به گزارش مشرق، گروهی از متخصصان دانمارکی به بررسی اطلاعلات تمامی کودکان متولد شده در این کشور طی سال‌های ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۸، کودکان سوئدی متولد شده در فاصله سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۶ و ۸۹ درصد کودکان متولد شده در فنلاند در سال‌های ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۶ پرداختند.
از میان این کودکان ۲.۶ درصد یا ۱۸۹ هزار و ۹۴ کودک در سن شش تا ۱۸ ماهگی یکی از والدین خود را از دست داده بودند و مجموع ۳۹ هزار و ۶۸۳ نفر در سال‌های بعد که بین یک تا ۴۰ سال متغیر بود، فوت کرده بودند.
این محققان دریافتند افرادی که والدین خود را از دست داده بودند احتمال فوت آنان در طول انجام این مطالعه ۵۰ درصد بیشتر بوده است. همچنین این خطر در میان کودکانی که والدین خود را بر اثر دلایل غیرطبیعی از دست داده بودند، ۸۴ درصد بوده است.
محققان دانمارکی معتقدند: از آنجایی که این بررسی در کشورهایی با درآمد بالا انجام شده نتایج بدست آمده، نمی تواند در نتیجه عدم رفع نیازهای مراقبتی و تربیتی از کودکان باشد.
به گفته این محققان افزایش میزان مرگ و میر میان این کودکان می‌تواند ناشی از عوامل ژنتیکی و تاثیرات طولانی مدت مرگ والدین بر سلامت و وضعیت رفاهی آنان باشد.
از میان این کودکان ۲.۶ درصد یا ۱۸۹ هزار و ۹۴ کودک در سن شش تا ۱۸ ماهگی یکی از والدین خود را از دست داده بودند و مجموع ۳۹ هزار و ۶۸۳ نفر در سال‌های بعد که بین یک تا ۴۰ سال متغیر بود، فوت کرده بودند.
این محققان دریافتند افرادی که والدین خود را از دست داده بودند احتمال فوت آنان در طول انجام این مطالعه ۵۰ درصد بیشتر بوده است. همچنین این خطر در میان کودکانی که والدین خود را بر اثر دلایل غیرطبیعی از دست داده بودند، ۸۴ درصد بوده است.
محققان دانمارکی معتقدند: از آنجایی که این بررسی در کشورهایی با درآمد بالا انجام شده نتایج بدست آمده، نمی تواند در نتیجه عدم رفع نیازهای مراقبتی و تربیتی از کودکان باشد.
به گفته این محققان افزایش میزان مرگ و میر میان این کودکان می‌تواند ناشی از عوامل ژنتیکی و تاثیرات طولانی مدت مرگ والدین بر سلامت و وضعیت رفاهی آنان باشد.
