اللهم اغفره و ارحمه و تب علیه

خدا رحمتش کنه

درگذشت این بزرگوار، کل جامعه فرهنگی و هنری کشور رو داغدار کرد.. از شنیدن این خبر شوکه شدم.. خدا این بزرگمرد انقلاب رو غریق رحمت واسعه خویش کند

خدا رحمت کند ایشان را و اجرشان با امام حسین ( علیه السلام ).

واقعا حالم ریخت به هم خدا رحمتشون کنه

دوستان فاتحه ای قرایت بفرمایند

بهتون تسلیت میگم.

حمید نمازی عزیز خدا رحمتت کنه. مرد دلسوز رسانه و هنر. امیرالمومنین شفیعش باشه

من نمیشناختمش اما به قیافش میخوره ادم دلسوز و مومن و درستی بوده

عاقبت همه ما همینه اما ای کاش امرزیده برویم . پرواز حمید نمازی به اسمان تسلیت باد

ای بزرگ بت شکن عرصه مبارزه با عرفان های کاذب و نوظهور حاج حمید نمازی، روحت شاد بیا که درد و دوا از تو انتظار من است.بیا که دیدن روی تو افتخار من است/بیا که با کس دیگر نباشدم میلی.بیا هلال ابروی ماهت اعتبار من است/بخوان به جان شقایق که خون بجوش آید.طواف دل بجانب آلاله کار من است/گذر نمیکنم از دوست ای همیشه بهار.نگاه گوشه چشم تو اضطرار من است/قسم به خداوندگار میخورد عهدی.که شور می زند این دل،کجا نگار من است؟/اگر که آمدی یک دم کنار من بنشین.که نوبرانه بود آنکه نوبهار من است/ سروده حاج حمید نمازی26/2/93

یار با وفای انقلاب و شهدا بود که از وجود پاکش بی بهره شدیم. اینها کمیاب هستند در این دنیای مادی و فریبنده راه درست را یافتند و با همه وجود کمک یار دین خدا شدند.... رحمت خدا بر حمید نمازی

مرد شریف و بی نظیری بود در این سالهایی که همه دنبال دنیا پرستی بودند . حافظ بیت المال بود و دلسوز برای همه . خدایش رحمت کند و بر سر سفره کرامت مولا ابا عبدالله مهمان گردد.

خدایا با شهیدان محشورش فرما

خدا این مجاهد را رحمت کند واقعا عزیزی را از دست دادیم حاج حمید خدا حافظ

فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا

از شمار دو چشم یک تن کم و ز شمار خرد هزاران بیش

حاج حمید خدانگهدار .

حمیدجون رفتی ومارو تنها گذاشتی

صمیمانه بغضم شکست، برادرم دیدار به قیامت، مهربانی و اخلاص و صبوریت را هرگز فراموش نمیکنم، نماز صبح بیست و ششم اردیبهشت برایم غزلی را پیامک کردی و صحبت در مورد آن به قیامت ماند. ایران و تشیع و انقلاب و مومنین و وفاداران هیچگاه فراموشت نخواهند کرد. روحت با ارواح مقدس اهلبیت و شهداء محشور و قرین باد آمین

استاد عزیزم مدتها بود آرزو داشتم ترا ببینم افسوس باید بعد ازمدتها خبر عروجت را بشنوم روحت شادو انشاالله با شهدا و امام مهشور باشی. استاد عزیزم خداحافظ

مردخوب

مرحوم نمازی یک بسیجی مخلص بود.

برای سخنرانی دعوتش کرده بودم اخرش وسط یک کتاب مبلغ نا چیزی گذاشتم محض حق الزحمه بعدا که متوجه شد تماس گرفت مومن برا کار فرهنگی این چه کاری بود زحمت بکش شماره بده واریز کنم اما من زیر بار نرفتم بعدا فهمیدم شیرینی خریدن همه بچه های همکار نوش جان کردن.....روحش شاد

پرتلاش و دوست و یاور راستین انقلاب بود، خداوند او را قرین رحمت نموده و به بازماندگانش صبر عنایت فرماید. انشاءالله

حاج حميد بدرود. رفتي و غمي جانكاه بر جان هاي ما بنهادي

یک فاتحه به روحش نثار کنید

این جمله یادگارازاین استادبزرگوار است:سبزپوش سرخ اندیش بودن.درگذشت این مردعامل و استاد گرانقدر ضایعه ای تاسف باراست.۲۱سال است اورامی شناسم وجزدینداری واخلاق ،ولایتمداری وتلاش ..ازوی سراغ ندارم.وی از موسسین هیات انصارالمهدی عج بود لذا از جانب هیات این مصیبت را به همسر،تنها پسر وتنها دخترش تسلیت می گویم

