گروه جهاد و مقاومت مشرق - «آران و بیدگل»، شهری است در شمالی ترین نقطه استان اصفهان. در این شهرستان، پیرمردی زندگی می کند که بی شک از سرمایه دارانِ این سرزمین است. این جا مرادمان از سرمایه دار، کلاغ های طلا و دلار جمع کن نیست. اتفاقا این پیرمردِ بیدگلی، از گنج های سرخ و سفید، جز خانه و کاشانه ای که با سال ها کشاورزی و کارگری در آجرپزی فراهم کرده، اندوخته ای ندارد. سرمایه‌ی هنگفتِ  حاج «نصرت الله اربابی بیدگلی» سه پسر است به نام های: «علی»، «علی محمد» و «علی اصغر». پندار و عادت ما جماعتِ خاک‌گرفته‌ی از خود‌متشکر این است که بگوییم: «سه پسر داشت!» اما رسم و باور حق‌مداران جز این نیست که «زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند» و خواهند ماند.

«حاج نصرت» می گوید: «علی اصغر را که آوردند نه دست داشت نه سر. در تابوت را که برداشتند جمعیت که بر سر و صورت می کوبیدند گفتند نگذارید مادرش پسر بی دست و سرش را ببیند. گفتم این حرف ها چیست؟ مادرش دل دارد پسرش را ببیند. او خودش پسرانش را فرستاده جنگ.»

«حاج نصرت» می گوید: « علی محمد، شبی که عروسش را به خانه آورد، فردا صبح به جبهه رفت.  85 روز بعد از علی اصغر شهید شد.»

این «علی محمد» همان پسری است که در دفترچه یادداشت هایش نوشت: « 13 نماز شب دارم که قضا شده. یادم باشد اگر زنده ماندم بخوانم.»

«علی» پسرِ ارشدِ «حاج نصرت» هم در آخرین عملیاتِ جنگ، بال در بال ملائک گشود و زمانی که بعضی ها برای پایان جنگ، دست افشانی می کردند، مراسم اربعینِ «علی» در «امام‌زاده هادی بیدگل» برگزار می شد.

«حاج نصرت» می گوید:«برای هیچ یک از پسرانم حتی قطره ای اشک نریختم. آن ها امانت های خدا بودند. مال خود خدا بودند و باید برمی گرداندیم به خدا.»

امام صادق(صلوات الله علیه و آله) می فرمایند: «يك فرزند كه پيش از پدر در گذرد، بهتر از هفتاد پسرى است كه پس از او بمانند و به سعادت ركاب حضرت قائم (عجل الله فرجه) رسند.»

حالا تو با همین عقل دنیایی حساب کن، سه فرزندی که به عشق حضرت قائم (عجل الله فرجه) و در رکاب نایب او، در معرکه‌ی جهاد فی سبیل‌الله، در خون خویش غلطیده باشند و پدر، بر مصیبتِ آنان صبوری کند، چه ثروت کلانی برای خود اندوخته است.

صد البته که کلامِ قاصر قبرستان نشینانِ عادات سخیف انسانی، از وصف آن چه بر حاج نصرت الله گذشته و آن چه در انتظار او است، قاصر است.

سلام بر «حاج نصرت الله اربابی بیدگلی»
در زمانی که زاده شد
و در زمانی به دیدار فرزندانش خواهد شتافت
و در زمانی که دیگر بار، زنده برانگیخته خواهد شد