به گزارش مشرق، روزنامه جام جم در یادداشتی نوشت: خب چرا؟... این سوالی است که پرسپولیس باید بارها و بارها از خودش بپرسد. همه چیز را باید کنار گذاشت. این تیم هزار مشکل دارد، می‌دانیم. این تیم مشکل فنی بسیار دارد، قبول داریم. این تیم آنچنان در زمین تمرکز ندارد که بتواند پیروزی 2 بر صفر را نگه دارد و در پایان برنده بیرون بیاید، اما شاید حتی نه این مساله و حتی گل‌های بچگانه‌ای که این تیم از زاویه صفر می‌خورد، تمام معضل پرسپولیس نیست. همه این ایرادها هست اما ایراد بزرگ‌تر و سوال مهم‌تری که پرسپولیس باید به آن پاسخ بدهد این است که این تیم چرا تا این اندازه عصبی است؟

همین هفته قبل در لیگ قهرمانان اروپا در بازی دو تیم آرسنال و اندرلخت هم، تیم لندنی در خانه مقابل حریف سه گل پیش افتاد و در ادامه نتوانست این پیروزی را حفظ کند و برد را با نتیجه مساوی عوض کرد. اما نه وقتی دنی ولبک از زمین بیرون آمد و نه وقتی چمبرلین از زمین مسابقه بیرون آمد، هیچ‌کدام اعتراضی خارج از عرف انجام ندادند و بهتر است بگوییم که هیچ اعتراضی نکردند. هیچ خبری از ورزشگاه امارات بیرون نیامد که بازیکن تیم آرسنال به دستیار آرسن ونگر اعتراض کرده باشد .... می‌توان این موضوع را خیلی فردی دید و بازیکنان پرسپولیس را مقصر دانست که این‌گونه دیدن ماجرا حتما واجب است و ضروری. اما شاید یک نگاه جامع و کامل این است که این موضوع را در شکلی فرافردی بررسی و این‌گونه عنوان کنیم که فضای این تیم به گونه‌ای شده است که در آن عصبانیت موج می‌زند.

حمید درخشان قبل از هر کار دیگری و قبل از برطرف کردن هر مشکل فنی در تیمش باید به فکر این باشد که این عصبانیت همه‌گیر را از تیمش بگیرد. تیمی که با خشم وارد میدان می‌شود، به طور طبیعی نمی‌تواند کارایی لازم را داشته باشد و نمی‌تواند از نظر فنی قابلیت‌های خود را ارائه کند و همواره در آستانه از دست دادن تمرکز است. پرسپولیس باید قبل از هر چیز به جنگ این برافروختگی همه‌گیر برود تا شاید بتواند بحران را پشت‌سر بگذارد.