مگو كه بي خردم هيچكس نمي خردم كرامت تو بالاي دست مي بردم اگر جدا كني از خود مرا كم از صفرم اگر كنار تو باشم فوزون تر از عددم يا علي ابن موسي الرضا

حاجی خدا بیامرزتت خیلی مرد بودی

خدا بیامرزدت عرفان های کاذب از رفتن او شاد شدند

حاج حمیدنمازی انسانی وارسته ، والامقام، دیندار،مردم دار و به معنای واقعی کلمه یک بچه مسلمان واقعی بود.حقیر 7سالی افتخار شاگردی ایشان رو داشتم که در طول این سالها درسهای زیادی از ایشان گرفتم. امیدوارم دربهشت برین ، در جوار همرزمان شهیدش ، درکنار حوض کوثر با مولایمان علی(ع) محشور گردد. روحش شاد یادش گرامی نثار روح پرفتوحش صلوات

حاجی جای خالیت رو چه کنیم در این وانفسای مردانگی و نفاق و دروغ... پدری کرد برای ما. روحش با امامش قرین باد. حاج‌آقای نمازی خدانگهدار تا زمان رجعت... //ای عهدیِ مهدی‌دوست، پرواز مبارک باد//

انا لله و انا اليه راجعون سلام علیکم بما صبرتم جناب آقای سعید نمازی خبر درگذشت ابوی گرامی برای همه دوستانی که با ایشان از جمله حقیر که زمانی کوتاه توفیق مصاحبت ایشان را داشتم عمیقا متاثر کننده بود. ضایعه درگذشت پدر بزرگوارتان که برای ما جوانان انقلابی هم در حکم پدر بود را تسلیت و تعزیت عرض میکنم. خدایش بیامرزد که عمر گرانمایه را در راه تعالی توحید و احقاق حق و اماته باطل مصروف داشت. عاش سعیدا و مات سعیدا

پیامبر خدا (ص) در روز قیامت شفاعتت کند انشاءالله، چرا که به دنبال تبلیغ اسلام بودی و نابودی عرفانهای کاذب. مستندات شما قبلاً از طریق سیما پخش می شد.

یک دلسوخته مکتب علی ع از جمع ما زمیننیان اینگونه رخت سفر بر بست و همه کسانی که در دل محبتی از این پروانه شمع ولایت به یادگار داشتند را به یاد سوگواره مظلومیت فرهنگ در مملکتمان انداخت که با رفتن نمازی ها به بغض های در گلو مانده تبدیل خواهد شد. رو حت شاد و راهت پر ره رو باد.

شكن نكن عزيز. بيش از 25 سال بود كه مي شناختمش

از بغض نميتوان حرفي زد. همه گفتني ها را نوشته اند. شادي روحش صلوات. سالهاي سال عموي زندگي فرهنگي من بود رفقا اين مصيبت جانكاه را به امام زمان عج الله و رهبري عزيز و مجاهد و بسيجي، خالصانه تسليت مي گويم و براي خانواده اش صبر و سلامتي آرزومندم

مجاهدان راه حق هرگز نمی میرند //خدایش بیامرزد وبه دوستان وشاگردانش تسلیت میگویم

انسانی پاک و با اخلاص بود ، خدایش بیامرزد.

انقلابي تمام عيار بود. آي آنهايي كه او را نديده بوديد بدانيد هنوز مي توان به قول سيد مرتضي آويني «مثل كِرم در خود نلوليد» و از پسِ حجابِ پول و ميز و مقام، زندگي را با اميد به وصول به حقيقت معني بخشيد... نمازي از آن آدمهاي گمنامي بود كه ساده زيست و در هرجاكه بود اثرگذار....

مرد بزرگي بود به وسعت دريا

خدا رحمتش کنه مرد شریف و با غیرتی بود تو این روزگار که مردانگی و شرف و ناموس پرستی کم پیدا می شه.

اگرچه ديدگاه هاي مشخص سياسي داشت، ولي سياست زده نبود. اهل لجاج نبود. هيچگاه نديدم كه از مرد سياسي غيبت كند. انتقاد مي كرد ولي فحش نمي داد. اهل ولايت مداري بود. نه اصولگرا نه اصلاح طلب و نه چيزي بين اينها. حساس بود. بي نهايت به خط قرمزهاي سياسي و مرزهاي انقلابي بودن و محافظه كارشدن... از اينها آدمه هستند قدرشان را بدانيم....

