبير روزنامه «پراودا» مي افزايد: در واقع بايد گفت که ايرانيان با ملل عربي داراي تفاوت هاي آشکاري هستند. در رستوران يک هتل پنج ستاره که محل اقامت هيأت روزنامه نگاران اوکرايني در ايران بود، شاهد يک اتفاق جالبي بودم. يک شيخ سعودي همراه با سه زن که از سر تا پا لباس سياه داشتند و تنها چشم هاي آنها ديده مي شود، وارد اين رستوران شدند. شيخ عربستاني به غذاهايي که روي ميز چيده شده بود، نگاهي انداخت و به غذاهاي مورد علاقه اش با انگشت اشاره کرد و سپس پشت يکي از ميزها نشست و زن ها به نوبه خود، همه غذاهاي برگزيده توسط وي را براي همسر خود آوردند. پس از پايان کار، اين مرد عربستاني نوبت به زنان رسيد که مشغول خوردن شوند.
اما در جامعه ايراني، چنين رفتاري با زنان غير ممکن است. اينکه زنان در ايران بايد روسري بپوشند انکارناشدني است ولي يک زن ايراني هيچ گاه حاضر نخواهد شد براي شوهر خود نقش کلفت را همانند عربستان ايفا کند.
ناگفته نماند که داشتن بيش از يک زن در ايران اتفاق بسيار نادري است.
درباره غذاهاي سنتي ايران، بايد گفت که تا به حال برنج و کباب به اين خوشمزگي نخورده بودم و به نظر من بعيد مي دانم که در کشورهاي ديگر چنين برنج و کبابي درست کنند. هيأت ما همچنين در ايران ماست گازدار (که در استکان هاي بزرگ با ني مي فروشند) و هويج بسنتي (که مورد محبوبيت ويژه ايرانيان است) را امتحان کرد. نکته جالب اين است که در ايران خيار جز ميوه جات به شمار مي رود و آن را همراه با سيب، پرتغال و موز در يک سيني بزرگ به ميهمانان تعارف مي کنند.
پس از سفر به اين ايران و آشنا شدن با ملت ايراني، بايد اذعان داشت که نظر ايرانيان نسبت به مردم اوکراين بسيار مثبت است. تلويزيون ايران هم براي مردم خود گزارش هايي درباره اوکراين و رئيس جمهور ما تهيه مي کند و چنين علاقه اي به کشور ما از طرف ايران تعجب آور نيست، زيرا در واقع مواضع اصلي هر دو کشور در صحنه بين المللي شباهت هاي فراواني دارد.
همچنين بايد گفت که رفتار ايرانيان با هيأت ما بسيار خوب بود و بيشتر آنها به محض شنيدن اينکه ما از اوکراين آمديم، به ما اجازه مي دادند حتي در آن جا هايي که براي ديگران ممنوع بود، فيلم و عکس برداري انجام دهيم. براي نمونه، ايرانيان موقعي که نمايندگان ساير اديان از مساجد آنها و به ويژه از مکان مقدسي مثل آرامگاه امام خميني(ره) بازديد مي کنند، ناراضي مي شوند، اما براي هيأت ما باز هم استثنا قايل شدند.
وي در بخش ديگري مي نويسد: در واقع تحليلگران و کارشناسان در مسائل سياسي، ?? درصد اطمينان دارند که ايالات متحده آمريکا عليه جمهوري اسلامي ايران عمليات نظامي را آغاز خواهد کرد. البته درک اينکه اين کارشناسان با چه روشي و بر پايه کدام استدلالاتي به چنين نتيجه اي رسيده اند، دشوار است، ولي آنها بر اين باورند که همه نشانه هاي بروز چنين جنگي وجود دارد.
ايران از يک طرف ساخت موشک هاي رادار گريز را در برنامه دارد و ايالات متحده به نوبه خود در عراق به بهانه مبارزه با گروه هاي تروريستي در مرزهاي «محور شرارت جديد» مشغول متمرکز کردن نيروهاي خود که از سال ???? (پايان جنگ با صدام حسين) سابقه نداشته، است.
اما بايد گفت که ايرانيان به چنين احتمالي باور ندارند و با لبخند مي گويند که براي تدارک و آغاز کردن يک جنگ، چنين مدت طويلي ضرورت ندارد.
اين روزنامه نگار با سابقه اوکرايني اضافه مي کند: ايران کشوري است که بهتر است يک بار با سفر به آنجا با چشمان خود ديد و از صد بار شنيدن تعريف ديگران بهتر است. با رسيدن هيأت ما به ايران معلوم شد که همه تصورات قبلي من در باره اين کشور اشتباه بوده است.
