به گزارش مشرق، در فوتبال یک جمله معروف هست که می‌گوید «نباید به ترکیب تیم برنده دست زد.» مدیران باشگاه ملوان حتی این دستورالعمل شفاهی فوتبال را هم نادیده گرفتند تا تیمی که فصل گذشته مدعی کسب سهمیه در آسیا بود در این فصل به ته جدول بچسبد!
ملوان با دراگان اسکوچیچ سرمربی کرواتش نه تنها خوب نتیجه می‌گرفت که فوتبالی زیبا و تماشاگر پسند ارایه می‌کرد اما مدیران ملوان خیلی راحت چشم بر روی او بستند و به ترکیب کادر فنی تیم برنده‌شان دست زدند.
اسکوچیچ هم همان زمان گفت می‌خواهد به تیمی برود که جاه‌طلب باشد و برای قهرمانی بجنگد ظاهرا او بعد از جلسه‌ای که با مالک باشگاه و سایر مدیران ملوان داشت فهمید که آنها در فوتبال جاه‌طلب نیستند که اگر بودند اسکوچیچ را دو دستی تقدیم فولاد نمی‌کردند.
جانشین اسکوچیچ هم یک ملوانی قدیمی بود اما ایراندوست در 8 سال اخیر در لیگ برتر مربیگری نکرده بود و خیلی به روز نبود.
البته مشکلات ملوان فقط مربوط به نیمکت سرمربیگری خلاصه نمی‌شد و این باشگاه بعد از جدایی صادق درودگر، مدیرعامل هم نداشت. سیروس محجوب مالک ملوان که ظاهرا فردی متمول است بعد از درودگر به سراغ مسعود معمایی رفت و این مدیرعامل هم خیلی زود از باشگاه ملوان جدا شد تا بعد از معمایی باشگاه ملوان عملا بدون مدیرعامل روزگار بگذارند و هنوز هم این باشگاه مدیرعامل ندارد و رضا الماسی که عنوان ریاست هیات مدیره باشگاه را برعهده دارد همزمان کارهای مدیرعاملی را هم انجام می‌دهد!
شاید مالک باشگاه ملوان که گاهی اوقات از مدیریتش در آنسوی آب‌ها در محافل خصوصی سخن می‌گوید بیشتر از سایر مدیران 15 باشگاه لیگ برتری می‌فهمد که برای باشگاهش مدیرعامل انتخاب نمی‌کند و شاید در سیستم مدیریتی محجوب مدیرعامل عضوی زاید است که نبودش بهتر از بودنش است که باشگاه ملوان بدون مدیرعامل روزگار سپری می‌کند!
حاصل چنین مدیریتی همین می‌شود که باشگاه ملوان در 16هفته دو سرمربی عوض می‌کند و در نهایت هم با 10 امتیاز در رده آخر جدول لیگ قرار می‌گیرد.
ملوان این روزها حالا نه تنها مدیرعامل که سرمربی هم ندارد!مویسیلوویچ سرمربی ناشناخته کروات فقط 2 امتیاز برای ملوان کسب کرد و در نهایت هم قراردادش را فسخ کرد. ای کاش وزارت ورزش بر روی حضور چنین مربیان بی‌کیفیتی در تیم‌‌های باشگاهی هم واکنش نشان می‌داد و فقط به حضور مربی موفقی مثل کرانچار ایراد نمی‌گرفت.
گفته می‌شود ملوان 4 - 5 گزینه سرمربیگری دارد. از خداداد عزیزی و اکبر میثاقیان گرفته تا فرهاد کاظمی و فیروز کریمی و محمد احمدزاده و حتی فرهاد پورغلامی.
با این حال ملوان تیمی که قوی سپید خزر است اکنون حال خوشی ندارد و اگر زخم‌ها و دردهایش درمان نشود ممکن است بمیرد.
قوی سپید اکنون بیش از هرچیز به مدیرانی دلسوز نیاز دارد مدیرانی که واقعا دل‌شان برای ملوان و موفقیتش بتپد نه آنکه بر بالای پیکر نیمه جان این قوی سپید بایستند و مدام مصاحبه کنند که چنین و چنان می‌کنیم و میلیاردها تومان پول خرج خواهیم کرد.
اگر پول شرط لازم و کافی برای موفقیت بود اکنون باید باشگاه‌های متمول دنیا مثل چلسی، رئال مادرید و ... هر سال قهرمان اروپا می‌شدند. پول شرط لازم هست اما برای موفقیت کافی نیست. پول باید در خدمت تخصص مدیریت ورزشی باشد تا یک تیم به موفقیت برسد.
وضعیت ملوان خطرناک است. امیدواریم که نیروی دریایی که همه این تیم را با نام آن می‌شناسند و بزرگانی چون بهمن صالح‌نیا و همه پیشکسوتان ملوان قدم پیش بگذارند تا قوی زیبای فوتبال ایران در لیگ برتر زنده نگه‌دارند تا ملوان بازهم به فوتبال کشور خدمت کند. ملوان یک باشگاه ریشه‌دار است که اگر به لیگ یک سقوط کنند شاید دیگر کسی از مدیران کنونی ملوان سراغی هم از این تیم نگیرند و همه به سراغ زندگی خودشان بروند اما تکلیف مردم بندرانزلی چه می‌شود؟ آنهایی که با این تیم زندگی کرده‌اند وهمه عشق‌شان در فوتبال در نام تیم ملوان خلاصه می‌شود؟!