گفتم که دوست دارم این جمع با صفا را جای دگر ندارد این عشق بی ریا را گفتند رو که اینک جایی نمانده دیگر اینجا کسی نخواهدبی حالی و جفا را گفتم که راه توبه باز است و باز گردم منکوب میکنم من بیماری و هوا را گفتند اشنا نیستاین جمله هایت اما اندر پی ات فرستیم در هر قدم دعا را (28/8/80 نمازی) خدا مرد اخلاص وبی ادعای صادق را با حضرت سیدالشهدا محشور فرماید انشالله

در محيط كار با او، همه با او راحت بودند. هر كس ايده اي داشت در ميان مي گذاشت. پاسخ هم ميداد و بعضي جاها با تواضع مي پذيرفت. اهل محافظه كاري و نفاق نبود. توصيه و راه درست را مي گفت. انضباط برايش خيلي مهم بود. پشت در اتاقش، خاطره منتشره اي از رهبري را راجع به نظم در حين حضور دركار گذاشته بود. آخه بچه ها رعايت نمي كردند و بعضي وقتها با دمپايي مي رفتن پيش حاجي... در ويراستاري و تنقيح مطالب متخصص بود. تا پاسي از شب مي نشست پاي پژوهشهاي صورت گرفته. صبح ميديدي با روان نويس قرمز و سبز معروفش كل مطالب رو زير و رو كرده. محيط كاريكه او مديرش بود، پر از حسهاي قشنگ و انقلابي بود؛ پر از سادگي و بي آلايشي. كسي جرأت نداشت زيرآب كسي رو بزنه. او پاي سفره اي كه براي همه از مدير و كارمند و خدمه انداخته مي شد مي نشست.... خونش كه مي رفتي، حتي اگر چيزي هم براي پذيرايي نبود، برات مربا مي آورد و آنچنان در آغوشت مي گرفت و به داخل مي بردتت كه نمي فهميدي بابا اين مديره يه سازمان بزرگه... صبحها هميشه دير آومدم و از من نارحت بود. اول وقت سركار بود زودتر از خيليها تا آخر شب هم كار مي كرد. مثل مي زد مي گفت كاسبي كه زودتر از همه ميره جلوتر از بقيه است قصه مديريت حاج حميد آقا خيلي درازه و اينا يه ذرشه؛ ولي بدونيد ما هنوز از اين مديرا داريم. قدرشون رو بدونيم. شادي روحش صلوات

برخی ها هستند که در گمنامی مجاهدت می کنند بی آنکه آنها را بشناسیم.در گمنامی نجات می دهند و نجات می یابند... در گمنامی جان می بخشند و جان به معبود می دهند... همین است که نوشتن درباره آنها را سخت می کند. مجاهدانی که عقیدتا پای در میدان می گذارند و خالصانه برای خدا و خلق خدا مجاهدت می کند.

من شکوه میکردم او به صبر دعوت میکرد خلاصه کوه صبر بود

با یک دنیا خاطره در ذهن ما ماندگار شده ای

انقدر كه كار ميكرد و كار ميكرد، نميدونم به ورزش ميرسيد يا نه؛ ولي رفقا به گمان يه پرسپوليسي تير بود. مسابقات فوتبالو زنده ميديد. زمان جوانترياش فوتبال بازي ميكرده؛ خوبم بازي ميكرده؛ قبل از انقلاب اهل كوه و برنامه هاي فرهنگي در كوه بود. سنش حدود 60 بود؛ ولي انصافا روحيش جوون بود. يه نسل فرهنگي و شاداب را تربيت كرد. قديما واليبال هم بازي مي كرد... از اونايي بود كه اگه شرايطش بود همه جوره از پينگ و پنگ و واليابال و خاصه فوتبال همكاري مي كرد

