به گزارش مشرق به نقل از مهر، عاملى که "نوروز" را از ديگر جشنهاى ايران باستان جدا کرد و باعث ماندگارى آن تا امروز شد "فلسفه وجودى نوروز" يعني زايش و نو شدنى است که در طبيعت ديده مى شود.
شک نيست يکى از نمودهاى زندگى جمعى، برگزارى جشنها و آيينهاى گروهى است، گردهم آمدنهايى که به نيت نيايش و شکرگزارى و يا سرور و شادمانى شکل مى گيرند.
بر همين اساس جشنها و آيينهاى جامعه ايران را هم مى توان به سه گروه عمده تقسيم بندى کرد: جشنها و مناسبتهاى دينى و مذهبى، جشنهاى ملى و قهرمانى و جشنهاى باستانى.
نوروز از جشنهاي باستاني ايران است که چون مبناي آن تازگى بخشيدن به طبيعت و روح انسان است، پايدار ماند و جاودان است.
يکي از ارکان اصلي نوروز، چيدن سفره هفت سين براي جمع شدن بر گرد آن به هنگام تحويل سال است . در بسيارى از منابع آمده است که "هفت سين" نخست "هفت شين" بوده و بعدها به "سين" تغيير يافته است.
هفت شين‌ها
شمع، شيرينى، شهد (عسل)، شمشاد، شربت و شقايق يا شاخه نبات، اجزاى تشکيل دهنده سفره هفت شين بودند. برخى ديگر به وجود "هفت چين" در ايران پيش از اسلام اعتقاد دارند. در زمان هخامنشيان در نوروز به روى هفت ظرف چينى غذا مى گذاشتند که به آن هفت چين يا هفت چيدنى مى گفتند.
بعدها در زمان ساسانيان هفت شين رسم متداول مردم ايران شد و شمشاد در کنار بقيه شينهاى نوروزى، به نشانه سبزى و جاودانگى بر سر سفره قرارگرفت. بعد از سقوط ساسانيان وقتى مردم ايران اسلام را پذيرفتند، سعى کردند سنتها و آيينهاى باستانى خود را نيز حفظ کنند.
در روزگار ساسانيان، قابهاى زيباى منقوش و گرانبها از جنس کائولين از چين به ايران وارد مى شد. يکى از کالاهاى مهم بازرگانى چين و ايران همين ظرفهايى بود که بعدها به نام کشورى که از آن آمده بودند "چينى" نامگذارى شد و به گويشى ديگر به شکل سينى و به صورت معرب "سينى" در ايران رواج يافتند.
اجزايي که بر روي سفره هفت سين قرار مي گيرد عبارتند از: سيب، سرکه، سمنو، سماق، سير، سنجد و سبزى (سبزه) .
قرآن کريم در سفره هفت سين
ايرانيان به هنگام چيدن سفره هفت سين اولين و مهمترين موردي را که بر سفره قرار مي دهند، قرآن کريم است . ايرانيان مسلمان به نشانه توکل و توسل به خداوند متعال در آغاز سال و درخواست بهترينها از خالق خويش قرآن را در بهترين جاي سفره قرار داده و پس از آن اجزاي ديگر را مي چينند .
فلسفه هريک از خوراکيها
سمنو: نماد زايش و بارورى گياهان است و از جوانه هاى تازه رسيده گندم تهيه مى شود.
سيب: نماد بارورى، زايش و سلامتي است.
سنجد: نماد عشق و دلباختگى است و از مقدمات اصلى تولد و زايندگى.
سبزه: نماد شادابى و سرسبزى و نشانگر زندگى بشر و پيوند او با طبيعت است.
سماق، سرکه و سير: نماد چاشنى و محرک شادى و سلامتي در زندگى به شمار مى روند.
سکه: به نيت برکت و درآمد زياد انتخاب و بر سفره هفت سين مي نشيند .
اما غير از اين گياهان و ميوه هاى سفره نشين، خوان نوروزى اجزاى ديگرى هم داشته است، در اين ميان تخم مرغ نماد زايش و آفرينش است و نشانه اى از نطفه و نژاد.
آينه: نماد روشنايى است و حتماً بايد در بالاى سفره جاى بگيرد.
آب: نشانه برکت و پاکي در زندگى است .
اسپند، شاخه هاى سرو، دانه هاى انار، گل بيدمشک، شير نارنج، نان و پنير، شمعدان و... را هم مى توان جزو اجزاى ديگر سفره هفت سين دانست.