ملوان با دراگان اسکوچیچ سرمربی کرواتش نه تنها خوب نتیجه می‌گرفت که فوتبالی زیبا و تماشاگر پسند ارایه می‌کرد اما مدیران ملوان خیلی راحت چشم بر روی او بستند و به ترکیب کادر فنی تیم برنده‌شان دست زدند.
اسکوچیچ هم همان زمان گفت می‌خواهد به تیمی برود که جاه‌طلب باشد و برای قهرمانی بجنگد ظاهرا او بعد از جلسه‌ای که با مالک باشگاه و سایر مدیران ملوان داشت فهمید که آنها در فوتبال جاه‌طلب نیستند که اگر بودند اسکوچیچ را دو دستی تقدیم فولاد نمی‌کردند.
جانشین اسکوچیچ هم یک ملوانی قدیمی بود اما ایراندوست در 8 سال اخیر در لیگ برتر مربیگری نکرده بود و خیلی به روز نبود.
البته مشکلات ملوان فقط مربوط به نیمکت سرمربیگری خلاصه نمی‌شد و این باشگاه بعد از جدایی صادق درودگر، مدیرعامل هم نداشت. سیروس محجوب مالک ملوان که ظاهرا فردی متمول است بعد از درودگر به سراغ مسعود معمایی رفت و این مدیرعامل هم خیلی زود از باشگاه ملوان جدا شد تا بعد از معمایی باشگاه ملوان عملا بدون مدیرعامل روزگار بگذارند و هنوز هم این باشگاه مدیرعامل ندارد و رضا الماسی که عنوان ریاست هیات مدیره باشگاه را برعهده دارد همزمان کارهای مدیرعاملی را هم انجام می‌دهد!
شاید مالک باشگاه ملوان که گاهی اوقات از مدیریتش در آنسوی آب‌ها در محافل خصوصی سخن می‌گوید بیشتر از سایر مدیران 15 باشگاه لیگ برتری می‌فهمد که برای باشگاهش مدیرعامل انتخاب نمی‌کند و شاید در سیستم مدیریتی محجوب مدیرعامل عضوی زاید است که نبودش بهتر از بودنش است که باشگاه ملوان بدون مدیرعامل روزگار سپری می‌کند!
حاصل چنین مدیریتی همین می‌شود که باشگاه ملوان در 16هفته دو سرمربی عوض می‌کند و در نهایت هم با 10 امتیاز در رده آخر جدول لیگ قرار می‌گیرد.
ملوان این روزها حالا نه تنها مدیرعامل که سرمربی هم ندارد!مویسیلوویچ سرمربی ناشناخته کروات فقط 2 امتیاز برای ملوان کسب کرد و در نهایت هم قراردادش را فسخ کرد. ای کاش وزارت ورزش بر روی حضور چنین مربیان بی‌کیفیتی در تیم‌‌های باشگاهی هم واکنش نشان می‌داد و فقط به حضور مربی موفقی مثل کرانچار ایراد نمی‌گرفت.
گفته می‌شود ملوان 4 - 5 گزینه سرمربیگری دارد. از خداداد عزیزی و اکبر میثاقیان گرفته تا فرهاد کاظمی و فیروز کریمی و محمد احمدزاده و حتی فرهاد پورغلامی.
با این حال ملوان تیمی که قوی سپید خزر است اکنون حال خوشی ندارد و اگر زخم‌ها و دردهایش درمان نشود ممکن است بمیرد.
قوی سپید اکنون بیش از هرچیز به مدیرانی دلسوز نیاز دارد مدیرانی که واقعا دل‌شان برای ملوان و موفقیتش بتپد نه آنکه بر بالای پیکر نیمه جان این قوی سپید بایستند و مدام مصاحبه کنند که چنین و چنان می‌کنیم و میلیاردها تومان پول خرج خواهیم کرد.
اگر پول شرط لازم و کافی برای موفقیت بود اکنون باید باشگاه‌های متمول دنیا مثل چلسی، رئال مادرید و ... هر سال قهرمان اروپا می‌شدند. پول شرط لازم هست اما برای موفقیت کافی نیست. پول باید در خدمت تخصص مدیریت ورزشی باشد تا یک تیم به موفقیت برسد.
وضعیت ملوان خطرناک است. امیدواریم که نیروی دریایی که همه این تیم را با نام آن می‌شناسند و بزرگانی چون بهمن صالح‌نیا و همه پیشکسوتان ملوان قدم پیش بگذارند تا قوی زیبای فوتبال ایران در لیگ برتر زنده نگه‌دارند تا ملوان بازهم به فوتبال کشور خدمت کند. ملوان یک باشگاه ریشه‌دار است که اگر به لیگ یک سقوط کنند شاید دیگر کسی از مدیران کنونی ملوان سراغی هم از این تیم نگیرند و همه به سراغ زندگی خودشان بروند اما تکلیف مردم بندرانزلی چه می‌شود؟ آنهایی که با این تیم زندگی کرده‌اند وهمه عشق‌شان در فوتبال در نام تیم ملوان خلاصه می‌شود؟!