براي مردم و كارمندان اگر كاري ازش برميومد مي كرد. دريغ نداشت قبل از انقلاب طي زمان بندي ويژه، برنامه بلندمدت آموزش و تدريس به روستاييان رو برگزار مي كردند معتقد بود سركار يه نفر زنده و بلند اذان بگه كه اينكار شيطان رو از محل دور ميكنه يه روز توپارك جلوي خانه هنرمندان جلسه تفريحي داشتيم؛ خداحافظي كه كردم ديدم همونجا توي چمنها شروع به اقامه نماز ظهر و عصر كرد. نماز اول وقت ايده اصليش بود خدا ميدونه كه براي لباس و شخصيت روحاني، چه احترام قائل بود. اهل روشنفكر بازي نبود و مسائل را شفاف و بومي و اسلامي مي ديديد و تحليل مي كرد در سخنرانيها بسيار مي شد كه از مفاهيم قرآني و روايي استفاده مي كرد. هميشه اول پژوهشها استنادات مربوطي را از بيانات امام خميني و رهبري معظم لحاظ مي كرد تميز و نظيف بود مثلا اگر جورابش سوراخ ميشد، براش عار نبود. ديشب برادر دينيش مي گفت قبل از انقلاب خيلي شيك پوش و خوش بود غالب اوقات يه پيراهن تميزسفيد بر تن داشت ماشين اداري نداشت تا مدتها. يه پيكان درب و داغون هم داشت كه جلوي خونشون مثل نشان و پرچم بود با وجود اينكه مثل بسياري مي تونست رانتخواري كنه و بدجور پول به جيب بزنه و كلا سبك زندگيِ ويژه اي رو انتخاب كنه، ولي سالهاي سال از اين خونه به اون خونه مي رفت و خونه كنوني او هم بيشتر از 70 متر نيست. يه امام حسيني و هيأتي بود. نجابت و ادب از هيكل و تيپولوژي او فرياد مي زد. سر مواضع ديني محكم بود. گوش به اشارات رهبري بود. همين دوهفته پيش بود كه مي گفت چرا بعد از اينهمه وقت از ازدواجت، بچه دار نميشي. حاج حميدآقا از اون جنوب شهريهاي پابه ركاب اسلام و انقلاب بود ازانقلاب سهم نميخواست و هميشه خودشرو بدهكار انقلاب ميدونست يكي از اون بندگان دوست داشتني و تأثيرگذار خدا از بين جامعه اسلامي فرهنگي كشور رفت. شادي روحش صلوات

انقلاب اسلامي، اساسا انقلاب فرهنگي بود. حاج حميد آقا در خانواده اي فرهنگي زاده شد و با انقلاب به شكوفايي فرهنگي رسيد و رشد كرد. او نمونه يك انسان دغدغه مند در حوزه فرهنگ بود. حميد آقاي نمازي از همه مهمتر «مسأله ياب» و «مسأله شناس» فرهنگي بود. دردمند بود. يكي از رفقايش كه در سال 52 با او عقد اخوت بسته بود ديشب مي گفت مرحوم عميد زنجاني عقد برادري ما رو خواند. مي گفت ماها دو گروه شديم يكي اهل زراندوزي و ثروت ومقام و يكي هم مثل ايشان. مي گفت امثال او از دغدغه و دردمندي، دغ مي كنند. روز و شب اين استاد جريان شناس و آسيب شناس فرهنگي، فرهنگ و فرهنگ بود. از حوزه هاي كلان تا خُرد. درك عميقي داشت. در حوزه خودش، سياستگذاري مي كرد. برنامه هاي راهبردي داشت. در حوزه هاي مختلف و به طور شناور و با بصيرت، به رصد مسائل و موضوعات فرهنگي مي پرداخت. راهكارهاي مختلف طراحي ميكرد؛ جريانهاي موازي، ضدجريان؛ تبيين و آگاه سازي؛ ايجاد جريان هاي رسانه هاي خبري؛ او به الفباي مسائل فرهنگي در سطوح كلان نظام آشنا بود. او از گمنامهاي مؤثري بود كه اميدواريم سربازان جوان انقلاب جايش را پر كنند و ميكنند. قلب او رصدخانه فرهنگ بود؛ پر از آلام و دردها؛ پر از غصه ها. در خود مي برد و به اندازه همت و مسئوليتش اهل عمل بود. روايت شريفي است با اين مضمون كه اگر عالمي از دنيا رود شيطان شاد مي شود، حاج حميدآقا از حوزه علميه نبود، ولي يك مجتهد آسيب شناس حوزه انقلاب و فرهنگ بود. پشت بسياري از كفار و ملحدان و معاندان فرهنگي نظام را به خاك زد و بسياري از گمراه شدگان را هدايت كرد. حال شايد بتوان گفت اگر از علما نبود، مشتاقانه و مشقانه و مجاهدانه، يك روحاني فرهنگي و دردمند دين بود. حال كيست كه سرود فراق يار بخواند؟ راستي بعضيها وقتي مي روند كم كم جاي خاليشان آشكارمي شود. او يك دونه بود. دردانه اي بود در نوع خودش. او بسيار و بسيار به الگوي شاخص آزاده مرحوم ابوترابي نزديك بود كه فرمود: «پاك باش و خدمتگذار» شادي روحش صلوات

