به گزارش مشرق به نقل از مهر، همزمان با ظهور اسلام بسياري از سنن غلط مانند آتش پرستي و منع دفن مردگان از بين رفت، ولي نوروز به عنوان يک جشن ملي باقي ماند و پيشوايان ديني آن را حياتي دوباره بخشيده و با دعا و نيايش آراسته، غنا بخشيدند.
در مفاتيح الجنان از قول امام صادق (ع) آمده است: چون نوروز شد، غسل کن و پاکيزه ترين جامه‌هاي خود را خوشبو گردان و در آن روز، روزه بدار و چون از نماز پيشين فارغ شدي، چهار رکعت نماز بگزار و بعد از نماز، سجده شکر به جاي آور ...
دعاي تحويل سال نو نيز مورد همواره مورد تأکيد بوده که آرامش بخش است: يا مقلب القلوب و الابصار يا مدبرالليل و النهار يا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الي احسن الحال.
ابوريحان بيروني در آثارالباقيه آورده است: نوروز يکي از بزرگترين جشنهاي ايرانيان است که از ديرباز در ايران برگزار مي شد و آيينهايي خاص خود را داشت.
خاستگاه نوروز
در مورد خاستگاه نوروز نظرات مختلفي وجود دارد گروهي آن را به روزگار جمشيد جم پادشاه کياني و گروهي به دوره هاي پيش از آن منسوب مي دانند. اين جشن از دير باز تا کنون مراسم و آيين هايي داشته که برخي از آنها مانند خانه تکاني، سفره هفت سين، چهارشنبه سوري و زيارت اهل قبور در پنجشنبه آخر سال هنوز نيز در بين ايرانيان رايج است .
يکي از مؤلفه‌هاي کليدي در پاسداري و معرفي هويت ايراني، آيينها و رسوم ملي هستند که به واسطه ديرينگي و فراگيري از اهميت والايي برخوردارند، نوروز بعنوان سنتي ماندگار و حيات بخش ، بخشي از فرهنگ و هويت ايراني است.
دلايل ارزشمندي نوروز
جشنهاي نوروز از نظر قدمت و ديرينگي، مداومت (سيزده روز مداوم)، گستردگي (از هندوستان و آسياي مرکزي و قفقاز تا مصر)، پيوند با دين و شور و نشاط آفريني در ميان اقشار و سنين مختلف ارزش بالايي دارد.
به هنگام سال نو، طبيعت نو مي‌شود و همه در چنين شرايطي از چنان نشاط دروني و شوري برخوردار مي شوند که فقط به خوبي و نيکي تمايل يافته، به همين دليل کدورتها از بين رفته، شادي و نشاط دوستي گسترش مي يابد.
نامگذاري نوروز
حکيم عمر خيام در نوروزنامه آورده است: "سبب نام نهادن نوروز از آن بوده است که آفتاب در سيصد و شصت و پنج شبانه روز و ربعي به اول دقيقه حمل باز آيد و چون جمشيد آن روز را دريافت نوروز نام نهاد و جشن آيين آورد و پس از آن پادشاهان و ديگر مردمان به او اقتدا کردند، چون آن وقت را پادشاهان عجم دريافتند از بهر بزرگداشت آفتاب آن را نشانه کردند و آن روز را جشن ساختند و عالميان را خبر دادند تا همگان آن را بدانند و آن تاريخ را نگه دارند".
نوروز رسمي ديرينه بوده و به پيش از ورود آريايي‌ها به ايران مربوط است. نوروز صبغه‌اي کاملا ديني داشته و رسمي شادمانه است. نوروز ابتداي بهار و مقارن با بيداري و باروري طبيعت است. اين ويژگيها نوروز را رسمي ماندگار، فرامادي و بهجت‌افزا و شورآفرين ساخته و ديگران ايرانيان را باني و حامي چنين رسمي مي دانند.