قابل ذکر است که يکي از همين تصورات اشتباه در همان مسير پروازي به ايران از بين رفت. به دليل اينکه هواپيماي ما متعلق به يک شرکت ايراني بود، کارشناسان اوکرايني ما که با اينترنت با ايران آشنايي دارند و به ما هشدار مي دادند که هواپيماهاي ايراني به بخش مردان و زنان تقسيم مي شود و به محض وارد شدن به هواپيما، شما مجبور خواهيد شد قوانين اين کشور را رعايت کنيد. با در نظر گرفتن چنين توصيه هايي، من يک لباس بسيار بلند و همچنين يک روسري (حجاب) را به عنوان لباس اصلي براي اين سفر انتخاب کردم.
درباره پوشيدن چادر به من توضيح دادند که چنين نوع لباسي را امروزه در خيابان هاي ايران کمتر مي پوشند و در اداره هاي دولتي و مساجد از آن استفاده مي شود و همان طوري که بعدا خودم ديدم، در خيابان هاي ايران دخترهاي جوان ايراني تنها به يک روسري سبک و معمولي بسنده مي کنند. به محض سوار شدن ما به هواپيما من متوجه شدم که همه نگراني هاي من درباره وضع لباس زنانه بي مورد بوده و زنان و مردان هم با هم نشسته بودند و در ضمن لباس تمام زن ها در هواپيما به جز مهمانداراني که شلوار و ژاکت پوشيده بودند، معمولي بود.
خانم «ياسنوپولسکايا» در ادامه مي نويسد: تصور من در باره بسته بودن محيط و جامعه ايران از جمله تصورات اشتباهي بود که با ورود من به اين کشور محو شد و در واقع، مضمون تبليغات خياباني در تهران به شکل بيل بردهاي بزرگ حاوي تبليغ محصولات شرکت هاي عمده ژاپن، چين، ترکيه، کره جنوبي، فرانسه، لهستان و حتي محصولات شرکت هاي آمريکايي همچون «هلوت پاکارد» و «مايکروسافت» باعث از بين رفتن چنين تصوري شد.
نکته مهم اين که ايران از لحاظ ترويج استفاده از رايانه ها داراي پيشرفت چشمگيري است و به ويژه براي کاربران فارسي زبان برنامه هاي رايانه اي به زبان فارسي وجود دارد. قيمت رايانه و سخت افزارها در تهران، تقريبا برابر قيمت ها در کي يف است. اينترنت همچنين رواج زيادي پيدا کرده است و شهر تهران پر از کافي نت هايي است که جوانان در آنها ساعات ها مي نشينند. در ايران در زمينه استفاده از اينترنت تقريبا هيچ محدوديتي وجود ندارد؛ هرچند شرکت هاي ويژه خدمات اينترنتي دسترسي به بعضي از سايت ها (در بيشتر موارد سايت هاي مستهجن) را محدود مي کنند، با داشتن برنامه هاي مخصوص مي شود از اين محدوديت ها هم عبور کرد.
سردبير روزنامه «پراودا» مي افزايد: سينما نشانگر تحولات در ايران است؛ هرچند در نخستين روزهاي پس از انقلاب، سينما هاي ايران آتش گرفتند و فيلم هاي خارجي با ممنوعيت پخش مواجه شدند ـ با گذشت زمان پخش فيلم هاي خارجي با سانسور آزاد شد ـ و کارگردانان مي بايست در چهارچوب قوانين سختگيرانه اسلام کار مي کردند. اما در سال هاي اخير سينماي ايران دچار تحولات بنيادين شده و هم اکنون کارگردانان زن ايراني فعال هستند. در واقع مي شود گفت که در ايران امروزي، يک نسل کارگردانان هم وجود دارد که مشغول شکل دهي ديدگاه جديد نسبت به زندگي و هنر است و اين کارگردانان آزادي بيان، حقوق زنان و همچنين جداسازي دين از سياست را دنبال مي کنند.
صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران هم فعاليت رسانه اي خود را به ?? زبان دنيا (از انگليسي و چيني گرفته تا زبان اوکرايني ...) دنبال مي‌کند. ما همچنين از بخش روسي و اوکرايني راديو ملي ايران بازديد کرده و مصاحبه کرديم. در اين مصاحبه، يافته هاي خبرنگاران اوکرايني درباره ايران، موضوع اصلي گفت وگوي ما بود و من اعتراف کردم که همچنان در حالت يک شوک فرهنگي به سر مي برم، زيرا بيشتر آن چيزهايي که من با چشم خودم ديدم، هيچ مطابقتي با تصورات پيشين من نداشته است.