دلتنگي و بغض از كار يوميه ام انداخته است. با خود گفتم نكند اين تعريفها و توصيفها از حب و كورشدن چشم نسبت به خطا در زندگي حاج حميدآقا باشد. آي كسانيكه اين كامنتها را مي خونيد يك وقت نگوييد اينها باز شروع كردند به قدسي سازي و فرشته كردن يكي مثل خودشون. حاج حميدآقا يكي از همه ماها بود؛ معصوم نبود و حتما اشتباهاتي در تصميم گيري و مسائل مختلف داشته مثل همه، ولي در دنيا خيلي ها مديرند، خيلي ها مسلمون و مؤمنند، خيلي ها مدعي اند... ولي حميدآقاي نمازي از گلهايي بود كه بوي خاص و ديگري داشت. مهم اين بود كه برنامه زندگيش رو در يك جريان رو به دريا تنظيم كرده بود و آخرهم روبه دريا مرحوم شد. يك انسان رو بايد با اخلاق فردي و اجتماعيش شناخت كه ايشون در اين زمينه ها مثال زدني بودند. شادي روحش صلوات

غمگینم، غمگین جز برادری در رفتار این مرد دیده نشد. دیدار به روز رجعت.

از دیروز عصر که خبر درگذشتش رو شنیدم، دارم لحظه های حضورش رو مرور می کنم و غیر از خوبی و محبت بی دریغ رفتار دیگه ای از او نمی تونم به خاطر بیارم. اون یه معلم بود، محال بود دو دقیقه کنارش بشینی و نکته ای به دانسته هات اضافه نشه، واقعا بی بدیل بود، مؤمن، مخلص، مهربان، یکرنگ، باصفا، هر چه خوبان همه داشتند رو یکجا داشت، می گم، اون که به دیدار خدایی رفت که عاشقش بود، من دلم می سوزه که ما بعد از این با غم نبودنش چه کنیم.... به همه ی بازماندگان و دوستدارانش تسلیت می گم، هرچند تسلیت واژه ی کوچکی برای این غم بزرگه، غم نبود یک انسان شریف و بزرگوار، یک استاد مسلّم در همه ی زمینه ها، دین و اخلاق و عرفان و ....

جگرم سوخت

سلام پدر عزیز وقتی دیروز خبر فوتت را شنیدم نمی دونستم چیکار کنم از دانشگاه تا خونه فقط دعا می کردم که برگردی و من نالایق از این دنیا برم از تک تک ائمه خواستم. خدا معجزه ات را نشان بده و پدر عزیزمان را به این دنیا برگردان حیف است همین کسی از این دنیا برود. چون فقط در یک کلمه می تونم بگم که در حق ما پدری کردی حیف بود که بری و ما رو تنها بگذاری. همیشه نصیاح پدرانه داشتی، همیشه سجده بر مهر داشتی، همیشه محبت فراوان بر ما داشتی. وقتی رسیدم منزل پدرم گفت اگر من بمیرم برای من اینطوری گریه نمی کردی. گفتم محبت، محبت فقط محبت. ای کاش می شد برگردی و دوباره از صحبت ها و پندهای شما درس عبرتی بگیریم. همسفر در راه ماند.زندگی سخت است…لیک..در سفر باید بود…همراهتان از سفر ماند سیلی سهمگین باور شاید نه ..سختی راه را مینماید که بایستی تنها رفت صبری باید تا آرامشی زاید

فقط میتوانم آه بکشم و خاطرات روزهایی رو که با اوبودم در ذهنم مرور کنم و حسرت روزهایی که بدون او بودم را بخورم ... و در آخر میخواهم بگویم این راهی است که همه باید بروند و اگر خود را آماده نکرده باشیم همه چیزمان را باخته ایم هم دنیا و هم آخرتمان را... خدا بیامرزدش ....

خدا رحمتش کنه.اهل پارتی بازی نبود و به حفظ بیت المال بسیار اهمیت می داد.

بسم رب الحسین علیه السلام از همه دوستان خالصانه سپاسگزارم و عاجزانه تقاضا دارم مطالبی را در باب آن اطمینان صد در صد ندارند و صرفا در حد نقل قول و بیان احساسات و ... است نشر ندهند. پدرم را حلال کنید و برایش دعا ... که راهی بس سخت پیش رو دارد ... قدر پدر را بدانید و بر دستانش بوسه بزنید ... بدانید که فرصت با هم بودن بسیار بسیار بسیار کمتر از آن است که فکرش را می کنید او می دانست که فرصتش کم است و رفتنی است ...