کساني چون موسوي و کروبي و عبدالله نوري و برخي سرکردگان نهضت آزادي و جبهه ملي تلاش کرده بودند ضمن بهره برداري از اين نمايش، خود را در حاشيه نگه دارند و همين امر باعث انتقادهاي گسترده در محافل ضد انقلابي شده است. نويسنده سايت خودنويس در تحليلي با اشاره به اين که «قبلا به رهبران جنبش سبز تاخته و گفته بوديم که در ماجراي اعتصاب غذاي زندانيان گوسفند نباشيم»، نوشت: چند وقت که گذشت واکنش ها شروع شد، واکنش تاثيرگذار را مهندس موسوي با نوشتن بيانيه اي ايجاد کرد که در آن با تاکيد بر شنيده شدن صداي اعتراض زندانيان از آنان خواسته بود اعتصاب غذاي خود را بشکنند بعد از او هم واکنش هاي ديگر هم شروع شد و از جبهه مشارکت تا فعالان ملي- مذهبي همگي واکنش نشان داده و تمامي شان هم همان طور که پيش بيني مي شد حرکت در مسيري را پيش گرفتند که مهندس موسوي در آن پيشگام شده بود. اصلي ترين مسئله در آن درخواست از زندانيان براي شکستن اعتصاب غذا بود. شخصا از اين واکنش ها شگفت زده شدم. در نظر داشتم که احتمالا بايد پيام ها به زندان برسد وگرنه صدور آنها بي معنا خواهد بود. شگفتي خودم را پنهان کرده بودم. اما وقتي اعتصاب غذا خاتمه يافت پرسش ها سر باز کردند. از خودم پرسيدم چرا واکنش ها در اين مسير پيش رفت؟ اين برداشت درست است که معناي پيام موسوي و پيام هاي مشابه عدم حمايت از حرکت زندانيان بود. موسوي با درخواست خاتمه اعتصاب غذا در واقع همان حرکت را که در 22 خرداد امسال تکرار شد، ادامه داد. اين بار هم موسوي زندانيان را تنها مي گذاشت. وقتي دستگير شده ها اعلام کرده بودند براي پيگيري خواست شان اعتصاب غذا را ادامه مي دهند، چه طور يک دفعه پشت آنها خالي مي شود و اعلام مي شود اعتصاب غذا ادامه نيابد؟

اين سايت ضد انقلابي اضافه کرد: زيان عمده حرکت آقايان و خالي کردن پشت بازداشت شدگان اين بود که يکي از مهمترين حرکت هاي اعتراضي زندانيان را از آنها گرفت و آنها را خلع سلاح کرد. تنها سلاح زنداني که مي توانست با قمار روي آن به خواسته هايش دست پيدا کند، سوخت. حالا اگر هر زنداني اي اعتصاب غذا کند مسئولان اهميتي به آن نخواهند داد و مسئوليت جان آنان را برعهده «بزرگا ن شان» خواهند گذاشت و اعتصاب کننده نيز مجبور خواهد شد اعتصاب غذاي خود را بشکند، يا اصلا اعتصاب غذا نکند؛ چه، مي داند اين حرکت دستاوردي نخواهد داشت. زماني که حکومت فهميد پشت زندانيان خالي شده و مي تواند اصلا منکر اين موضوع شود و زندانيان که مي ديدند ديگر راهي نمانده و همه با حمايتي نصفه و نيمه از حرکت شان از آنها خواسته اند اعتصاب غذا را بشکنند، اعتصاب غذاي خود را شکستند، زندانيان ديدند هزينه اي که دارند از جانشان خرج مي کنند بيهوده است. حالا هم برخي از آنها همچنان در وضعيت سابق خود هستند يعني تحمل اين همه سختي عملا نتيجه اي دربر نداشته است. شخصا مسئوليت اين موضوع را برعهده بي تدبيري موسوي مي گذاريم.