به گفته مترجم ما خانم زينب (که در واقع از تاتارهاي کريمه، شهروند اوکراين و دختر بسيار باهوشي است) زنان ايراني به طور ميانگين در سن ?? ـ ?? سال ازدواج مي کنند و مردان به نوبه خود، تنها در سني نزديک به سي سال به فکر تشکيل خانواده مي افتند. بنا بر قوانين شرعي، مرد حق دارد چهار تا زن داشته باشد و او در عين حال موظف است براي همسران خود شرايط و توجه برابر و همچنين خانه جداگانه را فراهم آورد.
او به ما گفت، بنيانگذار انقلاب اسلامي ايران، آيت الله خميني (ره) پيش از انقلاب در پاسخ به پرسش يکي از خبرنگاران غربي درباره وفادار ماندن به رسم داشتن چند زن در دولت اسلامي آينده، پاسخ داد که تنها يک زن دارد و به نظر او يک زن براي مرد کافي است.
گفتني است که بيشتر ايرانيان تلاش مي کنند خلاف نصيحت رهبر خود عمل نکنند.
در اين کشور، در زمينه روابط بين زن و مرد در جامعه ضوابط مشخصي وجود دارد. در ايران گرفتن دست هاي همديگر و همچنين ابراز احساسات به هر نحو، ممنوع است. پس از پايان ديدار رسمي، زن نمي تواند دست بدهد و اگر شما براي ابراز موفقيت و خوشحالي انگشت شصت خود را به يک ايراني نشان دهيد ـ در اوکراين چنين ژستي بسيار عادي و مثبت است ـ او بسيار تعجب مي‌کند، زيرا در فرهنگ ايراني نشان دادن انگشت شصت دقيقا داراي معني برعکسي است.
خانم روزنامه نگار اوکرايني در ادامه مي آورد: برابر سالشمار ايران، سال نو ايرانيان ?? مارس آغاز مي‌شود. بايد گفت که در ديدار ما از ايران، ايرانيان مشغول تدارکات براي برگزاري جشن نوروز بودند و بدين منظور از مغازه ها خريد مي کردند. در ضمن روزهاي تعطيل در ايران پنجشنبه و جمعه است.
درباره پايتخت کشور بايد گفت، تهران شهري نسبتا جديد است و تنها ??? سال قدمت دارد. در عين حال، شهر اصفهان شهري قديمي و داراي قدمت تاريخي است و در طول قرن ها محل استقرار شاهان ايران بوده است. به نظر من اصفهان جزو زيباترين شهرهاي دنياست. پايتخت کنوني ايران به طور شفاهي و عرفي به سه قسمت تقسيم مي‌شود: جنوب تهران، مرکز تجاري و اداري پايتخت است و همچنين افراد کم درآمد در همين قسمت شهر زندگي مي‌کنند. مرکز تهران، مرکز دانشجويي شهر با ده‌ها دانشگاه و موسسات آموزشي و همچنين محل سکونت اقشار متوسط جامعه ايراني بوده و شمال تهران با ديگر بخشهاي شهر تفاوت آشکاري دارد. مناطق شمالي تهران که در دامنه کوه واقع است، جاي استقرار اقشار پولدار اين شهر به شمار مي رود. هوا در اينجا به مراتب تميزتر و خنکتر از ديگر مناطق تهران است.
مشروبات الکلي در ايران يک بحث جداگانه اي است و تنها کساني که در ايران حق توليد و مصرف مشروبات الکلي را دارند، ارمني ها هستند. فروش يا تعارف کردن مشروبات الکلي به مسلمانان اکيدا ممنوع است. قوانين ايران درباره مواد مخدر هم بسيار سختگيرانه است و حتي به جرم توزيع مواد مخدر به اعدام محکوم مي کنند و اين امر تهديدي خالي از واقعيت نيست.
با توجه به سطح نسبتا بالاي زندگي مردم، ايران همچنان کشوري نسبتا ارزان است. مواد غذايي و خدمات در اينجا گران نيستند، گرچه شهروندان به دلايل مالي نمي توانند از همه آنان بهرمند شوند. به طور مثال حقوق بازنشستگي در ايران در حدود ??? تا ??? دلار است، اما بخش عمده اي از اين پول براي پرداخت پول آب و برق و گاز و ديگر خدمات مسکوني اختصاص مي يابد. حقوق يک کارگر معمولي در ايران با حقوق بازنشستگي تقريبا برابر است. در عين حال، گفتني است که حقوق پزشکان ايران از ???? دلار به بالا و حقوق يک استاد دانشگاه در ايران در حدود ???? دلار مي باشد.
تقريبا تمام جوانان در ايران تلاش مي کنند در دانشگاه هاي دولتي ايران ـ مشابه زمان شوروي ـ تحصيلات عالي را کسب نمايند. تحصيلات متوسط در ايران رايگان و اجباري است، اما در ايران مدارس و دبيرستان هاي معبتري نيز وجود دارند که مستلزم پرداخت هزينه هستند. دانشجويان ايراني در کنار دانشگاه هاي دولتي و رايگان، مي توانند در دانشگاه هاي آزاد درس بخوانند. همچنين قابل ذکر است کودکان با استعداد در ايران مورد حمايت ويژه دولت قرار مي گيرند.
در ايران کميته «امداد» که در نخستين روزهاي پس از انقلاب تاسيس شد، فعاليت دارد و به ارايه خدماتي چون تامين مواد غذايي، لباس، حمايت تحصيلي و ايجاد اشتغال براي خانواده هاي فقير مي پردازد. کميته «امداد» که حامي مالي اصلي آن دولت است، سالانه به ???? خانواده کمک هاي لازم را ارايه مي دهد. در خيابانهاي سراسر ايران جعبه هاي زرد و آبي متعلق به کميته به چشم مي خورند و همه علاقه‌مندان مي توانند از طريق انداختن پول به اين جعبه ها، به نيازمندان کمک کنند. گفتني است که فعاليت کميته «امداد» همچنين به کشورهايي همچون افغانستان، تاجيکستان، جمهوري آذربايجان و حتي ونزوئلا نيز گسترش مي يابد.
جوانان ايران نه تنها مشغول تحصيل هستند، بلکه تعدادي از جوانان زبان انگليسي را ياد مي گيرند، ريش هاي خودشان را کوتاه مي کنند و به انتقاد از عملکرد دولت مي پردازند. همراهان ايراني به ما توضيح دادند که چنين امري در واقع توسعه کشور را نشان مي دهد و کاري نمي شود کرد.
بسياري از رسانه‌هاي غربي تلاش مي کنند وقايع کنوني در ايران را به عنوان بروز يک «انقلاب رنگي» جديد جلوه دهند. اما ناگفته نماند که معني اصلي «انقلاب رنگي» همانا دخالت تعيين کننده و سرنوشت‌ساز از بيرون در امور داخلي يک کشور است. ولي درباره ايران بايد گفت که اين کشور داراي بيشنرين استقلال بوده و دخالت کردن در امور داخلي ايران امري بسيار دشوار است. حتي اگر به فرض اينکه در داخل ايران انقلاب يا شورش يا کودتايي صورت گيرد، صرفا جنبه داخلي خواهد داشت و تنها کاري که مي تواند از دست غرب بر آيد، وارونه جلوه دادن واقعيت ايران مي باشد.
وي در پايان اضافه مي کند، در طول ?? سال از تاريخ انقلاب اسلامي، در ايران آزمايش منحصر به فردي به شکل حکومت ديني توام با دموکراسي مستقل اسلامي جريان دارد که به نوبه خود سياست جهاني را از بعد تجربيات بسيار غني مي سازد. در واقع ايرانيان براي تشکيل حکومت و دولت خود هم به تجربيات سياسي ديگر کشورها و از جمله کشورهاي غربي و هم به تجربيات سياسي و منحصر به فرد خود که از مذهب تشيع سرچشمه گرفته متوسل مي شوند. البته قضاوت کردن در مورد ميزان موفقيت و پايبند بودن به چنين مدلي از حکومت هنوز زود است.
حکومت اسلامي در ايران با ساير حکومت هاي بي دين ليبرال داراي تفاوت هاي آشکاري است و اينکه در ايران محدوديت هايي بر اساس قوانين شرعي در سطح سياسي و اجتماعي وجود دارد غير قابل انکار است اما در عين حال حتي در زمان حکومت امام خميني(ره) و جنگ ايران و عراق، انتخابات شفاف و رقابت پذير در ايران برگزار مي شده است. در ده تا پانزده سال اخير در ايران، دموکراسي پيشرفته و مدرن برقرار شده است و گر چه اين دموکراسي آميخته با اسلام باشد، اما با شرايط زندگي معاصر ايران مطابقت دارد.
البته چنين موضوعي نيازمند گفت‌وگو و بررسي جداگانه‌اي است و علاوه بر اين، من نمي توانم همه مشاهدات خود از سفر به ايران را صرفا در يک مقاله شرح دهم و تنها مي‌توانم براي جمهوري اسلامي ايران سربلندي، پيروز شدن بر مشکلات و حفظ هويت اصيل خود را آرزو نمايم
